KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 6974 Okunma
- 41 Yorum
- 41 Beğeni
Annemin Elleri
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
- Merhaba Ümmühan, senden bir şey rica edecektim.
- Ablam, buyur birlikte kahve içelim.
Macide ablam, binaya taşındığımız gün bir demlik çayla ve bir tabak börekle kapımızı çalmış, hoş geldiniz, yardıma ihtiyacınız var mı çocuklar diye sormuştu. Bizler, üç kız kardeş olarak bu güler yüzlü hanımefendiye bakarken sıcaklık, sevecenlik ve güven hissini o an gönlümüze düşürmüştü.
Taşındığımız bina beş kat üzerine kurulu on daireli, sokağın en yeni binasıydı, Biz hariç tamamı ev sahibiydi. Çoğunluğu orta yaşlı, eğitimci, hukukçu, iş sahibiydiler. Genç ve cıvıl cıvıl üç kız kardeşin binaya taşınmalarından ilk anda tedirginlik duymuşlardı. Sakinliklerinin, komşuluk hukukundaki sessizlik ve saygının genç olan bizimle biteceği endişesine kapılmışlardı.
Üç kız kardeş aynı iş yerinde sene aralıklarla işe başlamıştık. Sabahın ilk ışıklarıyla işe gidiyor, yeni bir akımın Türkiye’de yayılma öncüsü olan şirketimizde iş yoğunluğu sebebiyle gece geç vakitlerde eve birlikte dönüyorduk.
Yeni evimize taşınmamızdan bir ay sonra Macide ablam kapımızı ikinci kez çaldı. Hafta sonuna müsait olup olmadığımızı, binadaki birkaç kişiyle çay içmeye gelmek istediklerini söyledi. “Müsait olduğumuzu, memnuniyetle gelmelerini” söyledik.
Elleri kolları dolu dolu nevresim takımı, kahve takımı, sehpa örtüleri, çay takımıyla geldiler. Binaya taşınırken eşyamızın çok fazla olmadığını farkına vardıklarını o an anladım. Abimin, kendi evinden verdiği eski koltuk takımı, yengemin aldığı tek sehpamız, annemin köyden gönderdiği halılar, Ablamın ev kiraladığımızı öğrenip, yurtdışından gelerek aldığı üç yatak, ufak tefek kap kacak, gardırop ve buzdolabı da buna dahildi. Kocaman evimizin içi neredeyse bom boştu.
Babamızla aramızda yaş farkı çok olsa da ona olan saygımızın, sevgimizin güzelliğini kelimelere döküp anlatamam. O yaşlı haliyle hacca gitmek için biriktirdiği paradan maddi olarak yardım etmek istediğinde, ‘‘babacığım, biz kendi ayaklarımızın üstünde durmak istiyoruz’’ diyerek kabul etmedik.
Güz kızılı çaylarımızı içmenin eşliğinde, koyu sohbet arasında komşularımız binaya taşındığımızın ilk haftalarında bizlere karşı duydukları çekingenliklerini anlattılar. Bu zamanda saygılı ve terbiyeli insanların az olduğunu, güzel yetiştirildiğimizi söylediklerinde bir kez daha içimizden sebep olan annemize babamıza teşekkür ettik.
Annem, hemen hemen her hafta sonu köyden Rize- Pazar/ İstanbul seferlerini yapan komşumuzun otobüsüyle koli koli yağ, peynir, yumurta, süzme yoğurt ve aklınıza gelen ne varsa gönderiyordu. Anneme ‘‘her tarafımız yiyeceklerle doldu, ne olur gönderme, gönderdikleri koyacak yerimiz yok’’ dediysek de “evlatlarım gurbette aç kalmasın, güzel beslenmeleri lazım” diyor, gönderme dediğimize hiç aldırmıyordu.
Annemin telefondaki sesi,
-Otobüsün arka kapısının yanındaki bagajda iki koliniz var, takip edin.
Her hafta sonu sabahın altısında kalkıp koştura koştura Koşuyolu termaline doğru gidiyorduk.
-Anne gönderme.
-Fazlasını komşularınıza verin!
Annemin köyden gönderdiği her ne varsa komşularımızla paylaşmaya başlamıştık. Ta ki annemin vefatına kadar.
Tam bir yıl sonraydı yan komşum Macide ablam kapımızı çaldı.
-Merhaba Ümmühan, senden bir şey rica edecektim.
- Ablam, buyur birlikte kahve içelim.
