- 314 Okunma
- 0 Yorum
- 5 Beğeni
EBEDİ AYRILIK DÜŞÜNCESİ
Bugün bir "ölüm" olayına tanık oldum...
Herkes ağlıyordu, özellikle kadınlar hıçkırıyorlardı. Ben ise ağlaşıp duranlara yadırgalayarak bakıyordum. Ölen ölmüştü, bu ağlamaklar hıçkırıklar niyeydi, nedendi? Onlar dibimde ağlıyor bende ağlamıyordum, peki ben hiç ağlamamış mıydım zamanında? Ağlamıştım tabii, hem de bir çok kez, özellikle "ölümümü hayal ettiğim anlar." Beni o zamanlar ağlatan asıl sebep neydi, nedendi benim ağlayışlarım? Evet evet öleceğime ağlamıyordum ben, dostlarından ebediyen ayrı kalacağıma ağlıyordum. Evet evet beni ağlatan, hıçkırıklara boğanebedi ayrılık düşüncemdi.Düşündükçe ağlıyor, ağladıkca hıçkırıyordum. Öyleyse bu insanları da düşündüren, düşündürdükçe ağlatan, ağlattıkça hıçkırıklara boğan, ebedi ayrılık düşüncesi...
Emin Barut_____ 17/2/1981Arşiv
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.