YENİ YIL KAPIDA...

• 27 Aralık 2023 Çarşamba 10:25:05

Döşümde yangın
Düşümde isyan
Renklerden en mahzunu olan beyaz yalnızlığın kabrinde saklı:
Kâh bir duayım kâh bir v/eda
Aşkın nüansı iken şiirlerden derlediğim
Bir cennetin yolcusu
Dünyada yaşadığım cehennemin tortusu
Ve bakaya kalan hüznün bekçisi
Kâh zirvesi
Kâh kirvesi
Sözcüklerin yaldızlı yolunda seken bir Yıldız’ım
Mahlası unutulmuş bir şairim
Öksüz kimliğimde
Yetim yitikliğimde
Hazanın sarmalında
Hüznünse zamlı tarifesinde
Kâh töhmet altında kaldığım
Kâh uçuşa geçtiğim
Kâh kıblemde saklı bir mimoza
Kâh ruhumla tavaf ettiğim Kâbe’nin
Verdiği huzurla
Huzuruna çıktığım Rabbimin
Varlığında bulduğum güç sayesinde
Korumaktayım da saf tuttuğum varlığımı
Korunduğum kadar kutsal kitabın izinde
İçimde saklı nice gizin nezdinde
Yağan yağmura karışan
Yaşımın yasında
Acının yaraladığı kalbimin yamasında
Saklı tutulası bir umut gibi
Annemin duasında
Serildiğim kadar kabrime
Sarardığım kadar güneşin seyrinde
Çıktığım seyrüseferin
Bazense atıl yüreklerin güftesi
Kâinatın bestesi bildiğim
Sessizliğin de nazında niyazında
Saklandığım kadar surelerin her birinde
Suretimde saklı
Asil dokunuşun
Asi duruşumun yâdında
Esen yelin kuvvetinde
Asmalı Mescidin gölgesinde
Aş erdiğim huzura
Aşk bildiğim Rabbime yolcu
İki kapılı hanın arka kapısında
Seken bir kuş gibi
Ruhumun yorgun kaldırımlarında
Ser verdiğim sırlarına serildiğim
Kırık aynanın ta kendisiyim
Kırıldığım kadar defalarca
Kınandığım kadar iblisin şerrinde
Bense her şerde bir hayır bulduğum kadar
Allah yolunda bir seyyah
Dünyanın gözünde bir meczup…

‘’Yaşamsa gerçekle düşün umutsuz bir savaşı, her şeyi
içine alan kocaman bir yanılsama… Değil mi yoksa?
Öyle büyük umutlarım olmadı benim, büyük düşlerim,
özlemlerim, büyük beklentilerim olmadı. Koşullarım beni
oluşturdu ben acılarımı buldum. Herkes gibi yaşasaydım
eğer, yaşamı onlar gibi görebilseydim çarşılar yeterdi
avutmaya beni. ‘’(Alıntı)

