FİRARİ HAYALİM ROMANIMDA

• 27 Kasım 2022 Pazar 01:09:48

Sevgilim; bu rüyalarım elbet hak yolunda bir roman oldu, dudaklarında adımı duydum son sayfalara yaklaştıkça. Elimde bir kalem tutuşturulmuş kendimi resmediyordum en sonunda.

Döner miyim bilmem geriye, zira yokluğun noksan hayatımın en ucuz romanında. Yürüyorum şimdi dar sokaklarda, adını duymak için bakınıyorum etrafıma. Belki bir divaneden duyarımda seni, yazarım satırlar arasına.
Sevgilim; bakamıyorum şimdi aynalara zira her baktığımda gölgemde seni yere kapanmış bir vaziyette görüyorum ve ağlıyorum hıçkırıklara boğulurcasına.

Yüz bin adım dahi atsam, döner misin bana yaşanmışlıklardan koparırcasına. Bilmem gelir misin bana gözyaşlarım arasında. Hâlbuki umudum dahi yoktu en başlarda, şimdi var mı dersen net bir cevap veremem sana gecenin peşinde koşarcasına.

Sevgilim; sen umudun rengi oldukça bana, ben ikindi yağmurlarında kapandım odama ve gözlerimi arşa bürüdüm, şiirlerimde resmettim senden sonra beni, mutlu eden hakikatin gerçeğini tüm çıplaklığıyla.

Şimdilerde farkındayım ki sol yanımda da o var, başucumda da; lakin sen, bir tek rüyalarımda var oldukça kapanıyor gözlerim ve açılıyor kalbim yeni bir dirilişe adı unutulmuş sayfalarda.

Gazel ile besleniyor kelimelerim, maviye büründükçe gece ile gündüzün sohbetleri dinliyorum seni onun eşliğinde mum ışığında. Uyandığımda hatırladığım tek şey kalbimi etkileyen sözleri, sanki beni yeniden var ediyor gibi.
Sevgilim biliyor musun, bazı geceler nöbet geçiriyorum seni bana anımsatan mum ışığındaki hakikatleri düşündükçe. Ki düşünmeden edemiyorum, tutamıyorum kendimi ağlıyorum yine sebepsiz yere ve bir an duraksıyorum ve sinemde belirginleşiyor kaybettiğim puslu geceler sen aklıma her geldiğinde.

Bugün günlerden Cuma lakin halen bir eksiklik var yanı başımda, galiba yüzükoyun düştüm toprağa rüyalarımda. Seni unutmamak için geceleri saymakla geçiyor hayatım, çok geç fark ettim seni. Zira sen bir firari hayalden ibaretsin değilsin sadece, kıyılarda sensiz boğulduğum kadarıyla.

Farkında olsaydım en başlarda bu kadar bağlanamazdım sana, kim bilir belki de biliyordum seni, hayali olduğun gerçeğini de kabullenemiyordum bu hakikat tecellisini.

Linç edilmeyi düşünüyorum rüyalarım tarafımdan, belki o zaman vazgeçerim soyut düşlere kapılmaktan. Çıplak dolaşmaktansa bomboş sokaklarda gölgeleri elbise niyetine giyerim, ardıma bakmadan koşarım. Küçük çocuklar gibi mızmızlanmaktansa soytarı olmayı yeğlerim kapalı kapılar ardında.

Soruyorum kendime, hasta mıyım neyim diye? Kendi kendine konuşan bir divane miyim yoksa rüyalara boyun eğen ve var olmayı reddeden, seninle kaybolan bir ozan mıyım yoksa? Cevaplayamadığım tek soru şu: “ Ben hakikat miyim, yoksa hakikatlerde kaybolan başka bir hakikat miyim?” Yani kısaca ben aynalarda şiirlerimi resmeden bir yansımadan mı ibaretim, işte bunu asla bilemiyorum, bilemeyeceğim galiba.

Yine de hüsrana talep olmaktansa cihana talep olurum sen olmasan da. Firari hayalim bile olsan cümlelerimde nefes al diye kendimi feda etmeye hazırım. Sen yeter ki yeniden diril son cümlelerimde, romanlarım bitmesin diye; yaratıcım dahi ol sözcükler arasında. Beni baştan yarat, firari hayallerimde her gece, yeniden gülümsemelerini göreyim diye.

Sevgilim; firari hayalim bile olsan varlığınla yaşar bu cihan, rengârenk olur uykularımda. Sen bir tek rüyalarımda en güzel sanatsın adı unutulmuş kırk sayfalık aciz romanımda.

Romanım diyorum da, üç kuruşa satılacak olsa bu cümlelerim emin ol ki üç kuruş değil de bir kuruşa dahi satılmaya kalkışılırsa seni anlatan düşüncelerim ağlayan bir çocuk olmayı yeğlerim. Zira sen benim en güzel hayalimsin, ey cenneti bana bu cihanda kelimelerle resmeden firari hayalim.

Bu âlemi kendi penceresinden gözlükleri takarak izlesem dahi, acep tüm güzelliğiyle anlatabilir miyim seni gecenin koynunda. Günahlara meyletti resmen kelimelerim, korkuyorum diz çöker diye kelimelerim.

LARDES SYMPRA