Kahvelerimizi içerken, ona verdiğimiz tereyağının lezzetini hiçbir yerde bulamadığını köyden ya da başka bir yerden nasıl alabiliriz ricasında bulunmaya gelmişti.
Döndüm
-Macide Ablam, o lezzeti başka hiçbir yerde bulamayız. Karanlığı aydınlık yapan gün yüzüne çıkmış lezzetin farkı annemin ellerindeydi, çünkü eli açık bir insandı.
Buzdolabımda hâlâ yemeye kıyamadığım, annemin en son gönderdiği üç paket tereyağım duruyor. Nefes aldığım sürece o, orada duracak. Her buzdolabımı açtığımda tıpkı onun gibi fazlamı paylaşacağıma dair ant içtim…
İnsanlık nedir?
Şimdiye kadar taş duvarlar kimsenin söylemediği şeyleri bizlere söylemedi, söylemiyor da.
Boş evler, mekânlar ıssız zamanlarında bumbuz kesiliyor. İnsanla seviliyor taş duvarlar.
Ayla-güneş enerjisini harcaya dursun ikisi de hâlâ aynı yerdeyken insanın içinde yatıyor insanlığı, sıcaklığı...
Oradan evrene yayılan pozitif ya da negatif enerjiyi ruhuyla etrafına yayıp, kendini hatırlatıyor.
Ve insanın doğumdan ölüme uzanan varlığından ne bıraktıysa geriye, içinde saklıydı cevabı.
İnsanlığımız ölmesin!
Ümmühan YILDIZ
YORUMLAR
Tebrikler efendim... Anlamlı ve güzel bir yazı,kutlarım....Selam ve saygılarımla...
Ümmühan Yıldız
Saygılarımla selamlar.
Ben, ne kadar büyürsem büyüyeyim her içim acıdığında, üzüldüğümde, mutlu olduğumda, başarılarımda, ağladığımda, heyecanlandığımda anneme sesleneceğim. Saymıyorum kaç yıl oldu vefat ettiği, sayarsam ışığı uzaklaşır...
Göğsümün üzerinde huzur örtüsü gibi sarılan ellerini asla unutmayacağım. O eller, sardı sarmaladı, şefkatle kucakladı beni. Emanetiydik bağrına bastı. Öptü ruhumuzdan yumuşacık bakışları üzerimde kaldı.
On bir nisanda gözkapaklarını kapatırken pespembe yüzü gülümsüyordu. Duvara yaslanıp saatlerce anneme bakarken içine dolan mutluluğu görüyordum. Benim için bu yazının manevi değeri çok önemliydi…
Ben, humuslu toprağa, güneşin ılık vurduğu yol üzerinde yürüyenim. Dört yanıma dolan havayı burnumun ucunda hissettim her salise iyi insan olmaya çalışmaktan asla vazgeçmeyeceğim. Sınırı yoktur sevginin. Koştukça hızını arttıkça artıran, yorulmadan sonsuza uzanan yolda olmaya gayret edeceğim Allah'ın izniyle…
Edebiyat defterinin değerli yöneticisi, saygıdeğer seçki kurulu;
size şiirler-yazılar vermeyi ve sizden her gün mutluluk almayı öğreniyorum.
Edebiyatdefteri’nin birbirinden değerli üyeleri;
sayfamı ziyaret ederek yorumlarınızla vermiş olduğunuz desteğe tekrar ayrı ayrı teşekkür ederim.
Canım Anneannem,
Allah rahmet etsin ona. İmkânsız olsa da onunla bu hayatta en çok tanışmak, o bereketli ellerine sarılmak, öpmek, duasını almak isterdim. Ne yazık ki küçüklüğümden aklımda kalan tek bir hatırasının bile olmadığıdır. Onu bir kez daha seninle yad ediyorum, saygıyla sevgiyle dualarımla anıyorum.
Teyzeciğim yine güzel yazınla bana ışık tuttun, ışığını, yüreğini seni seviyorum....
Ümmühan Yıldız
Ben, seni daha çok seviyorum ❤🦋
Çok kutluyorum günün güzel yazan ellerini...
O çok kardeşli evi ve içindeki neş'e ve güzellikleri ben de biliyorum Ümmühancığım.
Oniki kardeş ve mutlu hatıralar şimdi çoook uzaklarda.
Sevgilerimle her daim...
Ümmühan Yıldız
Teşekkür ederim,
Sen de benim her daim sevgimdesin.
