Eşgüdüm

• 10 Kasım 2022 Perşembe 00:09:00

Öyle yalnızım ki… Yapmak istediğim o kadar çok şey var ki, kafamdan geçen ve ruhuma işleyen ama bedenimden bir türlü dışarı çıkmayan fikirlerle insanlara yaklaşıyorum, insanlarla paylaşmak istiyorum. Öylesine başka boyuttayım ki akıl döngüsünde ne yapmak istediğimi anlayamıyorlar bile… Benden, fikirlerimden ve tavırlarımdan korkuyorlar. Kullandığım kelimeler onları mahkum eder gibi… Düşünemiyorlar, dertlerini anlatamıyorlar. Başka bir yalnızlığın pençesinde kalmış, adeta beyinlerine diken batmış gibi… Evet diken batıyor ama bağıramıyorlar. Diken sürekli batıyor ama tende kanamıyor!

Öylesine bir yalnızlık, öylesine bir dalmışlık, öylesine kopmuş toplumdan ve çarpık… Ufalanarak bozulmuş ömürde hayatın döngüleri kısalmış, dengelerin içinde yalnızlıklar ile yemeğini hep petekler arasından damlayan bal gibi öylesi bilinmeyenli denklem ki, saatlerce kafayı çalıştırıp beş katlı Integral ile ayrı tip bir sonuca varmak için iyi bir matematikçi olup çözmeye kim çabalıyor ki? Kim çözmeye uğraşıyor ki… Ama güneş hep yerinde ısıtmaya devam ediyor üç beş senede olsa ay tutuluyor güneş içine oturuyor bakanın perdelediği bakışıyla ve kırmızının tonlarıyla renkten renge giriyor… Doğada hiçbir şey aslında fıtratına ihanet etmiyor ama insan bambaşka bir boyutta yalnızlığın kurumuş toprakta çatlaklığı ile sertleşmiş, yokluğun var olduğu bir dünyada var olacakmış gibi kanatları olmadan uçmaya çalışıyor, boşu boşuna çabalıyor!

Yalnızlık işte… Önemli bir bina deyip dimdik duran 30 katlı bir bina karşımda görünüyor, içinde yüzlerce çalışan yaşıyor… her katta aynı yerde dimdik ayakta duruyor. Buraya dışarıdan bakan içiride ne varmış ne biliyor ne de içindekileri görüyor! O binanın içinde kimler var, kimler ne konuşuyor, kimler ne planlıyor, kızıyor, bağırıyor veya çağırıyor? Ben dışarıdan gözlerken içindeki insanların konuşmasını bilmediğim gibi hangi planları, hangi kurguları, hangi işleri kaç saati alan bir döngü çarkının içinde yapıp da hayat buluyor bana göre tam bir muamma. Tek gerçek bunları ben göremiyorum. Ama içinde yüzlerce insan peyzaj ile, korku ile, video ile hep harmanlanıyor… Bunlar hep içimde var olan dışına bir faydası olmayan yokluk içinde kalıyor ve buna yalnızlık diyorum işte…

İçinden konuşan bir insan dışında susan suskunluğunu yokluğuyla biçimleyen… İnsan hiçlik penceresinden bakınca, ruh ve bedenin aykırı fikir yelinde işleve bulaşmadığını anlayabilecek donanıma sahip olabilseydi keşke… Paylaşımın insanların bedeni ve ruhu ile birleşmedikçe, yalnız bedene önem verip ruhuna dikkat etmedikçe, neyse isteklerini bir plan dahilinde biçimlendirmedikçe nasıl yalnızlıktan kurtulabilir ki? Nasıl savaşlarına çözüm bulabilir, içinde hangi aşklar yaşayabilir ki… Bedenine olan ihtiyaçlarını gören bir insan ruhunun ihtiyaçlarına kör kaldıkça dünya nasıl güzel olur ve çöllerinde mecnunları artan her aşk mutlu sonla biter ki… Evet, dünyada da cehennem var, ateş var, korku var… dünyada her şey var ama insanlar öbür dünyada bulunur sanır cehennemi… Oysa bu dünya ateş hattında şöyle düşünmek mi gerek; insan bu dünyada cehennemi yaşıyorsa öbür dünyada da cehennemi yaşar ya da insan bu dünyada cenneti yaşıyorsa öbür dünyada da cenneti mi yaşar? İnsan bilmeli ki yalnız bedene sahipmiş gibi yaşayıp ruhunu keşfetmedikçe Allaha da varamaz. Sonuç olarak ruh arkadaşını görmezlikten de gelemez.

En doğru şekiller en doğru boyutlar ruhun içinde gizli… Ruh hesapta yoksa beden yaşlanıyor, beden kilo alıp obezite oluyor, beden yok olmaya mahkûm, beden sürünmeye mahkûm… Çürüyüp yok oluyor! Eninde sonunda ölmeyen ruhu, ölmeyen o güzellik asla çürümeden yoluna devam ediyor. Onu keşfedelim. Ona giysiler giydirelim. Onu bilmediğimiz soğukdan koruyalım. Onu güneşin yakıcılığına bırakalım. O gezsin dolaşsın… Beden sözü kalbe inip gerçeği tarasın! Keşfet sen de diyorum kendime bizim için yaratılan alemi! İnsan o zaman özgürdür ve yalnızlıktan kurtulacaktır. Beden ve ruh aynı paralellikte yaşamaya devam ederse ancak bu mümkündür. Eşgüdüm niyeti dengeleri adalet terazisiyle dengeler ve artık fıtratın gereğini yapar… Bütüne dahil olur, gaye de budur zaten.

Saffet Kuramaz