Zihnimin karanlık odalarına hapsettigim bir gizsin sen sonunda ne olacağını bilemediğim. Elle tutulup, gözle görülmeyen,konuşmayan ve de hissedilmeyen..
Yalan yanlış düşüncelere aldırmadan tüm kusurlarını örterek sahiplendiğim, kimsesizliğinde kimin olduğum bir serüven ile başladı bu hikaye. Ardı küf kokan iki meczup misali beklemekteydik sanki birbirimizi. Sızılarını birtek birbirinin hissettiği iki yaralı yürek. Tüm farklılıklarına rağmen birbirine rast geldi.
Ve sığdırdım içime seni. Hapsettim özgürlüğümü yanına. Nice türküler yaktım uğruna. Dinlenmek iyi geldi nefesinde. Yaşamanın sırrı verildi elime. Unuttuğum, arda attığĵm pekçok duygu belirdi ömrüme.
Sessiz,sözsüz sözler verdim. Umarsız bir bekleyişteyim. Bu can bu tende durdukça ben hep zihnimin ücra köşesindeyim.