Anne eli değen her şey nasıl da güzelleşiyor. Nasıl da bereketleniyor paylaştıkça anneler biliyor bunu..
O kalbinin, ruhunun pozitifliğini ne güzel yansıtıyorsun Sevgili Ümmühan..
Tebrikler ve Sevgiler çokça..
Ümmühan Yıldız
Kız kardeşler bir araya geldiğimizde heyecanlı şekilde yaptığımız sohbetlerimize yeğenlerim, siz mi çocuksunuz yoksa biz mi diye diye gülüşüyorlar...
Defterdeki güzel kardeşlerimden biride sensin.
Sevgilerimle...
Ümmühan Yıldız
Her zaman desteklerinle yanımdasın, çok teşekkür ederim,
Saygılarımla selamlar
Yeniden geldim kutlamak adına.
İyileşmeyen yaralar illa ki iyileşmesini beklediğimiz.
Sessizliğe gömülü kimi zaman insan ve en çok da özlemle yaşarken.
Öznesi sevgi ve güzellik olan her insan her canlı
Kocaman sevgimle
Ümmühan Yıldız
Harikasınız.
Çok teşekkür ediyorum.
Benden de kocaman sevgiler selamlar.
İnsanlık çok yara aldı sevgili Ümmühan.
Keşkeler kaldı geride bize.
Kutlarım güne gelen yazını.
Ümmühan Yıldız
Sevgilerimle
Mükerrer olmuş. Sildim mecburen :(
Billur T. Phelps tarafından 14.4.2022 19:21:22 zamanında düzenlenmiştir.
Billur T. Phelps
Ümmühan Yıldız
Binlerce kez âmin, ebediyete göçmüş tüm annelerimizin mekânları cennet olsun. Biliyorum senin için anne sevgisinin anlamını.
Hiçbir sevgi annenin yerini tutmuyor. ve bir tek anne evladını karşılıksız sever...
Sevgilerimle selamlar.
Merhaba Ümmühan hanımefendi, "güz kızılı" çayı dostlarla içeçmenin hoşluğu ile Karadeniz hele de Doğu Karadeniz insanın sıcak kalpliliği, dost canlılığı, mertliği... gibi daha nice övgüye layık insani niteliklerinden nadide örnekler sundunuz özgün yazınızla.
çiçeği burnunda bir öğretmen olarak Araklı'nın dağların diplerinde bir köyde çalıştım. O güzel insanların konukseverliğini, mertliğini unutamam. o güzel insanları unutamam. Fesle yeniden iletişim kurdum.
daha sonra Kocaeli'nde çalıştım. ve daha başka yerlerde. Karadeniz insanımın cıvıl cıvıl neşeli ve konukseverliğini unutamadım.
Ne mutlu size. Saygın bir aile yaşamınız olmuş. Hakk'a yürüyen annenize ve tüm geçmişlerimize Allah'tan (c.c.) engin rahmetler dilerim.
Sizi okumak benim için en yakın bir insanımla sohbet etmek gibi güzel.
soylu gönlünüz hiç susmasın. Kutlarım güne gelen yazınızın güzelliğini.
emeğe ve sanata saygı ve selamlarımla esen kalın.
Ümmühan Yıldız
Bir olayı anlatırken o anı yaşıyormuş gibi heyecanla yerinde duramayan kıpır kıpır. Doğasına benziyor. Güneş havada minnacık bir bulut gelir çok sürmez yarım saat sonra fırtınaya dönüşür on dakika sonra yeniden güneş doğar.
Saygıdeğer Öğretmenim şu an güz kızılı çayımla yorumunuzu sohbet eşliğinde okuyorum.
Çok teşekkür ederim varlığınıza
Saygılarımla, eşinize ve size çok çok selamlar.
Pozitif başlayan enerji dolu anlatımın içinde yitirilmiş narin elleri okuyunca içim burkuldu
kurgumu gerçekmiydi bu anlamlı hikaye
Üç yıldır aynı evde oturmaya rağmen kimse hoşgeldiniz bile dememîşken hala bir yerlerde komşuluk ilişkileri
Sevimli menekşe yüzler var demek kki
Diye sevindim sizin adınıza
Oğlum üniversiteye kayıt ettikten sonra her ziyaretimde pasta börek erzak yaptığım gözümün önüne geldi
Fırında tavuk yapınca hergun yedikleri makarnadan bir günlüğüne bayram etmişlerdi
Öğrencilerin elinden tutmak gerekir
Tebrikler bu güzel paylaşım için
Sevgiyle selamlıyorum yüreğinizi saygı ile beraber
Ümmühan Yıldız
Yazılarımda tamamen kendi yaşadıklarımı ele alıyorum.
