Yeni bir yerde yeni bir hayata başlamak aslında bir bakıma güzelken, diğer yandan da çok düşündürücü. Bence yeni bir şehre yerleşmenin huzuru ve o şehrin insanlarını, kültürünü tanımanın verdiği heyecan bir yana, geldiğin yerdeki onca anı ve onca yaşanmışlık insanın içine dokunur.

Yeni gittiğin yerde tanınmadığın için kendine önceki sayfalardan kalan kötü yönlerini silebilir, daha iyi ve daha güzel işlere imza atarak kendini baştan yaratabilirsin. Burada da aklıma gelen şey ise önceki yaşantımız bir kitabın son sayfası mıydı yoksa şu an yazacağımız sayfaların ve kitapların ilk bölümü müydü? Önceki sayfaları kapattık mı yoksa onları bir araç olarak kullanıp ilerledik mi?

Önceki kitabımızdaki ana karakteri, ana karakterin arkadaşlarını, dostlarını ve sevdiklerini acaba bu kitapta yer alacaklar mı, yoksa yeni bir çevre edinip öncekileri unutacak mıyız? Ya da öncekileri şimdi de yanımızda arayacak mıyız? Hayatının aşkını bulabilecek miyiz? Eskiye dönmeye çalışacak mıyız, yoksa yeni sayfalarını öncekilerine nispet yaparcasına güzelliklerle doldurabilecek miyiz? Çok fazla soru var aslında. Çok basit bir örnek ama derine indikçe insanı düşündüren birçok soru barındırıyor.

Bir de şöyle bir şey var: Siz bir yazarsınız, yazdığınız eser ortalama 70-80 yıl boyunca sürüyor. Siz sürekli bir şeyler ekliyorsunuz o kitaba, aklınızdan sürekli sonraki sayfalara yazacaklarınızı düşünüyorsunuz. Ama biliyorsunuz ki bir sabah sizin de defteriniz kapanmış olacak.