Yoksundur hiç onda.
Yoksunsundur. Olmamıştırsın hiç onun sende olduğu kadar. Hissetmemiştir yüreğiyle,dokunmamıştır kalbiyle. Bakamamıştır gözlerine bakması gerektiği gibi. Gülüşleri bile hep hengame,hep kısır döngü, istediği gibi içten gülememiştir bile. Yüreği bazen pırpır atar,hissedersin,sonra buz keser bir anda, ikilemdedir gülüşleri bile.
Farkettiğini kabul etsen incinirsin. Göz yumsan kandırırsın kendini. Batar yüreğine hançer,kanata kanata sökersin zamanı geldiğinde.
Toprak anaya sığınırsın,sarılırsın onun sımsıcak sinesine. Üşümen geçmez belki,ama bilirsin ana kucağından daha vefalıdır o. Sarar,sarmalar seni. Hiç olursun onun göğsünde. Anlatırsın tüm derdini,akan göz yaşını siler elleriyle. "Gelseydi"dersin,"içinden geldiği gibi gelseydi yanıma,bir ömrüm olsa onu da verirdim ömrüne". Hem birazcık olsa sevseydi gider miydi böyle sessizce,sözsüzce,düşsüzce.Gidermiydi toprak anne. Gitmezdi bilirim. Sevgisiz yanına denk gelmişim, çarptı geçti kimliğime.
Biz koyun koyuna HİÇliğe kavuşsak,kimse dokunmasa bize. Sonsuzluğun sonuna kadar adımız bile söylenmese. Yine de acır mı sol yanımız sence. Böyle ezilir mi yüreğimiz? Böyle incinir miyiz yine?
Sar beni,hiç kimsenin saramadığı gibi, hiç bir umut girmesin artık göğsüme. Huzur seninle aramızdan çıkmasın,baskasına umut olmasın,artık senle benden başkası yıkılmasın yere. Sar beni, öyle bir sarki acısın kemiklerim. Başkası sarsın istemeyeyim. Ben sana AŞK diyeyim,senin HİÇ liğine geleyim,sen öl de... Kırık şu kanatlarım,yaralarım kanıyor,pansuman olmayacak bir hade...Toprak anne, hiç kimsenin sevemediği şu dünya denilen yerde, sen sev,sen sar beni. Kimseye artık minnet ettirme.