KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 666 Okunma
- 5 Yorum
- 5 Beğeni
Başakçı
Kocası önceleri çobandı.
93 Harbi’ne katılmış, ordu dağılınca ta Batum’dan köyüne 3 ayda yürüyerek gelebilmiş.
O da ayrı hikaye.
Her Türk’ün kaderi gibi 10 yıl askerlikten sonra ancak çoban olabilmiş.
Haliyle yaşlanmıştı artık. Üstüne üstlük bir de kör olmuştu. Fakirlik işte, ne doktora götürebildiler ne çaresine baktırabildiler.
Oğlanları yoktu. Dört tane kızları olmuş, oğlanları olmamıştı. Kızlarının tamamı evlenmiş, çoluk çocuğa karışmışlardı. Kocası ve kendisinin iki boğazı Hanife kadının omuzlarına kalmıştı.
Öyle yoksuldu, öyle yoksuldu ki..!
Alt katı ahır, üst katında iki göz oda, derme çatma bir evleri vardı. Dışı sıvasız. Rüzgar bir yandan girer öbür yandan çıkar. Kışın ayazı alttan, üstten, yandan evin içinde. Odaların önünde, ahırın toprak damından ibaret etrafı açık genişçe bir teras. İçinde eşya denirse bir iki minder, birkaç kap kacak.
Tarlaya tapana çapa yapmaya gider, komşuların yardımıyla falan zar zor karınlarını doyururlardı. Kurbandan kurbana, gelen paylarla, kursaklarına bir tike et ancak girerdi.
En küçük kızı da yoksul biriyle evlenmişti. Ondan olma torunu 10-11 yaşlarındaki Hatun’la birlikte ırgatlık zamanı yanına birkaç torba alır, ekinleri biçilen yada biçilmekte olan tarlalardan yere dökülmüş buğday başaklarını toplarlardı. Bazen tarla sıçanlarının kırpıp kırpıp yuvasına taşıdığı kırpıntılara denk gelir, bayram ederlerdi.
Ben o zamanlar çok küçüktüm.
Bizim tarlaya geldikleri zaman amcalarım falan bir miktar yeri ayırır “Şurayı siz toplayın” derlerdi. Hanife kadın nasıl mutlu olurdu.. Rahmetli Osman Dede’m de çok yardım severdi. O da bu tür fakir fukaraya çok yardım ederdi.
Mevsim yazdı. Irgatlık zamanı. Hanife kadının da başak toplama zamanı, yani harmanı. Torunuyla topladığı başakları sırtında eve getiriyor, tokaçla döverek tanelerini ayırıyor, yarısını torununa veriyor, kalanıyla da bakkaldan günlük ihtiyaçlarını alıyordu.
Torunu her sabah buluşup işe gittikleri yerde ninesini bekledi, bekledi. Gelmeyince yukarı obadaki evine gitti. Kapıdan seslendi, ses seda yok. Yukarı çıkıp açık kapıdan yattıkları odaya baktı. Dedesi horul horul uyuyor. Evin etrafını kolaçan ederken yerde yatan ninesini görüp yanına koştu. Yerde kan, ninesi hareketsiz. Çocuk aklıyla yakındaki teyzesinin evine koşup haber verdi.
Anlaşıldı ki Hanife kadın gece üst kattan aşağı düşmüş, kafasını sivri bir taşa vurmuş, olduğu yerde vefat etmiş.
O gün Hanife kadın sessiz sedasız defnedildi. Tüm yoksulluğuyla.
Hanife kadın benim Anneannemdi. Biz Ebe derdik.
Mekanın cennet osun Ebem.
Suat Zobu
.
YORUMLAR
Çok etkilendim, emeğine sağlık çocukluğuma gittim, yaşanmışlar gözümün önünden film şeridi gibi geçti, kendimi buldum. Saygılarımla, değerli hocam. Sağlıcakla var olasın.
Ustam...Bir toprağa gönülden, yürekten ve candan bağlı olanlar çekilmiş çilelerin, yani büyüklerinin katlandıkları yoksullukların ve fedakarlıkların ne anlama geldiğini bilen; değişen dünyanın tüm çarpık, ayartıcı, anlamsızlaştırıcı, değerlerden soyutlayıcı aldatmalarına, nesneleştirmelerine, provakasyonlarına rağmen kolayca tereddüte düşmeyecek bir bilince sahip olan kişilerdir...
Hanife kadının yoksulluğundan bir vefasızlığa, inkara sapıp yurdunun geleceğine, umutlarına arkasını dönmek 'değişen dünyanın' normal saydığı, beklediği, hatta alevlendirmeye çalıştığı bir duruş, davranış biçimi de olsa bu gaflete düşmeyecek bir bilinç söz konusu bu yazıda...
Yani, bugüne kadar yazdıklarınızı, dolayısıyla imajınızı içeren bir anlatı okuduk aslında...
Bence, milliyetçiliği bu bütünlük çerçevesinde pek diri biçimiyle ifade etmişsiniz...
Allah o mübarek kadının mekanını cennet eylesin inşallah...
Selam ve saygılarımla.
Anane, babaanne, dede, hele de çocuklar belli bir yaşa kadar görmüşse çok seviliyorlar. Ben de belli bir yaşa kadar gördüm ve de çok severdim anane mi... Nur içinde yatsınlar mekanları cennet olsun, sevgileri hala kalbimizdedir... Köy hayatı kim bilir neler çekildi neler o köyde ...Kutlarım yürekten...
Hocam yazdığınız bu dram bizim toplumumuzun tam olarak kendisidir 30 yıl anadoluıyu dolaştım benzer o kadar örnek gördüm ki yazıyı okuyunca yine içim parçalandı yürek sesin yüreklere ses olsun diyorum kutluyorum
Anneannenize Cenab-ı Hak'tan rahmet diliyorum mekânı cennet olsun inşallah 🙏
Ne kadar zorluklar içinde yaşayan insanlar var eskiden de şimdi de eskiden insanlarda merhamet daha çoktu yokluk olduğu hâlde şimdilerde o da kayboldu.
Hüzün veren duygu dolu paylaşım için gönülden kutluyorum üstâdım.
Sonsuz selam ve saygılarımla.
Esenlikler diliyorum.
