BEN BU SAVAŞI KAYBETTİM

• 21 Temmuz 2022 Perşembe 17:41:37

BEN BU SAVAŞI KAYBETTİM

Büyük çılgınlıklar yapan can halime, “deli kadın” unvanını kazandırdın! Sevmenin, değer vermenin cinsiyeti olmadan, “huzuru koklamak” herkesin hakkıdır dedin! Törenin “kan izine” dokunmadan yaşanmışlıkları bir bir anlattın savaşçı kimliğime.

Hayata küsmüş, yaşamın mor bulutlarında sıkışıp kalmış kelimeleri ve dört iklimin zorluklarını göklere haykırdığını gördüğümde çok iyi anladım seni, ne olur sen de “anla” beni!

Biz, ne çok hazanlı geceler yaşadık. Nisanı aşka boyadık. Hiç kirlenmemiş uykularla, şanslı olan kim varsa bu dünyada mışıl mışıl uyumuştu. Kıymetli yüzlerin etrafını güzellikler kaplamıştı. Benliğiyle hissedenin iç sezgileri rahatlamıştı. Kasımpatı çiçekleri misali, zihin ve ruh bir olup, özgürlüğün gizeminde kaybolmuştu. Gördüm, bildim, anladım!

Biliyor musun? En büyük sermayaleri birleştirmiş gövdeler, yer çekimi uzunca gökdelenleri taşımış; gözün görmediği uzaklıklara sığınmışken yürek, en ağır sorumluluklara doğru “sürüklenmişti” ruhlar, bilesin!

Kuru soğuk zamanlarda gönlüm kırılmış, üzgün ümitlerin, solgun, mağrur ve bir o kadar da dargın olduğum yılları “taşıdım” içimde! Gözlerimden süzülen damlalar yapışmıştı yanaklarıma.

Çoğalmadan eksilen, mutsuz geçen zamanlarım “buruk kelimeler” işitirken, hazana sığınan canıma, neden bu kadar mutsuzluk ve neden bu kadar hüzün taşıdığını sordum?

Savaşçı dişiliğimden taşmıştı hüzün. Hazanlı vakitlerim, uçtan uca, bir diyardan başka bir diyara geçip beni terk etmişti.
Mesnetsiz kelimelerin yuvası çoğalmışken, artık hiçbir nesne “tat” vermiyordu.

Papatya sarısı düşlerden yoksun gecelerim, kızgın zamanlarım, karanlık umutlarım çıka gelmiş fütursuzca ömrümün ortasına doğru. Ben bu savaşı kaybettim. Allah kahretsin!

Mehmet Öksüz