TÜRK-İSLÂM ÜLKÜSÜNÜN GÖZÜ PEK EVLÂDI: OSMAN YÜKSEL SERDENGEÇTİ

• 10 Kasım 2023 Cuma 23:17:42

M. NİHAT MALKOÇ

Kişi Vardır Sözde Davasıyla Yükselir, Kişi Vardır Hakikat Davasını Yükseltir
Bazı insanlar vardır ki davaları için yaşarlar. Onların bu fâni dünyada davaları dışında herhangi bir şahsî beklentileri ve çıkarları yoktur. Bazı sözde davalar da vardır ki sadece kişileri ayakta tutmak için birer köprü vazifesi görürler. Oldum olası davası için yaşayan asil insanlara gıpta etmişimdir. Onlardaki eğilmezliğe ve bükülmezliğe hayran kalmışım. Hele yolunda gittikleri dava hak ve hakikat davasıysa hayranlığım katlanarak alabildiğine büyüdükçe büyümüştür.
Dünya kurulalı beri, ilelebet devam edecek olan kutlu İslâm davası nice neferler tanımıştır. Kimler gelmiş kimler geçmiş dünya denen bu koca sahneden. Yunus Emreler, Mevlânalar, Mehmet Akifler, Bediüzzamanlar, Cahit Zarifoğlular, İsmet Özeller, Necip Fazıllar ve Sezai Karakoçlar bunlardan sadece birkaçıdır. "Bu dava, ayıya dayı demeyenlerin davasıdır” diyen Osman Yüksel Serdengeçti de bu güzel davanın gözü pek neferlerindendi. İnandığı dava uğrunda defalarca tevkif edilen Serdengeçti, dinî değerlerin yok farz edildiği bir dönemlerde idam cezasına bile çarptırılmıştı.

Kalemi ve Kelâmıyla Dosta Güven, Düşmana Korku Veren Bir Dava Adamı
Bir ömür boyunca ilâhî hakikat davası için yaşayan ve bugün neredeyse nesli tükenmekte olan necip insanlardan biri olan merhum Osman Yüksel Serdengeçti, güçlü kalemi ve etkili kelâmıyla düşmanlarına korku, dostlarına güven veren güçlü bir simaydı. Onun eserlerini okuyanlar ve fikir mücadelesini bilenler, davasına olan bağlılığına hayran kalırlar. Çünkü hayatı boyunca eline geçen onca fırsatı davasının yürümesi için tepen ve yoksulluk içerisinde yaşayarak davasını sırtlayan bu büyük ülkü adamı, hâl ve hareketleriyle insanlara güzel mesajlar vermiştir. Kendisini asla ön plana çıkarmamıştır, hatta yaptığı fedakârlıkları hep gizlemiştir. Son dönem romancılarımızdan Mehmet Niyazi, Osman Yüksel’i bakın nasıl anlatıyor bizlere: “Cömertlik denince aklıma hep Osman ağabeyimiz gelir. Kendisine karşı çok tutumluydu. Lokantada kuru fasulye, pilavdan başka bir şey yemezdi. Öğünlerinin çoğunu yayınevinde peynir ekmekle savardı. Ama muhtaç olanlara her ay düzenli burslarını gönderirdi. Nefis herkese tatlı gelir; ona harcanan cömertlik değil harisliktir. Cömertlik başkasına karşı tavırda kendini gösterir. Her Ankara’ya gidişimizde, mutlaka Denizciler Caddesi’ndeki yayınevine uğrardık. Ekseriyetle kapalı olurdu; çünkü hep bir yazısından dolayı polis tarafından aranırdı. Kapıya yapıştırdığı; ‘İş dolayısıyla seyahatteyim’ veya ‘Memleketteyim’ yazısını okur, esprilerini hatırlar, üzüntüyle dönerdik.”
Asıl adı "Osman Zeki" olan Osman Yüksel Serdengeçti, 15 Mayıs 1917’de Antalya’nın Akseki ilçesinde dünyaya gelmişti. Babası Akseki müftülerinden Salim Yüksel’dir. O, Diyanet İşleri eski başkanlarından Ahmet Hamdi Akseki’nin yeğenidir. İlkokulu Akseki’de, ortaokulu Antalya’da okumuştur. Ankara Atatürk Lisesi’nden mezun olmuştur. Liseden sonra Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Felsefe Bölümüne girmiştir. Serdengeçti, son sınıfta okurken 3 Mayıs 1944 tarihinde öğrencilerin dahil olduğu Türkçülük-Turancılık olayları gerçekleşmiştir. Osman Yüksel bu olaylara karıştığı gerekçesiyle tutuklanarak sıkıyönetimin icra edildiği İstanbul’a gönderilmiş, tutuklanarak hapse konmuştur. Hapiste türlü işkencelere ve baskılara maruz kalmıştır. Hapiste meşhur Türkçü ve Turancı şair ve yazar Nihal Atsız koğuş arkadaşlarından biridir. Burada üç buçuk ay tutuklu kaldıktan sonra suçsuz olduğu kararına varılarak serbest bırakılmıştır.

