Nuri dayı

• 22 Aralık 2022 Perşembe 06:55:45

Eskiden kışlar daha sertmi geçerdi ne? Soğuklar daha soğuk karlar daha çok yağardı galiba. Köyde uzun kış geceleri daha bir başka olurdu sanki. Babam köy kahvesini çalıştırırdı. Kış geceleri uzun olduğundan akşam yemeğinden sonra yavaş yavaş kahve dolmaya başlar, yatsı namazından sonra ise kahve hınca hınç dolardı. Ben kahvede babama yardımcı olurdum. Kahvenin orta yerinde saçtan yapılmış varil büyüklüğündeki soba ,içeri giren çıkan oldukça içine meşe odunu atılırdı. Odunların yanarken çıkardığı çatırtılar sobanın etrafındakileri adeta uykuya davet ederdi. Her gelen kahvenin kapısından girdimi üzerindeki karları silkeler sonra da sobanın yanında ayakta bir müddet ısınırdı. Yaşlılar daha çok kızaran sobanın etrafında muhabbet ederlerdi. Kahvenin karşılıklı iki duvarında yerden 50-60 santim yüksekte tahtadan yapılmış sedir biçiminde oturulacak genişlikte oturma yeri vardı. Bunun önü ve kahvenin diğer yerlerine tahta masalar sıralanırdı. Masaların etrafına ise tahta sandalyeler konulurdu. Sandalyelerin bacakları çaprazlama tel gerilip teller bükülerek sağlamlaştırılırdı. İçerisi sigara dumanından göz gözü görmez olunca kahvenin giriş kapısının üzerindeki pencere ile ocağın arkasındaki pencere açılarak dumanın çıkması sağlanırdı. Benim en çok dikkatimİ çeken Nuri amcaydı. Nuri amca diğerlerine göre hali vakti yerindeydi. Tüm köylü tarafından sevilir sayılırdı. İyi biriydi. Kahveden içeri girdimi herkese yüksek sesle selam verir, paltosunu kapının yanındaki çiviye asar ceketini omuzuna atar yanan sobanın yanına tahta sandalyesini çeker, bir müddet ayakta sobada ısıttığı ellerini bir birine sürter sandalyesine otururdu. Isındıktan sonra hafifçe sandalyesinden kalkar sol ayağını altın alır,sandalyeye sola doğru hafif çapraz otururdu. Sağ ayağını ise kıvrılı olan sol ayağının dizinin üstüne sağ ayağının bileği gelecek şekilde koyardı. Hafifçe sola dönerek sol dirseğini sandalyeye dayardı. Yeleğinin üst iliğine takılı sarı gösterişli kösteğin ucunda ise Şimendifer marka cep saati takılıydı. Cep saati yeleğinin sağ cebine koyardı.Saatinin kösteği gösterişli biçimde hafif sarkardı. Sağ eliyle ceketinin cebinden pırıl pırıl parlayan tütün tabakasını çıkarır, tabakanın kapağı açıldımı kapağında bulunan sigara kağıtlarından birini alır sol baş parmağı ile işaret parmağını bitiştirerek ileri uzatır arasına sigara kağıdını koyardı. Sağ dizinin üzerindeki tabakadan aldığı tütünleri sigara kağıdının üzerine yeterince koyunca tabakayı kapatıp ceketinin cebine bırakırdı. Sol ve sağ ellerinin baş ve işaret parmaklarıyla tütün koyduğu sigara kağıdını sıkışıncaya kadar bir sağa bir sola yuvarlar, sonunda sigara kağıdının ucunu diliyle ıslatır yapıştırırdı. Sigaranın her iki ucunu tütün dökülmesin diye kıvırırdı. Cebinden çıkardığı kalın sarı kehribar ağızlığına sigarasını takardı. Bir de elinden hiç eksik etmediği sarı kehribar tespihi vardı.Yeleğinin cebinden çıkardığı benzinli muhtar çakmağı ile sigarasını yakarak derin bir nefes çeker,sigara dumanını kafasını hafifçe yukarı kaldırarak üflerdi. O zaman biz hemen okkalı kahvesini hazır eder götürürdük. Kahveyi kıvrık olan sağ dizinin üzerine koyardı. Sol elinin avucuyla kavradığı ağızlığındaki sigarasını büyük bir zevkle çeker dışarı dumanını üflerken sağ dizinin üzerindeki kahve fincanını alır iştahla bir yudum çeker tekrar dizinin üstüne koyardı. Ben o dizinin üstündeki kahve fincanının nasıl düşmediğini merak ederdim. Hani muhabetide pek tatlı idi. Kahvesini götürünce “Bak bakalım evlat komşular ne içer?” derdi. Onun anlattıklarını etrafındakiler can kulağı ile dinlerlerdi. Onun olduğu masada veya toplulukta kimse elini cebine atmaya cesaret etmezdi. Yaşı diğerlerine göre büyük olduğundan"Büyükler varken küçükler elini cebine atmaz!" der hesabı öderdi. Bu gün bu yaşta olmama rağmen o günlerin sigara dumanın dan göz gözü görmeyen o kerpiç büyük saç sobalı kahveyi,Nuri amcayı ve gece boyu uzayıp giden muhabbetleri unutabilmiş değilim. O günlerimi çok özlüyorum yoksa çocukluğumumu çok özlüyorum bilmiyorum. Allah hepsine gani gani rahmet eylesin... Kamil ERBİL