Dünya Benim Etrafımda Dönüyor

• 23 Mayıs 2024 Perşembe 18:04:48

Dünya benim etrafımda dönüyor, acı çeken benim sevinen benim…Ne karar vermişsem, her şekilde kat kat fazlasını yaşayan benim.

Beni eleştirenin benden farkı yok. Eleştirdiğine kendi fıtratında yabancı. Ne yaşanacaksa sonunu bekleyen yok, ön yargılı aklına ne gelirse konuşuyor.

Kimse kimseden akıllı değil, eğer aklı iyiyi yaşatmıyorsa kötünün kime faydasın var ki? Ağzımızdan çıkan bir nevi dua. Kim konuşurken bunu düşünerek konuşuyor ki? Akıl eğer kötülüğe çalışıyorsa, o aklın kişiye ne faydası var ki? Akıl insanı güzelleştirmeli, dosdoğruyu teşvik etmeli, duygudaş olmalı…

Ben karşımdaki kişinin aynasıyım. Eğer makyajını güzel yaparsa güzelsin dedirtirim. Niyetini yüzünde gösteririm. Gerçekten bunu görebilirse, kendine çeki düzen de verir. Dış güzellik sürekli değişir. Elinde parası varsa, ipek de alır, altın ile süsler. Ancak, iç güzelliğin böyle bir değiştirilme boyutu yok. Aynam gözlerinde bunu gösterir. Göz kalbin kapısıdır. Kalpte ne varsa dışa yansıtır. Dış güzelliğin ona bir faydası da yoktur.

Ben kalbimle ilgilenmeliyim. Kalbimde binlerce duygu binlerce heves binlerce hesap olamamalı. Kalp ne kadar çöplükten temizlenmişse, ben o kadar sade o kadar rahat ve o kadar huzurlu olurum. Madde denilen bugün olmazsa yarın olabiliyor. Ama temizlenmiş kalp eğer dikkat edilmezse bir ömür insana acı veriyor. İnsan bir elinde yalnız bir amacı taşır. Binlerce amaç onun üstünde duramaz. Kalbime boşa yük olur.

Ben yalnızca Allah beni sevsin diye yaşıyorum. Yalnızca kalbimde Allah sevgisi var. Ondan başka sevgi kalbimde çöplükten başka bir tarifi olmuyor. Onca sevgiyi yaşayıp gördükçe ondan bıktıkça bu çöplüğün ne olduğunu anlıyorum. Ancak onu kalbimden atsam bile kokusu birden geçmiyor. Öyle kokuları ölene kadar taşıyor ki kalp, rahat ve huzur bulamıyor. Teselli arasa başka koku onu bastırıyor ve huzur vermiyor. Benim kalbim böyle hissediyor ama ne kötülük gördüysem yaşadıklarımdan çabuk vaz geçiyorum. Bunun kalbime faydası olmadığını biliyorum. Yalnızca Allah’tan özür diliyorum. Onun merhametine sığınıyorum.

Kendime merhametim olmazsa, bu dünyanın her şeyi beni meşgul eder. Ben Ankara’da yaşıyorum, Londra’da yahut Paris’te yaşamama gerek yok. Aldığım nefes aynı, bana dokunan kıyafet aynı, sağlığım aynı… Ben nerede yaşarsam yaşayım, o benim. Mekan beni değiştirmiyor. Kalbim aynı. Kalbimin dünyalıkla ilgisi yok, olmamalı. Kalbim saf ve temiz olmalı. Onunla meşgul olmalıyım. Kalp Allah’a varmak için bir adım. Kalpten ötesi bambaşka.

Kalbimde dünya olmamalı ki ötesini göreyim.

Saffet Kuramaz, 23.05.2024, Ankara