güvenme insanoğluna

• 22 Kasım 2024 Cuma 20:30:12

yaşadığım her vakit hep kazık yedim dostumdan,ailemden,sevgilimden,beni kandırıp beni ben için kullananlardan.Hatamı yaptım diye düşündüm ama yanlış bi soru işaretiydi benim kafamdaki çünkü insanoğluydu bu hep nankördü.Güvenmek,sevmek benim için bir dipsiz kuyuya dönüşmüştü, nerde son bulur, nerde biter bu dedim kendime, sonra baktım ki aslında bu savaşın kendimle alakalı olduğunun farkına vardım çünkü , birey güçlü olmalıdır.Bu bi tür küçük çocuğunun eline şeker verip kandırılma meselesi annem uyarırdı küçükken, kimseye güvenme,peşlerinden gitme ,kandırırlar seni derdi, özür dilerim anne senin sözünü dinlememiş olabilirim ama artık öğrendim bu savaşı kendimle yenicektim içimdeki küçük kız çocuğu akıllanmıştı, aklı başına gelmiş ve farkına varmıştı.