Hayat’a bir gülümseme demek için
vakit artık çok geç olsa da
Kızım yağmur ile birlikte hayat’a bir gülümseme dedim
Kalbim ağlarken...


Gurbette bayram, bayram olmayalı on üç koca yıl geçti...


Arkama dönüp dönüp kaç defa baktım ayrılmak istemediğim anneme, babama, aileme ve memleketime,
Ama kimse yakama yapışır da gitme!
Gitme! demeyeli kaç kilo metre yol kat ettim!
Sonu sevdiklerime çıkmayan
Bir ben bilirim
Bir de gidilmeyen yollar Hasretimi bilir...


Kaç sabahı geç olan geceye yasladım başımı
Kaç mevsim geçti kış bahara küs koca takvimlerde
Kaç sabahı ikindiye ikindiyi akşam edemedim uzadıkça uzadı günler.
Ve ben içimin ezikliğin de küçüldükçe küçülen bir kız çocuğunu
Türlü türlü ninniler,
Türlü türlü ağıtlar yaksam da,
Üzgünüm büyütemedim...


Kaç defa sessiz
Kaç defa avaz avaz ağlasam da
çığlığı mı kimseye duyuramadım.
Kaç damla göz yaşı düştü nemi kurumayan eteğime bilemedim...
Şimdi sevdiklerim gözüm de kalalı
kaç zaman geçti hesaplamıyorum
Aslın da bilinmez bir asır değil,
kaç yüz yıllık acı çektim...
Yutkundukça
Her bayram
Yanlızlık hissettikçe
Farkındayım...
İliklerime kadar yalnızlığın ortasındayım...


Şimdi sözüm sana gel gör ki, anne.
Kalksan da boylu boyunca yattığın kabrinden
Uzatsanda cennet kokulu ellerini
Öpecek ne bir ben kaldım
Ne de bir sen!
Ne memleket kaldı ne de bir ev, bark ne de ocak.
Her yer virâne, yıkık dökük köşe bucak ören.
Ne bacı kaldı ne de kardeş ne de dikili bir taş!
Herkeste bir telaş
Ha mezar taşın sağlam!
Babamı sorarsan onun mezarını yaptıramamıştık, sanırım onu senden daha az seviyoruz gibi gibi, gibi...
Saçma bir söz kullandım sanırım ben de biliyorum
fakat
Babasını sevmeyen bütün kızlar sevmeli diyorum!..


Her bayram gelmeden önce ben böyle oluyorum işte...
Kendime saklanacak bir yer arıyorum
Yine kendime saklanıyorum
Eyvahlar olsun ki,
ben yine saçmalıyorum...


Aynalara bakıyorum kendimle konuşmuyorum
Kimseyle konuşmadığım gibi
Gördüğüm kendime acıyorum
İşte bak! ben yine ağlıyorum
Siyahı tükenmiş saçlarım dökülüyor gözyaşlarıma eşlik ederken...
Gamzelerim artık belirginliğini kaybetmiş yüz çizgilerime karışalı.
"Ey kaşına, gözüne adam öldürülür be kadın!" denilen gözlerim toprağa bakarken
Eyvahlar olsun ki,
Şimdi anam toprak
Babam toprak
Kardeşlerim memleketim
Konum komşum toprak
Gözlerimden önce ben ölmüşüm zaten...


Ben yine de dilek tutuyorum yıldızlar kayarken
Her gece uyumadan önce kirpik diplerime Güneş’i ekiyorum
Umursamaz bir tavırla "Aydede kime gülümserse gülsün banane" deyip
Her sabah güneş yerine yağmur biçiyorum
Yağmur bakışlı bir kız çocuğunun gözlerinden umut olsun diye öperken!..





Bayram olsun mu?






#hüzünlükent