Bir Şampiyonlar Ligi Maçı

• 17 Eylül 2024 Salı 13:15:43

İlk defa şampiyonlar ligi maçına çıkacaktım, sayısız lig maçı oynamama rağmen heyecanımı yenememiştim, bir yandan kendime kızıyor bir yandan da sakinleşmek için değişik yollar arıyordum. Teknik ekip , futbolcu arkadaşlarım , deplasman stadı Andromeda Arenasına gelmiştik. Stadtan yayılan uğultu, gladyatörlerin sahaya çıkmasını sabırsızlıkla bekleyen aç kalabalık, izlediğim Roma dönemi filmlerini hatırlatıyordu, onları yok edin.. Ah o zaman yaşasaydım gladyatör olur muydum? düşünerek gülümsedim.

Takımdaki yerim savunma hattında, yani defans oyuncusuyum.. Görevim, topu kazanma, kazandığım topu koruyarak , oyunun hücum hattına aktif şekilde girişini sağlama, rakip oyuncuların hareketlerini tahmin ederek önceden müdahale etme, yani pozisyon alma, top kesme, faul yapmama gibi teknikleri içermekte.Tabi futbol yorumcusu, izleyicisi daha ne görevler yükler onları da bilemem.
Annem de burada olmalı bu atmosferi solumalıydı . Üşütüp hastalanır korkusu, sakatlanma riskini göze almak istememesinden dolayı , Futbol Okuluna göndermemeye çalıştığı küçük oğlu nerelere gelmişti, bu maçı canlı izlemeliydi.

Canım annem yine de , elimden tutarak futbol okuluna yazdırmıştı.Antrenmanlarım da beni yalnız bırakmayan, tüm olumsuz hava koşullarına rağmen kenarda bekleyen ailemden tek seyircimdi. Diğer velilerin ,bu çocuğu güreşe verin, top geçer adam geçmez serzenişleri .. bugünkü gibi aklımda.

Rakip Galaksinin Yıldızları hem oyuncu kalitesi hem de kulüp gelirleri bakımından bizden üstün olmaları moralimi bozmuyordu, oyun onbire onbir oynanıyor , maç sahada kazanılıyordu ve takım arkadaşlarımın da benimle aynı düşünceyi paylaşması motivasyonumun daha da yükselmesini sağlıyordu. Galaksinin Yıldızları , en hızlı ve çok yönlü forveti Reynolds ‘u durdurma görevi benimdi. İçimden, Reynolds ayağıma düştün dostum, senin o şişkin egonu ayağımın değirmeninde öğütüp, elde ettiğim unla, pişirdiğim helvayı taraflarımıza dağıtcağım, 4 milyar takipçin artık beni tanıyacak….

Evet, seromani bitmiş, maç başlamıştı. Tribünler gözümde flu hal almış , heyecanım azalmış ve tüm benliğimle maça odaklanmıştım. Rakip hızlı başlamıştı. İlk 10 dakika göz açtırmamaya çalışsalar da, gelen atakları soğukkanlılıkla karşılayıp sönümlendiriyorduk. 20. Dakikada Reynolds, orta saha oyuncularını nefis çalımlarıyla güle oynaya geçerek , ceza sahası civarına hızla ilerliyordu , kendimi yapayalnız hissetiğim anlardan biriydi ki, ince vücut hareketiyle ayağından topu aldım ve hemen hücum hattına yönlendirdim. Bir çok organize atak girişimlerini önlediğimiz gibi, Galaksinin Yıldızları da bize net fırsatlar vermemişti.Böylece, ilk 45 dakika golsüz tamamlandı.
İkici 45 Dakika başlamıştı. Galaksinin yıldızları kanatlardan, orta alandan , havadan her türlü varyasyonla ,topu ceza alanına getirmeye çalışsalar da, o gün hepimiz oyunu, sindire sindire okuyarak sahayı onlara dar etmiştik. Orta saha oyuncularımızın 55. ve 68. Dakikalarda uzaktan attığı iki şut direkte patlamış, şeytanın bacağını kırmaya az kalmıştı , hadi çocuklar.

69. Dakikadan sonra, Galaksinin Yıldızları, akın akın üzerimize gelmeye başlamışlardı. Hepimiz iki ikişilik oynuyorduk, birimizin kaybettiği pozisyonu, diğeri müthiş hamlelerle kapatıyordu. O gün hepimiz futbolun şairiydik ve şiir olup akmıştık. Evet, bir de gol gelse her şey isteğimiz gibi olacaktı. 85. Dakikada köşe vuruşu kazanmıştık. Yorgun savunma arkadaşlarıma ben gidiyorum işareti yaptım. Ceza alanı bayram yeri gibiydi, hepimiz adam adama yakın markajdaydık, köşe vuruşu kullanılmış, top bana doğru ışık hızıyla geliyordu ki zamanlamam müthişti ve yükselerek topu , kalecinin uzanamayacağı üst köşeye gönderdim ve Goooll olmuştu….Topu kafama akıllı füze gibi indiren Ferdi’ye doğru koştum, çocuklar gibi şendik…..Sarı kartların havada uçuştuğu, rakibin ve rakip taraftarın çıldırdığı uzatmalarla birlikte son 10 dakika nihayet bitmişti.
Reynolds, orta sahada, elleri belinde bana şaşkın şaşkın bakıyordu, dostum lütfen bakma, bende senin takipçinim diyemedim.

İki gün sonra…. yakın zamanda kaybettiğim canım annemin, en sevdiği çiçekleri alarak yanına gittim. Güzel, temiz ruhuna bildiğim tüm duaları okuyarak anneme kazandığımız maçı anlattım.