Yasemine Mektup IV

• 30 Ağustos 2022 Salı 01:18:27

Demek ki sevdiği Ölse bile Kıskanmaktan vazgeçemiyor insan. Acaba Ölen için de aynı şey geçerli midir. Ölen kadın yaşayan erkek olunca, erkek hemen başgöz edilmeli sebebi ne olursa olsun yanlış diyoruz. Belki kadın içinde aynı olsa, haklı olabilirler. Yada erkek için sıkıntılı olmasının genetik yapısından kaynaklandığını, kadının ise dayanma gücünün daha fazla olmasından mütevellit haklı da olabilirler. Yine de vicdan var. Acaba ben ölseydim, Yasemin yaşasaydı ne olurdu. Hiçbir ihtimalin altına imza atamam. Aklım ve gönlüm sanki bir daha evlenmez,o kapıyı kapatır desem de, Pek inanasım gelmiyor. Güzel bir kadın. kendi yapmaz ama akıl verenleri çok olacağı için dayanabileceğini düşünmüyorum. Hatta ekonomik durum zayıflaması da buna destek verecektir. Belki de bu lafları kendime yol açmak için mi
söylüyorum . şu an için öyle birşey yok. Fakat ben de aynı gerekçelerle zorlanıyorum. hemde en yakınları tarafından. Fakat ben yeni gelecek olanda Yasemini bulamayacağımı bildiğimden sıcak bakmıyorum. Öyle yada böyle halen kıskanıyorum. Bu kıskançlığın verdiği vicdan azabıyla da evlenmeyi düşünemiyorum.
Bu yazıyı okuyanın kafayı yediğimi düşünmesi normal. Yemediğimi söyleyemem. Belki de mantık tahtaları zedelendi Eksildi. Bilemiyorum. Aklımın içi birçok uçurumların kenarlarıyla dolu. Yollar çıkmazlara yada uçurumlara çıktığı kesin. Yorgunluk cabası, Yalnızlık da ayrı bir bela. Kim seninle uğraşacak ki herkesin bir problemi var .06.08.2021

Ne ıhlamur ne kara yemiş çiçek açmadı
İki yıldır özlem acısından anam ağladı
Çok yalvardım Allaha da çektirmeden almadı
Herkes gibi güzel yaşamaya gücüm kalmadı.

Çocuklarım belli etmese de içindekini
Gözleri anlatıyor ta derinlerdekini
Dindiremedim ne onlarınkini ne de içimdekini .../08/2021

Artık Şiirler yazamıyorum. Yine bugün başıma vuruyor fena oluyorum. Küfrediyorum. Yine çok zor geliyor. İç çekmek yetmiyor. Başkalarına bakınca senle kıyaslar gibi oluyorum sonra düşüncem den vaz geçiyorum. Tam bana göreymişsin. Biliyordum zaten ama şimdi acı geliyor. Keşke arabayla uçalım dediğimde kabul edeydin şimdi beraberdik. Nasıl anlatacağımı bilemiyorum. Çok acı çekiyorum. Hepsi bir dert. Ama sensizlik daha bir dert ve de çaresiz. 12.08.2021



Yazmayalı uzun zaman olmuş. Pazar günü sınav var. Çalışmam lazım. Hiç çalışasım yok. Bahane bulamadım. Ama yine gözümde tütüyorsun. Google’dan gittiğimiz doktorların, hastanelerin yerlerini geziyorum. Özlem gideriyorum senle. En son ameliyat olduğumuz hastaneden senin odanın camlarını görünce durdum kendi kendime; “deliriyorum” dedim. Belki de öyledir. Daha dün sana veda etmeye çalışmıştım. Olmamış demek ki. Nasıl da yanıyorum kana kana sana. Özlem değil sanki bile bile ateşe atlamak gibi bir şey bu. Anlatması da zor ya. Bazen dayanılmaz hal alıyor. İşte o zaman deliriyor sanıyorum. tam dört saattir bilgisayar başında İstanbul’u geziyorum. aklımda sen ve seninle yürüdüğümüz sokaklar. hastaneler, doktorlar. Ondan öncede mailine bakıyordum, her köşesine belki göremediğim bir yazın olur, bir fotoğrafın diye. Ama bulamadım. Hepsine de bakmıştım defalarca. Niye yazmadın ki. Bak ben sen yaşarken bile yazmıştım. Fakat benimkiler de bir işe yaramadı ya. Artık okuyamazsın. belki oğlan belki de kız okur. Bilemem. 04.09.2021 00:52