Hayatı hep paylaşmak olarak bildim bu bağlamda neyim var neyim yok pay ettim asla kötülük gelmeyeceğine inandığım kim varsa hayli yıprandım.
Tutunmam gereken bir şeyler olmalıydı illa ki ve ben bunu sevgi bildim. Sevmekten zarar gelmezdi kitabımda ve bana öğretilen ne ise ki sevgi zaten hatırı sayılır bir mecra oldu içimde.
Sözcüklerse servetimdi bir ömür gerçi kalemimle tanışıklığım gerçeklememişti henüz ama ben konuşarak bazen susarak ve çalıştığım işlerde en yüksek performansı sunarak konuşturdum kelimelerimi ve her şeyin aslında tek özeti vardı tek heceye denk düşen: Aşk.
İlahi bir farkındalıktı sevmek ve âşık olmak.
Aşkın aşikâr akışı hep aşina oldu bana ve ben aşkı pek çok yerde pek çok insanda buldum.
Göğsümü gere gere sevdim hayatı ve ne iş varsa elimde aşk ile yaptım.
Sevgiyle yapılan bir yemeğin tadı başkaydı.
Sevgiyle temizlenmiş bir oda bile cenneti çağrıştırırdı bana keza halen de öyle.
Sevgisiz yaşamak kâbus, sevgiyi harcamaksa ihanetti.
İnancın akabinde doğan bir derya batmayan bir güneş sevgi.


Bir yazımdan size sunduğum bu cümleler.

Sevgi ikliminde yaşayan kimse samimi bir sevgi ve dostluğun yerini de hiç bir şey tutmazken...


Sevgiyle kalın