Bazıları 9 ay karnında taşıyıp bir bebek dünyaya getirdiklerinde anne olduğunu sanıyor.

Kimi bebek doğduğu andan itibaren bir başkasının gözetimi altında büyüyor, anne sadece öpüp koklama kısmına dâhil oluyor.

Kimi bebek, aile içinde kim bilir kaçıncı olarak gelmiş dünyaya, bütün gün itilip kakılıyor, acık palazlandı mı kimileri de para getirsin diye sokaklara salınıyor.

Ya çantalara, battaniyelere sarılarak, çöpe bırakılan, cami avlularına terk edilen o masum bebekler? Onları da doğuran birer kadın.

Diyeceksiniz ki kim bilir nedir sebebi de bir anne çocuğunu böyle terk edebilsin. Kim bilir nedir sebebi de bir anne evladını sokaklarda dilendirebilsin?

Her şeyden önce o bir can. Kedi-köpek eniğine dahi kıyamazken, bir anne, nedeni ne olursa olsun bir atık gibi, çöp gibi evladını değersizleştirilebilir? Kendi kanından canından bir varlığa, eziyetleri layık görebilir?

Bu nasıl annelik?

Soruyu bir de yıllarca evlat sahibi olmak için yanıp tutuşan bir anneye sormalı! Kim bilir nasıl olurdu cevabı. Kendi anamı getiriyorum gözümün önüne.

1 değil 2 değil 3 değil, 5 çocukla 40 yaşında dul kaldı benim güzel annem. İşte o andan itibaren de kendini tamamen bize adadı. Kendi istekleri hep yarım yamalak kaldı.

Çocuklarının eğitim hayatları yarım kalmasın diye, gerekli masraflar için ne kolunda bileziği, ne boynunda kolyesi, ne de kulağında bir çift küpesi kalmamıştı. Her ihtiyaçta bir bir gittiler çünkü.

O bir ev kadınıydı. Terziliği yoktu ama kendini bu konuda pek güzel yetiştirmişti, o eskilerin döküm ayaklı dikiş makinasında amatör olarak dikiş dikerdi. Benim bütün kıyafetlerimi de o dikerdi mesela.

Ama üzerimde gören arkadaşlarımın anneleri ertesi gün gelir "Bizim kız çok beğenmiş, ona da dikiver lütfen" derdi.

Velhasıl, annelik büyük özveri isteyen, meşakkatli bir durum. Dünyaya bir canlı getiriyorsun ve onu insan vasıflarına sahip olarak büyütebilmek için her fedakârlığa hazır olmalısın.

Yaratan, bunu yapamayanları dilerim evlattan mahrum bıraksın, yanıp tutuşan tüm anne adaylarının yalvarışlarını da inşallah duysun.

TANIDIĞIM, TANIMADIĞIM TÜM ANNELERİN, ANNE ADAYLARININ BU ÖZEL VE ANLAMLI GÜNÜ KUTLU OLSUN.

Ebedi istirahatine çekilmiş tüm annelerimize de başta benim canım annem olmak üzere, rahmetler diliyorum.


*