"Yüksel Vekâletin Alçak Vekiline" Hitabıyla Başlayan Zehir Zemberek Bir Dilekçe
Samimi bir dava adamı olan Serdengeçti, Müslüman bir ülkede yaşasa da hep hor ve hakir görülmüştür. İnanç ve düşüncelerinden dolayı büyük haksızlıklara uğrayan Osman Yüksel, hapisten çıktıktan sonra, son sınıfında okuduğu okulu bitirmek için kendisine sınav hakkı verilmesini istemişse de isteği zamanın Milli Eğitim Bakanı Hasan Ali Yücel tarafından kabul edilmemiştir. Buna çok sinirlenen Serdengeçti "Yüksel Vekâletin Alçak Vekiline" hitabıyla şu dilekçeyi yazarak bakanın önüne bırakmıştır: "3 Mayıs 1944 hadiselerine öncülük yapmak, gençliği kışkırtıp tahrik etmek suçuyla Dil-Tarih ve Coğrafya Fakültesi’nin Felsefe Şubesi’nin son sınıfının son noktasında bir telefon emrinizle okuldan atılan, ben Osman Yüksel, İstanbul’a sürülüp Örfi İdare Komutanlığı’nın emrine teslim edildikten, tabutluklara tıkılıp zincirlere vurulduktan sonra suçsuz olduğum anlaşılmıştır. Kader beni yine sizin karşınıza dikmiştir. Hakkımı istiyorum efendi, hakkımı! Senden bahşiş istemiyorum!İmtihan hakkımı ya verirsin ya zorla alırım. Beni, tuttuğum yoldan Yücel değil, ecel gelse döndüremez! Bu aşkı, bu ateşi hiçbir şey söndüremez"

