- 260 Okunma
- 0 Yorum
- 0 Beğeni
Yardım İster Gibiydi
Geçen gün okulumuzun önünde, kavak ağacı altında arkadaşım Mehmet Bey’le oturuyorduk. Arka sol ayağı üzerine basamayıp sürüyerek gitmeye çalışan bir kediyle karşılaştık.Kim bilir ne olmuştu da bu hale gelmişti. Mehmet Bey ile aramızda şöyle bir konuşma geçti, dedim ki:
-Bu hayvancağız için ne yapılabilir?
-Benim de dikkatimi çekti, yazık hayvana. Dün buraya gelmişti, yüzümüze bakıp miyavladı. Sanki "yardım edin" der gibiydi. Tanıdık bir veteriner olsa arayacaktım. Ama yok.
Yardım ister gibiydi cümlesi zihnimde birkaç kez yankılandı. Hayvanlar sezgileriyle kendilerine dost veya düşman olan insanları ayırt edebilirler,diye biliyorum.
-Peki, belediyeyi arasak ilgilenmezler mi?
-Bak bu aklıma gelmemiş. Olabilir.
O sırada telefonu açtım ve hemen aradım.Telefonun böyle durumlarda işe yaraması gerekiyordu. Bir hanımefendi "buyurun" dedi. Kendimi tanıtıp durumu anlattım.
-Sizi ilgili bölüme bağlıyorum, dedi.
İlgili kişiye de durumu anlatınca,
-Size Uğur Bey’in telefonunu vereceğim, asıl o ilgileniyor, ama burada değil, dedi.
Ben kağıt, kalem ararken, arkadaşım telefonuna yazacağını söyledi.Sonra derse gittim. Bir müddet sonra Mehmet Bey’le tekrar görüştük. Sormama fırsat vermeden,
-Tamam o iş. Belediyeden bir ekip geldi. Nerde olduğunu sordular. Buralardaydı, şu ağacın altına bakalım, dedim. Buldular ve alıp hayvan barınağına götürdüler.
Tuhaf belki, sanki bir yakınıma yardım etmiş gibi hissettim.Çok söylenir ya, ağızları var ama dilleri yok!
Aradan iki hafta kadar bir süre geçmişti. Yine Mehmet Bey’le karşılaştık. Dedim:
-Okulun bahçesindeki şu kedi o mu?
-Evet, iyileşmiş bak, sevindim.
-Nasıl geldi acaba?
-Bilmem, belki kaçmıştır.
-Umarım bundan sonra daha dikkatli olur.
30.11.2022
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.