İlk kalem tutuşum Seninle dökülüşüm dizelere Elinden aldığım ilk çay duvarları sarı mekân da Çakıl taşlarını seyrederken ilk üşüyüşüm Zamanımın her dakikasını sana ayırışım Yüreğim de seninle dans edişim Ellerimi sıkıca tutman adına uzattığımda Bazen sıkıca tutuşun bazen de tutarken bırakışın Yolculukta raks eden bedeninle savrulan saçın hüzünleşen sesin şarkılara dönüştüğünde dilimde Sözler uçuşmuştu Gölgelerin el ele tutuştuğu ay ışığında şerh koydum Gecelerimle gündüzlerime gururum sessizliğim olacak Aşılamayan duvarlarına kuşkanadı çırpınışlarına kaleminden dökülen her dizeye Yaşam çizgimde seninle olan her noktaya lal olalım derken Karanlık karma karışık çırpınan bedeninde nefeslerime karışıyor kokun Damla olmuş ter süzülürken teninden Yatak örtüsü buruşmuş çarşafa nispet sanki anı konuşurcasına dolanıyor kendine Kısık gözlerin eşliğinde derin nefeslerle dinlence adına geçerken zaman Bir ben de bir sende bir duman ki savruluyor yarım sigaradan Salınan mum ışığında hani sus demiştin gözlerinin derinliğinde lal olalım derken Kısık gözlerinle davet yenilercesine gülümsemeni unutmak zor olsa gerek

MehmetDüpel 20072406