Nasıl anlatabilirim sana tüm hayatımı..Hafızamın bile nüfuz edemediği bulanık karmaşa kaos dolu bir hayatımı..
Dört bir yanımı örümcek ağları saran akbabalarımı, benim bile hatırlamadığım belli belirsiz insanlarımı..
Hayatın,yaşamın içinde böyle insanların olduğu gibi
her türlü durum vardır aslında iç içe geçen...
Mevsimler gibi hayatın her türlü durumuna alışıp, değişkenliğine de uyum sağlamalıyız...
Şimdi bu satırları okurken ne hissettiniz, ne geçti zihninin derinliklerinden bilmiyorum..
Sevgiden yoksun bir insanlara ne anlatabilirsiniz ki, her insanın fikri bir değildir ki,hiçbir aşk hikâyesi, bir diğerine benzemediği gibi...Delice seversin karşılık yoktur gönlün yaralanır..Her insanın “içerisinde duran derdi” nasıl birbirinin aynısı değilse, aşkı da birbirinin aynısı değildir...
Sakın yalnış anlamayın ben dost olarak kalem ve kağıdı seçmişim,çünkü her derdimi içimden geldiği gibi anlatıyorum...içinden çıkamadığım durumlarda kalem kağıdı elime alır aklımdan ne geçerse yazar ve bir nebze olsun kendimi rahatlamış hissederim..
Bazen de içimde saklarım sırlarımı,kırılsada hayallerim taşırım yarına ...
Güneşin batışını seyreder günü yaşarım anlık umutlarla..Biliyorum ki içimde sönmeyen umut bir gün dönecek ilkbahara...
Karanlıkta parlayan bir yıldız gibi yarın yeniden doğacak güneş üstümüze..Sevgiden yoksun insanlara malzeme olmayacak yüreğimde filizlenen sevdam...
Attığım her adımda, aldığım her nefeste hayat bulacak yeniden..
Özlemle yoğrulmuş anılarım açığa çıkacak bir gün
Ezelden olduğu gibi ebediyete kadar benimle olacak..

YEŞİLIRMAK