-AZİZ ATATÜRK AZİZ NESİN AZİZİM AZ İZM DERKEN-(1)

• 2 Temmuz 2024 Salı 13:48:43

“Su gibi aziz ol” sözü insan ilişkilerinin meşhurlarındandır. Hiç kuşkusuz ab-ı hayattır su. Öte yandan farklı dinlerde, kültürlerde değişik anlamlara karşılık gelen bir kavram, Aziz.

Vikipedi üzerinden göz gezdirdiğimizde; “Günlük kullanımda sevilen ve sayılan kimseleri tanımlamakta kullanılır.” Denilmekte mesela. Ya da “Azizlik kavramı genel olarak Hristiyanlığın literatüründe yer alsa da kökleri tam olarak Yahudilik geleneğinde bulunmaktadır. Aynı biçimde kavram İslam, Hinduizm ve Budizm’de de yer alır.” Denilmektedir söz gelimi. İslam özelinde ise “Genellikle Aziz olarak çevrilen, Arapça bir terim olan (Veli) Kuran’da hem Tanrı’ya hem de dindar kişiliği ile tanınan saygın kimselere, Tanrı dostlarına atıfta bulunmak için kullanılır.” Denildiği görülmekte. Genel olarak “sayılan, kutsal, değerli.” Yahut “sevgide çok üstün tutulan, çok sevilen.” Şeklinde tanımlandığı görülmekte. Sevilen bir insana günlük hayatta azizim diye hitap ettiğimiz olur.

Ülkemizde bayramlarda, etkinliklerde, protokollerde büyük Atatürk’ün manevi şahsiyetine atıfta bulunulan konuşmalarda da sıkça kullanıldığı görülmekte. Bir bakarsınız “Milletimiz, Aziz Atatürk’ün işaret ettiği “Muasır Medeniyet” hedefine kararlılıkla yürümüştür” denilmektedir. Yahut MHP genel başkanı Devlet Bahçeli’nin “Aziz Atatürk Türk milletine ve Türk tarihine mal olmuş yüksek bir şahsiyettir. Onun adı ve anıları üzerinden kamplaşma üretmeye gayret edenler 2024 yılında da hayal kırıklığına uğrayacaktır.” Dediği görülmektedir.

Bir dikkat çekici kullanımda rahmetli siyaset ve devlet adamımız Necmettin Erbakan’a ait olmalı ki, oldukça sıra dışı bir ifade olarak görünmektedir şahsen bana. Bir tarihte Anıtkabir özel defterine “Aziz Atatürk; bu millet yaptıklarınızı asla unutmayacaktır.” Şeklinde not düştüğü görülmektedir.

Bu tanımlama sosyal medya çevrelerinde de yankılanmaktadır. Hocanın ironi yaptığı düşüncesi uyanmaktadır açıkçası. Kuşkusuz dünya görüşü farklılıkları, ülkemizdeki tenakuz iklimi düşünülürse yabana atılmaz da. Kemalist geleneğin tatbikatlarına İslami gelenekçi bir siyaset adamının gönderme yapması şaşılası mı? Demem şu ki, kibar beyefendi nüktedan kişiliği yanı sıra bilimsel ve siyasal alanlarda ülkemize verdiği hizmetleri düşündüğümde vay efendim nasıl böyle bir not düşer diyemeyeceğim gibi zekice bir yaklaşım olması hasebiyle şapka çıkartır bir de üstüne ayakta alkışlarım.

Oysa gerçek bunun tam tersi biçimde de cereyan edebilir. Hani derim ki, Erbakan hoca bu sözüyle Atatürk hakkında kinayeli bir söz söylüyor olmayabilir de. Evet, hoca zaman zaman lastikli konuşmanın üstadı olarak tanımlanmıştır. Hatta salt karşıtları tarafından değil, kimi zaman dinsel çevrelerce dahi. Açıktır ki, İslami çevrelerin topyekûn Erbakancı olduğunu zannetmemek gerekir. Mesela son yıllarda Saadet partisiyle CHP’nin altılı masada bir araya gelmesi üzerinden ismi lazım değil 28 Şubatın ünlü bir tarikat şeyhinin; şaşırmadım, bunların öncüsü Erbakan’da Ecevit ile yetmiş dörtte koalisyon kurmadı mı dediği bir gerçek.

