TUHAF BİR HİKÂYE

• 14 Ekim 2024 Pazartesi 14:35:04

Anlatacağım hikâye yaşanmış olup tamamen gerçektir. Daha doğrusu benim yaşadığım bir hikâye.
Eylül ayının ilk haftasıydı. Hangi gün olduğunu tam olarak hatırlayamıyorum. Saat gece on civarıydı. Çay bahçesinden çıkıp, eve doğru yürüyordum. Tam Kırık tabağın önünden geçerken, caddenin karşı tarafındaki sokaktan çıkan otuz otuz beş yaşlarında başı kapalı üzerinde yazlık bir pardösü bulunan genç kadın sağına soluna bakındıktan sonra, caddenin bizim bulunduğumuz tarafına doğru, acele adımlarla geçti. Yanı başıma gelerek, sol koluma sarıldı beni durdurdu ve yalvararak konuşmaya başladı. Önce bir an şaşkınlıkla irkildim ve şaşırdım. Allah biliyor ya benden para yardımı isteyeceğini sandım ama yanılmışım. Genç kadın, hiç tahmin etmediğim başka bir şeyden heyecanlı heyecanlı bahsetmeye başladı.
‘’ Amca yalvarırım yardım et bize. Yalvarırım yardım et.’’ Ben şaşkınlıkla,
‘’ İyi güzelde nasıl yardım edeyim sana kızım?’’
‘’ Duana ihtiyacımız var amca. Oğluma yeni araba almıştım. Kullanmak kısmet olmadan, araba çalındı…’’
‘’ Çalındı mı?’’
‘’Evet, çalındı, arabanın içinde kimliği, telefonu, ehliyeti her şeyi gitti.’’
Kadına acıdım doğrusu. Birazda kendimden utandım. Kadıncağız koluma sarılınca ben ne düşünmüştüm, benden ne istedi?’’
‘’ Adını bahşeder misin kızım?’’ Diye sordum.
‘’ Semiha’’ dedi. Oğlunun adı da, Semih imiş. Olduğum yerde durdum ve bir an düşündüm.
‘’ Bana bak kızım, sana söz veriyorum, beş vakit ALLAH’a senin için yalvarıp dua edeceğim.’’
‘’ Söz veriyorsun, dua edip yalvaracaksın değil mi amca?’’
‘’ Söz kızım yalvaracağım.’’
Zavallı kadın, çaresizlik içinde birden kolumu bırakarak, hızlı adımlarla caddenin karşı tarafına geçip, sokağa girerek karanlıkta kayboldu.
Olduğum yerde durduğumu fark ettim. Hala Kırık tabağın kapısının önündeydim. Hayal görmemiş, yaşanmayacak bir olayın kahramanı olmuştum. Bir an silkelendim ve yoluma devam ettim. Söz verdiğim gibi, günün beş vakti her ezan okunduğunda, Semiha kızıma haftalarca günün beş vakti dua ettim.
Söz verdiğim gibi üstüme düşeni yaptım gerisi yaratana kalmış bir şey. Hikâye burada sona erdi. Bir daha da genç kadını görmek kısmet olmadı.

Tuğrul Ahmet Pekel
06*10*2022*Perşembe