Geçen gün köye düğüne gittik.

Hüseyin Bıyık, Ağabeyim Burhan Zobu, Mehmet Bıyık falan oturuyoruz. Yanımıza Şef (Hüseyin Kemelek) de geldi.
Güleryüzlü.
Hüseyin Bıyık iki de bir “Ben diyeyim yüz teker, sen de yüzelli teker” deyip gülüyor. Belli ki bir şey var!

"Hele anlat şunu" dedim.

Hüseyin Bıyık anlatmaya başladı (Buradaki abartılara/partal dikkat, süper valla):
---
Mılla Ahmet’le Keloğlan’ın Hüseyin gençken Ankara’da çalışmaya gitmişler. Etimesgut’ta 1 kamyon çimento indirmişler. Adam "Birer yevmiyeyi hak ettiniz. Dikmen’de de çimento inecek. Onu da indirin ayrıca yevmiye vereyim" demiş.
Onların canına minnet.
Orada da bir kamyon indirmişler, birer yevmiye daha almışlar.

Derken bir TIR çimento daha gelmiş.

Adam bunu da indirin ikişer hatta üçer yevmiye daha vereyim demiş. Şartolsun TIR’ın bir ucu Dikmen’de, bir ucu Mamak’tan yeni çıkmış. [İki yerin arası en az 5 km] :) Ben deyim 100 tekeri var, sen de 150 teker.
“Lan abi etme-eyleme, çok yorulduk. Biz bunu indiremek” deseler de, adam belindeki silahını göstererek,
“Lan valla ikinizi de vururum. İnşaata da gömerim. Sittin sene kimse bulamaz sizi. Ben şimdi nereden adam bulayım. Bunu da indireceksiniz. Beşer tane de yevmiye vereceğim” demiş. (Yevmiye bolluğu).

Bi yol kaçabilseler Ulus’u bulacaklar ama kaçamamışlar. Biraz paranın hatırına, daha çok silahın hatırına TIR’ı da indirmişler. Adam söylediği yevmiyeleri de vermiş. Vermiş ama ikisi de çimento mu, adam mı belli değil. Adamlıktan çıkmışlar. İkisinin de belleri bıhınları kırılmış. İkisinin de bi tek gözleri ışıldıyor.

Adam arabasıyla heykelin oraya kadar da getirip bırakmış.
Adamdan ayrılınca,
“Arkadaş bi hamama gidip iyice yıkanalım bari” demişler.

Kaç tane hamama gittilerse “Bu çimento bizim hamamı doldurur, donar kalır temizleyemeyiz de” diyerek hiçbiri hamamdan içeri almamış.

“Arkadaş size birer yevmiye, ikişer yevmiye verelim (Hamam parası da yevmiye ile!)” deseler de hamamcılar kabul etmemiş.

En son birisi “Arkadaş şu hamamın dışında hortumla sizi bi yıkayalım ondan sonra hamama girin” demiş.

Öylelikle yıkanabilmişler de kurtulmuşlar.
-

Suat ZOBU


.