Hakk’a Tapan, Halkı Tutan Bir Mecmua: Serdengeçti
Merhum Osman Yüksel Serdengeçti, tarifi müşkül çok zor şartlar altında hiçbir maddi karşılık beklemeden Türk-İslâm davasına sayısız hizmetler etmiştir. Önce “Bağrı Yanık” sonra “Serdengeçti” dergilerini çıkarmıştır. Onun büyük zorluklarla ve gayretlerle çıkardığı Serdengeçti dergisi Türk-İslâm davasının o zamanki en mühim adresi olmuştur. Bu sıra dışı derginin birinci sayısına baktığımızda “Hakka Tapar, Halkı Tutar” sözünün büyük puntolarla yazıldığını görürüz. Bu, söz konusu derginin bütün sayılarında yer almış bir slogandır. Yine derginin birinci sayısının ikinci sayfasında şu görüşlere yer verilmiştir: “Serdengeçtiler her türlü kötülüklerle amansız bir şekilde mücadele etmek için ortaya atıldılar. Onlar ilhamlarını Allah sevgisinden, millet sevgisinden, vatan sevgisinden alıyorlar. Gençler! Aşınmamış vicdanların gür sesleri… Siz de bu çetin yolda pervasızca yürümeğe yemin edenlerin safına, Serdengeçtiler kafilesine katılınız! Serdengeçti bütün sayfalarını size açmış bulunuyor; duygularınızı, fikirlerinizi hatıra defterlerinize yazar gibi bize yazıp gönderebilirsiniz. Burada meşhur imzalar yok. Akıl hocalığı yapanlar yok. Biz bizeyiz. Genç istidatları tanıtmak, vatan duygulu, millet sevgili memleket çocuklarını bir araya toplamak istiyoruz.”
Merhum Osman Yüksel, 33 sayı çıkabilen “Serdengeçti” isimli derginin hem sahibi, hem yazarı, hem editörü hem de çalışanıydı. Dergide yayımlanan yazıların yarısını kendi kaleme alırdı. O, Kur’an okumanın, yayınlamanın ve satmanın yasak olduğu zor dönemlerde “Hakka tapar, halkı tutar” sloganıyla yayımlanan bu dergiyi tek başına sırtlamıştı. Tabir caizse üzerine ateşten bir gömlek giymişti. Dergi çıkar çıkmaz mahkemelik olmuştu. Çünkü fincancı katırlarını ürkütmüştü.
Bugünkü büyük dergilere baktığımızda bunların çoğunun sabit ve maaşlı kadroları olduğunu görürüz. Bu aylık yayın organları, kalemi güçlü olduğu halde köşede bucakta kalmış isimlere öyle kolay yer vermezler. Onlar için mühim olan, milletçe tanınmış şair ve yazarların adının büyüklüğünden faydalanıp okur toplamaktır. Merhum Osman Yüksel’in Serdengeçti dergisi garibin ve mazlumun yanında yer aldı hep… Yazarları da İstanbul etrafında yaşayan şişirilmiş isimlerden ibaret değildi. O, birikimi ve kabiliyeti olduğu halde adını duyurma fırsatı bulamamış genç kalemlerin sesi olmayı yeğlemiştir. Onun içindir ki mazlum halk tarafından üstün kabul görmüştür. Fakat her sayısında değişik sudan sebeplerle kapatılma tehlikesiyle karşı karşıya kalmıştır. Çünkü o, hakikatleri eğip bükmeden, gür bir sesle haykırmayı yeğleyen sahici bir yayın organıydı. Daima mazlumun ve mağdurun yanındaydı. O zamanın marksist-sosyalist zihniyetli idarecileri bunu öyle kolay kaldıramıyordu. Onun için her fırsatta Serdengeçti’yi susturmanın yollarını arıyorlardı.

Serdengeçti Kendisiyle Bile Alay Edebilen Bir Nüktedandı
Osman Yüksel Serdengeçti nüktedan bir insandı. En zor zamanlarda bile yüzünden tebessüm eksik olmazdı. Sözü hiç evirip çevirmez, direkt söylerdi. İslâmî ve insanî hakikatlerden rahatsız olanların ne düşüneceği onu ilgilendirmezdi. Kendisiyle barışık bir insandı. Şahsî eksiklikleriyle ve hastalıklarıyla da alay ederdi. Ömrünün son demlerinde parkinson hastalığına yakalanmıştı. Elleri titriyordu. Bu haldeyken kendisine bir bardak çay getirdiler. Şekeri bardağa atmakta bile zorlandı. Elindeki kaşığı bardağa sokmakta güçlük çekti. Bu aciz durumdayken şu nükteli sözleri sarf etti: “Hey gidi Osman hey! Bir zamanlar Türkiye’yi karıştırırdın, şimdi bir çayı karıştıramıyorsun!”
Serdengeçti siyasete atılarak 1965-1969 yılları arasında Adalet Partisi’nden Antalya milletvekilliği yaptı. Fakat sert söylemleri sebebiyle Adalet Partisi’nden ihraç edildi. Ayrıca milletvekilliği sırasında kravat takmadığı için uyarı aldı. İkazları dikkate almayınca da genel kurula girişi yasaklandı. Bu kez beline bağladığı kravatla içeri girdi, yakasına takması gerektiğini söyleyenlere “Kanunda nereye takılacağı belli değil. İstediğim gibi takarım” diye karşılık verdi.
Serdengeçti’nin nüktelerinden biri de hayatındaki İsmetlere dairdir. Rahmetli Osman Yüksel’in -kendi ifadesiyle- hayatını heder eden iki İsmet vardır. Biri İsmet İnönü, diğeri eşi İsmet Hanım’dır. Kendisinin hiç çocuğu olmadığı için bazen yarı şaka yarı ciddi şu sözü tekrarlamıştır: "Hayatta iki İsmet’ten çok çektim. Bu İsmetlerden birisi beni zürriyetimden etti. Hiç çocuğum olmadı. Diğer İsmet ise -İsmet İnönü de - beni hapishanelerde hürriyetimden etti..."
Şair Yavuz Bülent Bakiler, Kıbrıs meselesinin zirvede olduğu 60’ların sonu, 70’lerin başlarında, büyük bir coşku içinde Kıbrıslı kardeşlerimize bir şiir yazar. Şiir her dizede, kafiyeyi sağlayan "daş" sesleri ile bitmektedir. Gönüldaş, karındaş, ülküdaş, arkadaş, yoldaş, sırdaş vs. Yavuz Bülent Bakiler, şiirini Osman Yüksel Serdengeçti’ye okutur önce. Merhum Serdengeçti şöyle bir inceler şiiri ve Yavuz Bülent Bakiler’e tebessüm ederek, "Çok güzel, çok beğendim; ama şiirde o kadar çok "daş" var ki, bu daşları Akdeniz’e döksek, Kıbrıs’a kadar yürürüz alimallah."
Kendisiyle ilgili hiçbir şeyi dert etmeyen Serdengeçti, bir sohbet esnasında yaptığı nüktelerle, lâtifelerle ve vezinli konuşmalarla etrafındakileri kahkahalarla güldürüyordu. Bu konuşmalardan birinde yanındakilere "Sekiz defa mahpus, bir defa mebus oldum." diyordu.

