Adamın biri gece yolda yürürken karşısına bir yaratık çıkmış. Adam "İmdaaaat!.. İmdaaaat!.." diye bağırmaya başlamış. Hızla sokaklardan birine sapmış. Bu sefer de gördüğü yaratık arkasından koşmaya başlamış. Ne yazık ki çıkmaz bir sokağa girmiş.

"Kardeşim; ne insana ne de hayvana benziyorsun. Söyler misin sen kimsin? Bırak da gideyim n’olur. Çoluğum çocuğum var benim." demiş.

"Ne diyorsun kardeşim sen ya? Ben sana iyilik için gönderilmiş bir cinim. Sana zararım dokunmaz benim." demiş.

"Ulan beni ne diye kovalıyorsun o zaman? Başka birini bulamadın mı? Manyak mısın sen?" demiş adam.

"Ne kovalaması kardeş? Senin en büyük dileğini gerçekleştirmek için görevlendirildim. Dile benden ne dilersen? İstersen seni dünyanın en zengini, istersen en yakışıklısı yaparım." demiş.

"Kardeş kusura bakma seni yanlış anladığım için. Söyledim ya ne insana ne de hayvana benziyorsun. Çok teşekkür ederim. Bak şu ileride müstakil bir ev var. Gri renkte görüyor musun?" demiş adam.

"Evet, n’olmuş?" demiş cin.

"Orada kaynanam yaşıyor; onu ortadan kaldırmanı istiyorum." demiş.

"Ama sen ortalarda görünmeyeceksin. Uzaktan bakmak da yok. O zaman konsantre olamam. Yarım saat sonra; iş tamam. Vaziyeti öğrenirsin." demiş.

Adam kahvehaneye çay içmeye gitmiş ve yarım saat sonra kaynanasının evine gelmiş.
Zili çalmış ama kaynanası kapıyı açmış ve hayattaymış.

"Nasılsın valide sultan? Geçerken uğramak istedim?" deyince kaynanası heyecanlı heyecanlı yarım saat önceki hadiseyi anlatmış:

"Zil sesi duydum. Kapıyı açtım. O da ne? Ne insan ne de hayvan. Değişik bir yaratık gördüm karşımda." demiş.

Adam; "Eee sonra n’oldu?" demiş.

"Çok korktum." demiş.

"Yok kaynana sen rüya falan görmüşsündür." demiş adam bilmezlikten gelerek.

"Ne rüya görmesi be? Sesi hala kulaklarımda. Göz göze geldikten sonra İmdaaaat!.. İmdaaaat!.. diyerek uzaklaştı." demiş.

İbrahim Halil MANTIOĞLU