- 492 Okunma
- 8 Yorum
- 5 Beğeni
KOŞULSUZ SEVGİ İLE MENFAATSİZ SEVGİ ARASINDAKİ FARK
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Koşulsuz sevmek ile menfaatsiz sevmek arasında ince bir çizgi vardır.
Koşulsuz sevmek ;bir insanı her şeye rağmen,her kötülüğüne rağmen sevmektir ki; bana göre sevmek değildir..menfaatsiz sevmek ise size hiçbir çıkar gütmeden sadece, sebepsiz sevmektir. Yani ne güzellik için, ne zenginlik için ,ne mevkii için,Sadece seni sen olduğun için sevmektir. Ve bu her insanın harcı değildir. Kimisi kaşının gözünün , yüzünün boyunun güzelliğine aldanır sevgi zanneder sonrası hüsrandır. O sevgi değildir hevestir ve geçer.Kimisi zenginliğine aldanır rahat ve lüks bir hayat yaşamak ister ve bunu Sevgi zanneder. Hayat bu, insanın başına her şey gelebilir . İşini kaybeder mevkiisini ,zenginliğini kaybeder. İşte o zaman Sevgi zannedilen o duygu da bir kenara atılır hiç yaşanmamış gibi biter gider çünkü sevgi değildir.
Menfaatsiz seven bir insan her anında yanınızdadır. Paranız olsun olmasın ,güzelliğiniz geçsin geçmesin, mevkiiniz olsun olmasın her halükârda sizin yanınızdadır. Ve gerçekten böyle bir sevgiye mazhar olmak ,böyle bir sevgiyi yaşamak her insanın size yaşatabileceği bir duygu değildir. ve genellikle de kıymeti bilinmez maalesef.
Koşulsuz sevgi ise ,bir kadının şiddet görmesine rağmen seviyorum demesi.
Yüzünün gözünün mor gezmesine rağmen seviyorum demesi. Değer görmediği, önemsenmediği ,kıymet verilmediği, sevilmediği halde seviyorum demesidir.
Menfaatsiz sevmek mutluluk getirirken,
Koşulsuz sevmek mutsuzluk getirir. Kişiyi felakete sürükler.Size önem vermeyen bir insanı sevdikçe önemsizleşirsiniz. Sizi umursamayan bir insanı umursadıkça umursanmaz hale gelirsiniz.
Size şiddet uygulayan bir insanı sevdikçe o şiddetin daha da büyüğüne maruz kalırsınız.
Koşulsuz Sevgi hümanist psikolojinin insana dayattığı bir sevgi türüdür. hümanist psikoloji koşulsuz Sevgiyi şöyle tarif ediyor:"Bir katili, tecavüzcüyü , pedofiliyi yine de seviyorsanız herşeye rağmen insan olduğu için şartsız seviyorsanız bu koşulsuz sevgidir."
Ben buna karşıyım .külliyen safsata.örneğin; İsrail tam bir vahşet uyguluyor küçücük bebekleri ,Anne karnındaki bebekleri bile öldürüyor. İnsan ne yaparsa yapsın insan olduğu için sevilmelidir diyor hümanist psikoloji. Görüntüsü insan, ama kalbi insanlıktan çıkmış , şeytana dost olmuş hiçbir kimse sevilmemelidir bence.
Sevmek güzeldir. Sevilmek güzeldir.
Sevgi korur ,Sevgi büyütür ,Sevgi çiçeklendirir
Sevgi dalınızı yaprağınızı yolmaz. Sizi kıran, inciten ,üzen parçalayan, boşluğa savurup bertaraf eden hiçbir şey sevgi değildir. İnsanları menfaatsiz sevin, ama koşulsuz değil.
Sevgiyle ışıldar gözler
Sevgiyle güler yüzler
Sevgiyle açar çiçekler
Sevgiyle yeşerir ümitler
Sev hayvanı, doğayı, insanı,kendini
Sevgiyle çiz pusulanı..
YORUMLAR
Bence koşulsuz sevgi ne kadar kötü olsa da daha mantıklı. Çünkü hiç olmazsa neden sevdiğini neden sevdiğimi biliyorum. Korktuğum için seviyorum şiddeti sevdiğim için seviyorum gibi cümleler kurabiliriz. Ama bu hayata en korkutucu şey bilinmezliktir. Ve menfaatsiz sevginin sebebi de bence çok açık değil bu yüzden daha tehlikeli. Ben sebepsiz sevgiye de inanmıyorum, sebepsiz hiç bir şeye inanmıyorum. Her şeyin bir sebebi vardır. Önemli olan o sebeptir. Siz çeşitli sebepler sunabilirsiniz menfaatsiz sevgiye, sebebi yok öylece yalnızca sevmek diyebilirsiniz. Burada da acaba öyle mi diye sorgularım, gerçekten insan hiç bir sebep yokken bir şey yapabilir mi? İnsanı harekete geçiren nedir? Soruları önemli hale geliyor bence. Ne kadar inanmasam da bu soruların cevabının şöyle olmasını isterdim, yani menfaatsiz sevgi varsa ancak bu şekilde olabilir derdim bu cevaplar da şu şekilde; seviyorum çünkü iyi hissettirdiği için, çünkü ben bunu yapmak istediğim için çünkü sevginin yoğun olduğu bir toplum olmasını istiyorum ve çocuklarımın o toplumda büyümesini istiyorum. Gibi cevaplar verilseydi ve menfaatsiz sevgi de bu olsaydı, menfaatsiz sevgi çok iyi derdim. Ama insanlar biraz kılıf arıyor gibi geliyor bana. Bence koşulsuz sevgi ve menfaatsiz sevgi arasında ki en büyük fark, birinin gizli duygular ve emeller şeklinde kendini bize göstermeden bizi kandırıyor olması.