O, Gücünü Hakk’tan ve Hakikatten Alan Mefkûreci Bir Gençliği Özlüyordu
Gelmiş geçmiş Türk aydınları içerisinde Serdengeçti kadar gözü pek, lafını sakınmaz, özü sözü bir, mücadeleci ve fedakâr bir aydın görmek pek müşküldür. O, kendi geleceğini değil, gençlerin yarınını düşünüyor ve onlar için bir şeyler yapmanın onurlu mücadelesini veriyordu. "Nerde akşam orda sabah" düşüncesindeydi. Hayatında şahsî beklentileri yoktu. “Bir lokma bir hırka” anlayışında olan şehirli bir dervişti. Issız dağlarda değil, başkent Ankara’nın ortasında çetin mücadeleler vererek derviş olabilmenin ve derviş kalabilmenin zorluklarına katlanarak gençliğe iyi bir örnek olmuştu. Önemli olan dağda değil, şehirde derviş olabilmekti. O,“Bir Kahraman Bekliyoruz” adlı şiirinde gelecekte nasıl bir insan modeli, nasıl bir gençlik, nasıl bir kimlik ve kişilik arzuladığını şöyle ifade ediyordu: “Savletinle titresin yeniden doğu-batı/Ve kurulsun Allah’ın ebedî saltanatı/ Sinesinde birleşsin sağa sola sapanlar,/ Kahrolsun Hak dururken zorbalara tapanlar!/ Çık, nerdesin, zuhur et! Biz seni bekliyoruz/ Yıllardır yollarında yorgun emekliyoruz.”
Durmadan akan coşkun bir nehir misali olan bu dünyada, bizler de hayata gönül gözüyle bakan Serdengeçti’nin tarif ettiği, gücünü Hakk’tan ve hakikatten alan mefkûreci bir gençliği özlüyor, büyük umutlarla ve sabırla yolunu bekliyoruz. Fakat bu mefkûreci neslin hamurunu biz yetişkinlerin yoğuracağını da biliyoruz. Bunun için de dillerinden kelime-i tevhidi düşürmeyen, ilâyi kelimetullah peşinde koşanların izlerini kendilerine iz eyleyen usta hamurkârlara ihtiyaç vardır.

Türk-İslâm Ülküsünün Bağrı Yanık Ağabeyi: Osman Yüksel Serdengeçti
Osman Yüksel, bu fâni dünyanın şatafatına, malına ve mülküne hiçbir zaman itibar etmedi. Dünyalıklar ona göre değildi. İmkânı ve çevresi olduğu hâlde hiçbir makama talip olmadı. Fakat hiçbir zaman sessiz ve içine kapanık da yaşamadı. İslâm’ın gür sedası oldu son nefesine kadar.
Türk-İslâm ülküsünün bağrı yakın ağabeyiydi Serdengeçti. O, sefayı elinin tersiyle itip her daim cefaya talip olandı. O, bir kanaat (önd)eriydi. Nefsinin dizginlerini daima elinde tutandı. Sofrasında pahalı yiyecekler olmadı hiç. Peynir ekmeğe talim etti bir ömür boyunca. Dünyada canından başka kaybedecek bir şeyi de yoktu. Onun için de inandığını ifade etmede asla tereddüt etmedi. O, kahpeye minnet etmektense sehpaya yürümeyi tercih eden adam gibi adamdı.
Osman Yüksel Serdengeçti deyip de geçmeyin. O, zorlu bir döneme damga vurmuştur. Millet olarak ona çok şey borçluyuz. O, İslâm davasının yılmaz mücahitlerindendi. Hakk ve hakikat uğrunda yürümeyi, nokta kadar menfaat için virgül gibi eğilmemeyi, izzeti ve iffeti ondan öğrendik. Azmi, mücadeleyi ve direnişi onun davranışlarından gözlemleyerek şahsiyetimize nakşettik. Fikir namusunun ne demek olduğunu eylemleriyle o öğretti bize. O, bize nasihat etmedi; önümüze capcanlı bir model koydu. Bizler onun sözlerini değil, yiğitçe eylemlerini kendimize şiar edindik.

