KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 262 Okunma
- 0 Yorum
- 2 Beğeni
KÖYÜMÜN SON GÜZELLERİ
Benim köyümde ismi güzel olan, Köy şivesiyle Gözel emmiler çoktu.
Gerçek adlarını aile büyükleri dışında kendi çocukları bile bilmezdi.
Genç yaşta vefât edenlerin adı, aile içinde doğan ilk çocuğa verilirdi. Lâkin adını söyleyemedikleri için de takma adlar verilirdi bu çocuklara ve hayat boyu da öyle kalırdı.
Eğer ölen kişinin adı kız çocuğuna verilmiş ise: Hatun, Karakız, Gülkız, Bergüzar,
Erkek çocuklar ise: Tatlı, Hacı, Efendi, Güloğlan, ve Gözel (Güzel) adıyla çağrılırdı...
Sanırım "Güzel" takma adı sadece bizim köye ait, çünkü çevre köylerde hiç duymadım.
Benim babacığım da bu Güzeller arasındaydı.
İlkokula başladığım gün öğretmenim: -Babanın adı ne? diye sormuştu.
-Muharrem öğretmenim, dediğimde
Sınıftaki tüm çocuklar ayağa kalkmış
-Öğretmenim, öğretmenim o babasının adını bilmiyor, onun adı Gözel diye bağrışmışlardı.
O kadar ısrar etmişlerdi ki ben bile şüpheye düşmüş, eve gider gitmez babama gerçek adının Muharrem olup, olmadığını sormuştum...
Babam gülmüş, ve Güzel isminin hâkikâtini anlatmıştı...
Şimdi böyle şeyler kalmadı artık.
Çocuklara ninenin, dedenin veya bir yakının adını koymuyor kimse.
Fotoğraftaki iki güzel insan da köyümün son güzelleri. Onlardan sonra güzel ismi tarih olacak gibi görünüyor.
Rabb’im, hayırlı bir ömür versin İnşâllâh her ikisine de...
Güzeli, gönül gözüyle bulanlara bin selâm
Görüntüye aldanan kaybetmiştir Vesselâm...
En güzele emanet olun...
Nûriye Akyol.
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.
