" İ will never be that me again...! / Bir daha asla o ben olmayacağım...! "

“Unutulmuş...”

Sevgide de ölçülü olunması gerektiğini anlarken duyguların doğru yerlerde doğru şekilde ve kararında ortaya çıkması gerektiğini düşünüyorum.

“Yas günü”

Yas yaşanır. Yasını sürebilirsin fakat biriktirmemelisin. Hayatta hiçbir şeyi biriktirmemelisin. Ancak tazelenmen gerekir bazen. Taze kan her zaman iyidir. İnsanların inançlarını varlıklarını ve değerlerini anlamaya çalışmalısın. İnsanları anlamaya çalışırken sabırlı olmalısın.

“Ansızın”

Bulutlar toplandığında ansızın yağmur başlar ve planlar alt üst olur. Çünkü yegâne karar mekanizması insanınki gibi basit ve tek yönlü değildir. İnsanın düşünüşünden interaktif bağlamlar ortaya çıkar. Öte yandan dünyanın mutlak bir çizgide dizgiler halinde işleyişi hiç şaşmaz. Bunların hiçbiri kurgusal değildir. Olamaz. Kurgular ve ütopya insana özgüdür. Ütopya tamamen hayal unsuru değil midir? Ya insan beynine hücum eden çağrışımlar… Bunlar belki de çoğu zaman insan fıtratına zarar veriyorlar. Bana göre imgeler insan beyninde temelsiz bir yapıya yüklenen gereksiz verilerdir. Ve insan herhangi bir çeşit imge uzantısı yüzünden zihinsel karmaşa yaşayıp bir kaosa sürüklenebilir. Hatta bu durum insanın yaşamak kabiliyetini sekteye uğratabilir. Çünkü insan zihninde daima bir denge unsuru vardır. İnsan dengede hayat bulmuş bir varlıktır. Belki de bu yüzünden ani olarak farklılaşan durumlara uyum sağlamak gerektiğinde organizma buna iki türlü cevap veriyor. Ya içinde bulunduğu ortamı reddediyor, yokmuş gibi davranıyor hatta terk ediyor -ki bu devamlı yapıldığında da bir karmaşa ortamı yaratıyor- ya da organizmayı dengede tutabilmek adına arayışa giriyor. Ve bana göre en doğrusu bu.

Bunlar benim kendi içimdeki dar yolların çıkış noktasını gösteren oklar veya işaretlerdir diyebilirim. Yani bunlar kendi adıma tamamen dengede kalmak çabası ve isteğidir.

...



2.3.23
-Mahvash-