Öğrenci, Öğretmen Bebek

• 18 Aralık 2023 Pazartesi 15:29:03

Ben bu dünyaya bir öğrenci olarak geldim.
Hedefim öğrenmek, gayretim ise hayata geçirmektir.
Doğuştan tüm bilgilere sahip olmak mümkün değil.
Ancak yaşarken öğrenebilirim bilinmezliği...

Anlamayı, dinlemeyi, oturmayı;
Emeklemeden kalkıp yürümek mümkün mü?
Konuşmayı öğrendim sonra!
Sevmeyi, sevilmeyi, değerleri...

İnsan öğrencidir bu dünyaya.
Anne babanın düşünde başlar doğmaya.
İlk imtihanı anne karnında, anne baba hasretindedir.
Can içinden can çıkar ve gelir dünyaya...

Elinde kılavuzu yoktur bebeğin.
Beyninde, anne baba tanımı yoktur.!
Kokuyla korur bağlantıyı.
Öğrenmeye açıktır ama bilinci yoktur...

Küçücük bir bebektir o!
Korku nedir sevinç nedir bilmez!
Huzursuz olduğu her an için ağlar.
Dile getirmeyi bilmez çocuk...

Anne babanın gözlerin içine bakar,
Çok sık söylenen sözleri ezber tutar.
Mama, su!.. İlk öğrendiği şeydir bu.!
Bir tek okulda öğrenilmez hayat...

İlgiyle gelişir zekâ.
Sevgiyle pekişir edâ.
Yürümeye de başlayınca,
Tümüyle artar merak...

Tehlikenin varlığını bilmez.
İyiyi kötüyü seçemez.
Evet, zordur çocuk yetiştirmek.
Ama yetiştirmeyi de bilmek gerek...

Anne babadır ilk öğretmen.
Bebektir, anne babalığı öğreten.
Ekmek su bedenini, ilgi ise yüreğini besler.
Ve farkında olmaksızın gelişir gözünün önünde...

İlköğretim okulu, hayat okulu değildir.
Burada bir tek; okumayı, yazmayı, kardeşliği öğrenir.
Diğer okullarda ise mesleki geleceğini seçer.
Yaşam kuru bir olanak değildir...

İlgi hayâl ettirir.
İlgi umut ettirir.
İlgi merak ettirir.
Ve merak; hayatı öğrettirir...

Öğretmen kendi bilmezse, ögrencisine ne öğretir?
Anne babanın eğitimi yok ise çocuğuna ne öğretir?
Çocuk öğretmen bulamazsa, kendisi nasıl eğitir?
Kötüye giden yaşamdan geriye ne kalır?
Ne kalır???