KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 466 Okunma
- 2 Yorum
- 1 Beğeni
Yeniden yeşersin umut ışığım
YENİDEN YEŞERSİN UMUT IŞIĞIM
20 Eylül 2013 Cuma Saat 10:28
Çok şey istemedim ki hayattan, herkesin yaşadığı sıradan şeylerden ibaretti dileklerim.
Hep inandıklarımın peşinden gittim, adalettim ön yargılarımdan önce yürüdü…
Önceliklerim, değerlerim sevdiklerimdir.
Yalansız yaşadım aldığım her nefesi, her anı…
Kırdıklarıma arkamı dönmeden önce af dilemeyi, özür dilemeyi bildim.
Bazen öksüz kaldım ısız sokakların kör karanlığında.
Yalnızlığın, çaresizliğin, kimsesizliğin yokluğu üzerime çöktüğünde, titreyen yüreğimde sönen mum alevi gibi üşüdüm kentin soğuk ellerinde…
Gözyaşlarımla ıslanan giysilerimi güneşin gölgesinde gizlenerek kuruttuğum kuytu köşelerim vardı acılarımı iyi bilen!
Uyandığım her günün aydınlığına dayadım yüzümü bir parça umut kırıntısı üstüme doğsun diye… Saçlarımı rüzgâra bıraktığımda bir anne eli değmişçesine tebessümle kandırdım kendimi, tıpkı çocukluğumda ertelenen isteklerimin gerçekleşmeyecek olduğunu bile bile kendimi kandırıldığım gibi…
Her inanış yeni bir aldanış oldu vurdu beni…
Yüreğimi açtığım kim bilir bu kaçıncı aldanışım oldu hatırlamıyorum?
Her defasında yeminlerin inanışıyla kendime kurallar koyuyorum ama yeniden kapım çalınıyor ve yeniden o inançlı yanıma yenik düşüyorum. Ve yeniden talan ediliyor, darmadağın kasırgalarla savruluyor kurduğum düzenim bir vefasız tarafından!
Bu kaçıncı sessiz ölüm!
Kaçıncı veda… Kaçıncı fedakârlık… Kaçıncı inanış… Kaçıncı yanlış ve aldanış…
Hayır demeyi öğrenmeden evetlerin değerini bilemeyeceğim gibi öğretemeyeceğim de galiba?
En zeki insan bile kalbine yenik düşer.
Sevgi ateşi bulaştı mı; gözlerine dokunmadan, ellerine dokunmadan, yüreğini yakmadan peşini bırakmaz, ta ki acıyı koynuna bırakıp incitinceye kadar seninledir siyahın beyazı…
Yürek taşımak kimisine ağır gelir, oysa yürek taşımak yük değil aşktır…
Benim ise yüreğimdeki aşkı herkese haykıracak kadar büyüktür cesaretim, tek korkum korkak birini sevmektir. Ancak korkunun ecele yoktur faydası.
Anlımızda neyse yazan yazgımız onu mecburuz yaşamaya…
Ve Sen Sevgili Dinle Beni…
İçimin en derinliklerinde kan revan içinde işlenmiş bir cinayet var adı sen olan!
Hüznün gece yolcusu gibiyim şimdi yorgun ve üzgün,
Ölüme çeyrek kalmış gibi sessizce bekliyorum şimdi seni...
Masum yüreklerin yargısında ki idam ipinden kurtulamaz zalimler..!
Affedilemez söylenen yalanlar ve duyun sesimi yüreğimi kanatıp incitenler…
Gözyaşlarına boğulan hayallerim alınırken ellerimden, ahımın çığlıklarını susturamayacaksın hiç bir gece...
Ve Sen Sevgili; son nefesini verdiğinde af dilemen ne benim acılarımı dindirecek, ne seni cennete götürecek pişmanlıkların!
Ya sonunda tüm benliğimizi mutluluğa boğarak yaşam sürecimizi sevgiyle pekiştirip, hayatımızda var olacak herkesin yüreğine sevgi tohumları ekeriz…
Ya da gece iki yıldız kayar ve biz bir daha gün yüzünü göremeyiz.
Kim bilir belki de adın sürmanşette yazılır ŞEREFSİZ diye...
Ya da tarih yazarsın seni hiç tanımayanların bile dilinde söylenir adın ve sen gizli kahraman olursun… Sana yakışan neyse onu giyin üstüne…
Derya AVŞAR
YORUMLAR
Ve Sen Sevgili; son nefesini verdiğinde af dilemen ne benim acılarımı dindirecek, ne seni cennete götürecek pişmanlıkların!
Bu cümleniz sanki yüreğime hançer saplanmış gibi bir hale büründürdü beni
Hayatınızdan almış olduğunuz pasajları öyle güzel yazıya döküyorsunuz kiii hayranlığım kat kat artıyor size
Güzelliklerle bezeli bir ömür dilerken her şeyin gönlünüzce olması dileklerimle
Derya Avşar
Çok fazla vakit bulup bakamıyorum yorumlara.
İlginize ve olumlu yorumunuza çok teşekkür ediyorum....
Selamlar saygılar....
Bu yazının bazı yerlerinde serzenişlerin özellikle dikkatimi çeksede aslında konu başlığın bana YEŞİM SALKIM - Yerinden başlasın... Şarkısını anımsattı :)