Oysa bugünün Saadet partisiyle CHP’nin kanaatimce de Erdoğan ve hükûmeti devirmek adına bir araya gelmesiyle yarım asır önce Kıbrıs meselesi etrafında iki partinin bir araya gelip belirli bir çözüm sağlaması sürecinin aynı kefede tartılması bana şahsen keferelikten öte mana taşımıyor. O hükumetin ilk iki görüşmede kurulamayıp üçüncü de ancak kurulması bile manidar değil mi? Kim bilir, derin devlet nezdinde dahi birikmiş ve acil çözüme kavuşturulması gereken Kıbrıs meselesi gözetilerek kurulması beklenmiş olabilir de.

Demem o ki, bir tahterevalli hükumetidir o. İki ortak arasında yaşanan görüş farklılıkları bile diplomatik ve askeri çözüm üretilmesi noktasında yabana atılmamalı derim. Ve dahi siz bakmayın o tarihte Kemalist ve İslamcı basın ve münevver çevrelerde topa tutulmuş bir ortaklık olmasına. O gün sosyokültürel taban her iki kesimde de manasına varamayabilir meselelerin. Her iki medya çevresinde de hapisteki sosyalist ve İslamcı mahkumların serbest bırakılması ya da İmam Hatiplerin, Kur’an kurslarının açılıp açılmaması üzerinden o koalisyonun okunmuş olması hazindir.

İşte tam da bu yüzden “insan insanın kurdudur” sözü misali siyasi ideolojik yapıların dahi işine gelmeyen hallerde hemcinslerinin kurdu kesilmesi şaşılası görünmüyor bana.

Yine siyasi yaşamımızın önemli renklerinden biri olan ve geçtiğimiz yıl hayata veda eden Deniz Baykal’ın, döneminde Erbakan’ın vefatı vesilesiyle söyledikleri dikkat çekicidir:

Habere göre “Erbakan’ın siyasal yaşamın “çok önemli ve çok renkli” şahsiyetlerinden biri olduğunu söyleyerek, “Siyaseti bir kişisel tatmin yöntemi olarak kesinlikle anlamayı reddetmişti. Bir dava, bir inanç mücadelesi anlayışı içinde siyaset yapmıştır” dedi. Türkiye’deki önemli dönüşümlerin altında Erbakan’ın çok önemli etkisi olduğunu belirten Baykal şöyle devam etti:

“Açtığı siyasi mücadele yöntemi içinde hem başarıları hem de derin hayal kırıklıklarını yaşamıştır. Acı, tatlı bütün yönleriyle siyasi hayatın tüm yönlerini kendi yaşamı içine katma durumunda olmuştur. Siyasi mücadelesinin ötesinde kişiliği, insan ilişkileri, nezaketi, zarafeti siyasi hayatımıza örnek olması gerekir.

Kendisiyle 1974 Hükümetinde bir arada çalışma imkanı bulmuştum. O hükümette esas itibariyle bir uyum, işbirliği içinde güzel çalışmalar yapılmıştı. Kıbrıs’a yönelik izlenen politika da o hükümetin bir politikası olarak gerçekleştirilmiştir. Siyasi hayatımızın daima ilgiyle hatırlanacak, saygıyla anılacak önde gelen bir şahsiyetidir. Kendisine vefatı dolayısıyla bu duygularımı, bu düşüncelerimi kamuoyuna ileterek bir anlamda bir manevi görevi yerine getirdiğimi düşünüyorum. Allah’tan rahmet diliyorum. Mekanı Cennet olsun. Sevenlerine, ailesine, tüm milletimize başsağlığı diliyorum.” Demektedir.

Şimdi efendim, böylesi bir kişilik olarak anılan Necmettin Erbakan’ın Anıtkabir’den kaçamak duygularla, tabiri caizse kasıklarını tuta tuta gülerek ayrıldığına inanmak amiyane tabirle abesle iştigal değil midir?

Şöyle ki, rahmetlinin Atatürk ve sonraki CHP yapılanması hakkında müteakip defalar yaptığı muhakeme ve mukayeselerden edindiğim intiba; Çanakkale ve Milli Mücadelenin Mustafa Kemal’i noktasında ve yine özellikle Montrö ve Hatay üzerinden Cumhuriyet dönemi dış siyaset anlayışı bağlamında Atatürk hakkında müspet izlenimler bildirdiği yönündedir. “Yurtta sulh cihanda sulh” sözünün dahi kendisi tarafından, çok kez sanılanın aksine felsefi bir barışseverlik düsturu olmayıp uluslararası ilişkiler alanında sorun çözmek isteyen bir diplomatik söylem olduğu cihetinden okunduğunu söylemeliyiz.

Sözün özü azizim, meseleleri masaya yatırmak ve hakkı teslim etmekse, yüzey sularında gezinmeden konuların derinliğine inmek şiarımız olmalı daima.

-DEVAM EDECEK-

L.T.