Düşlerimi maviden bir sema bekledim aş erdiğim yeni günün öğretisinde saklı bir yemindim mademki…
Kıblemde içtimada.
Kabrimde ise nöbette.
Boşluğun sarmalında hümayunu göğün.
Hoşluğun da enstantanesi esrikli bir mevsimin koşulsuz hüznüydüm ben…
Miadı dolmuş mısralarda saf tuttum.
Saf addedildim vurdumduymazların nidasında bir ileri bir geri savruldum…
Ara ki bulasın…
Bulamadım lakin.
Buyrukla komutla geçti ömür.
Sayfiyesi ömrün ettiğim sadakat yemini.
Gürleyen iç sesim.
Gümbürtüsü arşı alaya çıkan yürek çırpıntıları.
Sözcüklerdi tenimde saklı imgelerin çığlığına gölge düşüren aslında gölgemi ilk gün kovmuşken…
Ve işte miladi takvimin ve uğurlamaya hazırlandığımız senenin son haftası:
Geri sayım başladı.
Bir başak tanesi gibiyim:
Dolu ve dolgun bir o kadar esen delişmen rüzgâra nazire ediyorum ve boyumu aşan dalgalarda saklı bir damlanın ertesi yakut gözlü sevdalarda ömür tüketiyorum tünediğim kadar en tepede ve türeyen sözcüklerin manivelasında saydam yüreğimin de tuttuğum defteri kebirinde dünü ve eski seneyi defnediyorum.
Maviden gök.
Beyazsa sürdüğüm saltanatı hem saflığımın hem masumiyetimin ve bocaladığım kadar hayatta boca ediyorum duygularımı kalemse mahremim kalem, yazmadığımda matemim ve içinde yaşadığım sırça köşküm sırlı aynanın kırık ve kırgın sesinde saklı bir nazım ben aşkın hümayunu sözcüklerin kamburu yalnızlığında duayeni.
Açım dik.
Acım da dik başlı.
Her açmazda yolum Tanrıya düşüyor.
Her gün yeniden b/ölüyorum düşlerimi ve örüyorum ruhumu kederin dalgalı saçlarında şiirlerim hüznün röflesi içime batan kıymık kıymet görmediğim kadar da değer veriyorum ah, tüm insanlara bazen bir fısıltı bazen bir nida ve işte ve işte şiirlerimin eklem yerleri acıyor yetmiyor ama…
Yatıya kalan ilhamın doruğunda…
Yalnızlığın da yırtık duvağından tavaf ediyorum evreni.
Kaskatı bedenim ölüme hazır ve nazır.
Kuş tüyü vicdanım saltanatını sürüyorum insanlığımın mahrum kılındığım kadar mazlum yüreğim mahzun gülüşüm ve saf tuttuğum asaletin ibaresi…
Bazen bir ışıldak.
Bazen dibe dökülen tortu.
Yadsıyamadığım kadar bunca acıyı.
Yansıtmakla iştigal varsa yoksa yürek duyguların neferi ve işte nöbete kaldığım şiirlerin nabzını tuttuğum kadar da alsaydım, ah, keşke insanlığın nabzını.
Tükenen bir zaman dilimi.
Rayici olmayan dünde kalan o kırık sayaç.
Tünediğim göğün kubbesi asaleti neferi olduğum sevginin ve yalnızlığın ve işte göğün kodaman kanatlarında esiyorum gürlüyorum iç sesimin yankısında sudan sebeplerle kendimi cezalandırdığım ömrün yasını tutuyorum ve kaç yaş alırsam alayım biliyorum da farkımı diğer insanlardan.
Tembel bir Anka kuşuyum hali hazırda küllerimde saklı.
Uçuşan tülün arkasına saklanan bir sığırcık kuşu misal…
Ya da pencerenin pervazına konan yavru bir serçe…
Zaman yitiyor.
Yıl bitiyor.
Bitimsiz acılarla insan nesli nice soykırımı yaşıyor ve yaşatıyor birbirine ve ölen bunca mazlum ve masum insanın ve çocuğun ardından insanlar bir de yılbaşı hazırlığı yapıyor:
Ölümün sonlanmayan güftesi.
Dinmez iken hasreti insanların sese o müşfik sese ve işte kâinatın bestesi tüm hızıyla tüm coşkusuyla çalıyor ve yaşıyor ve yaşatıyor da insanlara sessizlik iken de evrenin en büyük gürültüsü.
Zemheride üşüyen nazlı çiçek.
Toprağa karışmış nice beden nice yürek.
Azımsanan varlığı masum ve mazlum insanların da dile gelmez iken isyanı…
Allah rızası için yaşamanın ve sevmenin de güftesi iken şiirler arşı alaya çıkan bir fısıltının da tek tanığı iken Sağır Sultan ve dünya ağırdan alırken insanlığı ve adaleti…
Ve silinen siluetler.
Silik bedenler…
Yeni yıl kapıda ama arkasında da dev bir kamburu var ve ne yazık ki Noel Babanın torbasında cihan ölü çocuk bedenleri taşıyor ruhlarında da dinmez bir acı ile yok yere ebediyete intikal etmiş olarak addedilseler de onlar artık sonsuza kadar yaşayacak birer melek cennetin sırlı yollarına düşmüş ve acılarını da bilfiil taşıdığımız ve sonsuza değin de taşıyacağımız…