Kalemi ve Kelâmı Namus Bilen Yerli Bir Münevver: Osman Yüksel Serdengeçti
Bir dava adamı olan Osman Yüksel Serdengeçti’nin derdi şairlik filan değildi. O, düşüncelerini muhataplarına daha kolay ve etkili aktarabilmek için şiiri bir araç olarak kullanmıştır. Onun bütün şiirlerinde savunduğu bir düşünce vardır. O, şiirlerinde yaygın olarak hece ölçüsünü kullanmıştır. Serdengeçti, şiirlerinde "kahramanlık, mukaddesat, aile, Türk dünyası, Müslümanların gaflet içerisinde oluşu, hüzün, İslâm, Türklük, vatan sevgisi, şehadet, esaret, hürriyet, Mevlâna, cesaret, zamanın kötülüğü" gibi konuları ele almıştır. Yazdığı her şiir epik ve didaktik özellikler taşır.
Osman Yüksel Serdengeçti kelâmı namus bilmiş, kalemini asla satmamış, onu Hakk’ın ve hakikatin emrine vermiş, ömrü boyunca hak bildiği yolda yürümüş ve kılıç gibi keskin kalemiyle birbirinden kıymetli eserler yazmıştır. Gençlerin şahsiyet kazanmasında ve kimliklerinin teşekkülünde etkili olan bu eserler şunlardır: "Mabedsiz Şehir, Bu Millet Neden Ağlar?, Bir Nesli Nasıl Mahvettiler?, Ayasofya Davası, Mevlâna ve Mehmet Akif, Türklüğün Perişan Hâli, Gülünç Hakikatler, Kara Kitap, Müslüman Çocuğunun Şiir Kitabı, Radyo Konuşmaları, Akdeniz Hilalindir"
Serdengeçti’nin "Kanunî Devrinde Bir Sefirin Hâtıratı "(O. G. de Busbecq), "İlimler ve Sanatlar Hakkında Nutuk" (J. J. Rousseau), "Beynelmilel Yahudi" (H. Ford), "Sokrat’ın Müdafaası" (Eflatun), "Peygamber Kahraman Muhammed" (Thomas Carlyle) adlı çevirileri de vardır.
Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî, Yûnus Emre, Mehmed Âkif Ersoy, Nâmık Kemal, Ziya Gökalp ve Nurettin Topçu gibi mutasavvıf, şair ve düşünürlerden etkilenen Osman Yüksel Serdengeçti; Yeni İstanbul, Zafer, Türk Yurdu, Millî Gazete, Çağlayan gibi gazete ve dergilerde birbirinden kıymetli yazı ve şiirler yayımlamıştır. Batı’nın klasik sayılabilecek şair, hikâyeci ve romancılarından Lamartine, Lermentof, Dostoyevski, Puşkin ve Çehov gibi isimleri kendine daha yakın bulmuştur. Bunların yanında Köroğlu, Karacaoğlan, Ferhad, Âşık Hüsnü gibi halk şairlerinin de etkisinde kalmıştır. Fikirlerine katılmasa da Nazım Hikmet’le Sabahattin Ali’nin sanat yönünü takdir etmiştir.

