Sitemkar Bir İleti
"Anonim" olmayı tercih eden bir şaire atfen...
(Not: bu yazı hiç kimseyi asıp, kesmek ya da yargılamak için yazılmamıştır.)
"Duydum ki", burada çok iyi şiir yazan şairlerden biri, yine şiir paylaşan bir okurunu engellemiş (o kişi/ kişiler kendilerini iyi bilirler).
Doğal olarak engellenen okur, bunun nedenini merak etmekte...
Acaba bir kusuru ya da hatası mı oldu?
Yazılan yorumlarda - istemeden - nahoş bir ifadeye mi mahal verildi?
Ya da, yanlış bir analiz mi yapıldı yazdığı yorum/lar/da?
Ya da, okurun şiirlerine yansıyan duruşu, yargıları vesaire mi buna sebebiyet verdi - ki olabilir - o da bir muamma...
Belki de -en iyi ihtimalle- bu düşünülmemiş ve istenmemiş bir durumdur. O halde, düzeltilmesi gerekmez mi, hele hele bu üzgün ve üzücü iletiden sonra. O da değilse, bu dilemmadan nasıl çıkılır yoksa?
Bilinmelidir ki; o okuyucu gerçekten çok üzgün. Üzgün olması en çok anlamamasından kaynaklı. Bunun bir açıklaması mutlaka vardır, diye düşünmekte...
Bu sebepten;
Okuyucu umuyor ve diliyor ki; hiç değilse, küçük bir açıklamada bulunulsun -zahmet olmazsa tabii; ( özelinden yapılabilir), çünkü böylesi daha etik olacaktır.
Dahası, pratiği ile duyarlı, saygın, güvenilir ve asil olmanın gereksinimi, vazgeçilmezliği de sergilenmiş olacaktır...
Çünkü şair ruhuna sahip olan, kırıp dökmeyi tercih etmez.
Bilakis, her daim sevgiyle, samimi ve yapıcı olmayı misyon edinir.
Ve bilediği kalemi de daha iyi, daha hüman, daha doğal ve yaşanılır bir dünyaya yol almak içindir...
Çok saygı ve selam ile.
Tüya
YORUMLAR
Adını şimdi anımsamadığım bir ozan şiir için şöyle demiş ;
“Şiir mih-i mal’dır”
Siz kağıda düşüp insana veriyorsanız satırları,çok da önemli değil biçimler,yaşamın yürekte illegal duruşu bu.
Evet insani bir güzellik belirtmişsiniz,
ama işte,kocaman bir ama ,zaten bu ama ile başlayan sendromu aştığımız gün,gün ola bayram ola:)
Kutlarım Şair.🌺
Tüya
Kimileyin, bazı kalıpların kölesi oluveriyoruz, hiç farkın da dahi olmadan...
Dolu dolu yorumlarınızla bir çok yazımı okumuşsunuz. Kıvanç duydum ve çok da onurlandırdınız beni.
Baki teşekkürler, saygılar olsun, sayın Mıhcı.
Adını şimdi anımsamadığım bir ozan şiir için şöyle demiş ;
“Şiir mih-i mal’dır”
Siz kağıda düşüp insana veriyorsanız satırları,çok da önemli değil biçimler,yaşamın yürekte illegal duruşu bu.
Evet insani bir güzellik belirtmişsiniz,
ama işte,kocaman bir ama ,zaten bu ama ile başlayan sendromu aştığımız gün,gün ola bayram ola:)
Kutlarım Şair.🌺
Tüya
Evet," Ay'ın karanlık yüzü." var, görmek istemediğim...
Çok teşekkür ederim, saygıdeğer Üstadım.
Varlığınız, desteğiniz çok değerli her zaman.
Baki saygım ile.
İlgiyle okudum.Neden yasaklanır ki okur?..anlayabilmiş değilim.Beni de engelleyen arkadaşlar var.Ama benim engelli listem boş.Sanıyorum fikirlerini kabul ettiemedikleri içine engelliyorlar.Halbu ki burası özgür bir platform.En azından ben öyle hissediyorum.Kaleminiz daim olsun.Sağlıcakla.Saygıyla.
Tüya
Teşkkür ederim, sevgili Naneh
Bilmukabele, selamlar.
Yazının özellikle en çok beğendiğim ve benim ilgilendiğim kısmı son bölümü.
Aynı fikirleri paylaşmaktayım. Şiir yazan birinin sizin de belirttiğiniz üzre daha yapıcı, hoşgörülü, dünyayı kavramış ve kendini aşmış-tamamlamış olması lazım gelir. Samimi ve saygınlık bilen olması gerek. Egosunu yenmiş olması gerek, çünkü şiir yazan kişi duygu insanıdır, o nedenle şiir yazar ve şairdir. Ama maalesef ki bazılarımız bunu idraktan uzağız. Ego tavan, beğenilme iç güdüsüyle kibir abidesi olma durumundalar. Benim de buradan yazınıza naçizane katkı ve çağrım şu: şairler iyi insanlar olmalılar, en azından nezaketli ve mütevazi olmalılar. Bunu başaramayanlar ya şiir yazmamalı ya şiir yazmamalı. Çünkü şairlik alt beni kaldırmaz.
Mamafih, bize dost gerek...
Selam ve saygılarımla değerli kalem.
Tüya
Çok teşekkür ederim dost kalem,
Selam ve saygım ile.
Tüya
Çok teşekkür ederim dost kalem,
Selam ve saygım ile.