Kış Kapısı

• 2 Aralık 2024 Pazartesi 12:15:04

Her sabah mutfağın penceresinden dışarıyı seyretmek rutin. Çocuk parkı, çınar ağacı altındaki boş masa ve banklar. Çimlerin üstünü kaplamış sarı yapraklar. Salıncaklar, kaydıraklar, kuş yuvası bomboş. Sokaklar tenha, evler birbirinin aynı. Binaların arkasından göğe baş kaldıran ormanın kolları. Şehri griye boyayan yoğun sis. Kış kapısı böyle açılır işte yeşil kahveli gözlerime.

Sıcak, sütlü, şekersiz kahvem, bir de…

Mevsimine göre değişir, baktığım manzara. Çoğunlukla yağmur olur, öyle böyle değil sağanak. Yıllardır, bıkmadan seyrederim, her gün farklı olsa da içimden taşanlar.

İnsanın kendi iklimi, mevsimidir bakış açısını değiştiren. Hangi şiirle, hangi şarkıyla uyuyup uyandığın…

Kendini iyi hissettiğinde, havanın nasıl olduğunun önemi yoktur. Güneş insanın içinden doğar ve batar.
İnsan soğuğu da sevebilir, üşümenin üzerine üzerine gidip, çıplak ayakla karda yürüyebilir.

Günlerden dün yağmuru sevmeye karar verip atmışım kendimi sokağa. İki saatten fazla aldırmadan ıslanmaya yürümüşüm. Sevmişim de yıkayan yağmuru. Rüzgar yüzüme yüzüme çarpmış damlaları. Güleç şarkılar söyleye söyleye, dans ede ede…

Evet, çok fena hasta olmuşum. Anı yaşamak salgın. Olsun, şemsiyesiz yağmuru karşılamış, iliklerime kadar yıkanmışım.

Uçlarda yaşar her duygusunu, doğal olanlar. Doğa gibidir insan olan da…

Ya çok sever ya da hiç. Ortası yoktur hiçbir şeyin. Çizgiler net ve keskin.

Kuş gribi salgın. Ben, iklimini arayan gurtbetçi kuş.

Şarkılar, şiirler uç diyor, yangınsa yangın, gökyüzü bomboş uç ve dans et…

Sude Nur Haylazca

(Vaha Sahra)

02 Aralık 2024
10:28