Serdengeçti Korkuyu Korkutan, Hapishanelerle Barışık Hakk ve Hakikat Adamıydı
Büyük bir dava adamı olan merhum Osman Yüksel Serdengeçti korku nedir bilmeyen, asla gelecek endişesi taşımayan, ele avuca sığmayan, kolay zapt edilemeyen cesur ve mücadeleci bir insandı. Serdengeçti dergisinde yazdığı yazılar yüzünden başı belâdan bir türlü kurtulamamıştır. Onun hapishaneyle ilgili duygu ve düşüncelerini anlattığı "Hapishane Türküsü" adlı şiiri acıklı bir eserdir. Şöyle diyor bu şiirinde: "Yıkılası hapishane damları anam/Yandım Allah yandım, daha mı yanam/İçtiğimiz gözyaşı, ekmeğimiz gam/Yıkılası hapishane damları anam/Yandım Allah yandım, daha mı yanam//Her yeri kaplamış bir kara duman/Geçmiyor, geçmiyor şu kahpe zaman/Bir af çık-mazsa da hâlimiz yaman/Yıkılası hapishane damları anam/Yandım Allah yandım, daha mı yanam//Feryadıma ses vermez, duvarlar dilsiz/Geçiyor baharlar çemensiz, gülsüz/Kötürüm gibiyim ayaksız, elsiz/Yıkılası hapishane damları anam/Yandım Allah yandım, daha mı yanam."
Hayatını Türk-İslâm davasını savunmakla geçiren Osman Yüksel Serdengeçti, yaşlılık yılla-rında da çizgisinden ve mücadelesinden asla vazgeçmemiştir. Son nefesini verene kadar hep aynı çizgide kalmıştır. O, heyecanını hiçbir zaman kaybetmese de yaşlılığın getirdiği fizikî olumsuzluklara dur diyememiştir. Yaşlılık yıllarındaki değişimini bir şiirinde şöyle dile getirmiştir: "Artık iş kalmadı yârenler bizde/Tökezliyor olduk yazıda düzde/Şairdik, hatiptik, yazardık sözde/Ekmeği yemeğe ağızda diş yok/Dedik ya efendim bizlerde iş yok//Sağ yanım titriyor, sol yanım tutmaz/Nabzım tekler durur, muntazam atmaz/Ayağım bir türlü ileri gitmez/Ağzım her an kuru, gözümde yaş yok/Artık bundan böyle bizlerde iş yok//Yakını uzağı seçemez oldum/Bir ufak hendeği geçemez oldum/Bir bardak soğuk su içemez oldum/Tatlılarda bile lezzet yok, tat yok/Benim bu hâlime takacak ad yok//Yaşıtlarım birer birer ölüyor/Yeşil yaprak kara toprak oluyor/Azrail de baş ucumda soluyor/Üstüme dikmeye ağaç yok, taş yok/Arkamdan vermeye yemek yok, aş yok."
Çıkardığı Serdengeçti dergisinin adını, soyadı olarak kullanan Osman Yüksek Bey yaşadığı sürece hiç kimseye eyvallah etmedi. Her neyi varsa garip gurabayla paylaştı. Biriktirmekten değil paylaşmaktan keyif aldı. Şahsî çıkarlar peşinde koşmadı; hayatını davasına adadı. Hilesiz, hurdasız yaşadı. Hiç kimseye kötü rüya görmedi. Daima yerli ve millî bir duruş sergiledi. Milliyetçiliğiyle, muhafazakârlığıyla ve dindarlığıyla inkişaf etti. Kendi dertlerini unutup etrafındakilerin dertleriyle dertlendi. Ayasofya’nın paslı zincirlerini çözmek için var gücüyle çalıştı. Kendisi yarı aç yarı tok gezerken fakir öğrencilere burs verdi. Nefes aldıkça kötülerle ve kötülüklerle mücadele etti. Yazar-ken ilhamını Allah, vatan ve millet sevgisinden aldı. Halkın ve Hakk’ın yanında ve yakınında durdu.
Ömrü boyunca elif gibi dik duran, şahsî çıkarlarını değil, ümmetin menfaatlerini önceleyen, Allah’tan başkasının karşısında eğilmeyen büyük dava adamı Osman Yüksel Serdengeçti, 1983’ün 10 Kasım’ında Ankara’da vefat ederek çok sevdiği Rabbine kavuşmuştur. Sonbaharın son günlerinde, başkentteki Cebeci Asrî Mezarlığı’nda toprağa verilmiştir. Allah rahmet eylesin. Ruhu şâd olsun.