Kuşlu tepede yazılan kuşlu şeyler
Küçük kuşlara dair…

Burada yalnızca merhametten ölünmez. Yaşarken merhameti bilmeyenler ölürken de bilmesin. Ölüm tüm gerçekliği ile ansızın çıkıp geldiği zaman ne yaparız bilmiyorum. Isınmak istiyorum. Soğuk ürkütmesin sessizliğin piyano tuşlarını. Kalmak istiyorum. Bana sorarsanız tebdili kıyafet dolaşıyor içimizde üzüntü. Yine biz toplayacağız kırılan hislerimizi. Yine biz çizeceğiz siyah mürekkepli yazıyı. Ve yazmak kader diyeceğiz.



Düşünsenize cennet için altından ırmakların aktığını söylüyorlar. Benim için yeryüzündeki tek cennet anne kokusu. Yüzümde koşturur yorgun tay. En alçakça dövüşlerin bile perde arkası ene*den gelir. Bunu bilerek ve severek yaşamayı hiç katıksız tebessümler diktim beyaz yakalı hüzne.




Kimin yolundan gittim? Hayır, ben kendini yolunu çizenlerdenim. Başı yerde gezmedim. Hiçbir kuşu incitmedim uçmayı düşlerken. Ağlatmadım. Ağlayanlar, kendi kaderlerini yaşadılar. Yüreklice sevmeyi öğrendiğimde beni annem değil sevmeye çalıştıklarım var etti. Dünyayla ilgili veyahut ilgisiz olabilecek her şey zamanın bize hediye ettikleridir. Hasret prangalarını bile şarkılar göğüsleyebilir. Sakın ardına bakma koş ve git dediklerinde daha on dördümde bir genç kızdım. Öyle de yaptım. Aşka inandım. Varoluş sancısıyla büyüttüm bendeki yüreği. Bir yer vardıysa orası çiçekli olmalıydı. Çiçeğin kimseye bir zararı dokunmazdı. Güldüm. Bir çiçekle beraber uyandım sabaha. Çiçeklerle yoluma devam ettim.




Hep vardık. Hiç kaybolmadık. Sandık ki gitmeler yaşanmak zorunda. Oysa değil. Dikili bir ağacın varsa şu yeryüzünde, yeryüzünden ve her şeyden vazgeçerek gitmek kolay olmamalı. Ben bunca kararsızlığıma gücenerek buradayım. Hayat hiç olmadık sürprizlerle devam ediyor dedim. Koş peşinden. Sen de yakala güzelliği.
Güzellik geçici diyorlar. Hiç de değil. Güzellik daim kalır. Ancak ve ancak suretler değişir. Dünyanın yaşanılacak bir yer olduğuna inanmıyorlar. Ben inanıyorum. Yaşayacağız bu güzel dünyada. Adil bir şekilde…



İğneci iğnesini aramak için düştü hummaya. Bilemezsiniz onun yaşamaktaki gayesini ve güzellik kaygısını. İnmek de var. Bu güzel yerden çıkıp gitmek de var başka güzel yerlere. Üzülmeyin olur mu? Yalnızlık içre beş çayını beyaz parmaklıklı pencereye bakarak yudumlamak kolay olmadı. Yoruldum ama değdi. Her zaman kalbinizin bir köşesinde yer bırakın sevgiye ve yeni duygulara yer açın. Bu iyi geliyor.



...
Yolumuz ne kadar sarp olursa olsun ziyanı yok. Çünkü biz, gideceğimiz yeri biliyoruz.




Mahvash / Munise Senem UÇAR