Dün kardeşim arabanın dörtlülerini açık bıraktı. Arabasını park eden alt komşu abim, gördüğü gibi gelip haber verdi.
Rüya gibi akıllı evlere sahip olduk dostlukları unuttuk. Binalar yükseliyor insanlar birbirinden uzaklaşıyor.
Çok teşekkür ederim, ruhunuzun güzelliği yüzünüze yansımış. İş hayatım boyunca destek olduğum, olmaya devam ettiğim öğrencilerim var. Gururla söylüyorum
Sevilerimle selamlar.
çok güzel bir başlık önce onu söylim...bir de Turgut Uyar'ın şu sevdiğim dizelerini hatırlatmıyor mu bana...
"Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum
Bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi
Sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
Seni aldım bu sunturlu yere getirdim
Sayısız penceren vardı bir bir kapattım
Bana dönesin diye bir bir kapattım
Şimdi otobüs gelir biner gideriz
Dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
Bir ellerin bir ellerim yeter belleyelim yetsin
Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
Durma kendini hatırlat
Durma göğe bakalım"
yaptığım çoğu yemeklerde olduğu gibi çoğu şeyde de hep aynı şeyi söylerim 'anneminki gibi olmamış!'...her sene 30 kiloluk bavulla gidip 50 kiloyla beni göndermek isteyen emektâr kadın...ne desek az, ne yapsak yeri dolmaz...bana 'mero' diyo bi de:))
çok hoş anılarımız var annemle:)
yürekli, cesur, cengãver ve daha bi sürü derin anlamlar, izler taşıyan ve kızlarına mühürleyen...
yazınızı okuyunca bir şeyler söylemek ihtiyacı duyuyor insan...öyle hisli ve samimi şeyler...
tebrikler Ümmühan Hanım...sevgiler...
Ümmühan Yıldız
Annemin elleri küçücüktü. Bağda bahçede çalışmasına rağmen yumuşacıktı. Annem Karalahana çok severdi, içini de kendi hazırlardı. Tencereye önce kavurmayı koyar biraz çevirir, soğanı içine ekler, ardından pirinç ve karabiberi, baharatını eklerdi. Bir müddet soğumaya bırakır sonra maydanozu eklerdi ki kokusu ölmesin. Bizi sofranın etrafına toplar iri iri sardırırdı. İçi de pişmiş olduğu için arada çiğ sarmayı yerdik :))
Tadına doyum olmazdı. Şimdi aynısını yapıyorum ve o tadı bulamıyorum. Demek ki anne elinin lezzeti aranıyor. Dediğiniz gibi hiçbir şey unutulmuyor.
Babamızın evi şen olsun, yokluğumuzda kapısı kapanmasın diye bizden küçük erkek kardeşimiz köyde kaldı.
Bu ramazanın ilk gününde kardeşim tereyağıyla beraber erzak gönderdi. O an sanki annem göndermiş gibi dokunarak elime aldım…
Issız duvarların yönünü değiştirerek şenlendiren sevgili Güle,
Ümmühan demenizi dilerim.
Sevgilerimle...
Gule
teşekkürler çokça...
Allah ahirete intikal eden Annelere rahmet eylesin kalanlarada sağlıklı yaşamak nasip etsin. Büyük olmak koca yürekli olmak için dev olmaya gerek yoktur küçücük dünyalarına kainatı sığdırabilen bir annemizin var olması bize yeter. Değerli kalem Ümmühan hanım kaleminize emeğinize sağlık sağlıcakla kalın
Ümmühan Yıldız
Mavi gözlü bir devdi,
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
Bahçesinde ebruli hanımeli açan bir ev.
Nâzım Hikmet Ran’nın bu şiirdeki ilk kıtasını okuduğumda annemle babam gelir aklıma.
O küçücük kadın annem, bütün evlatlarını yılmadı okuttu, meslek sahibi yaptı.
O küçücük kadın annem, bütün evlatlarına her şeyden önce insan olmak gerektiğini öğretti.
Muammer KARS Bey,
Çok teşekkür ederim
Edebiyat dünyasında sizi tanımak olağan üstü güzel.
Saygılarımla selamlar .
Rizelilerle yirmi yedi sene aynı binada oturdum. Çok misafirperver yedirmeyi içirmeyi seven insanlardır. Hala çocukları sayfamdadır. Ayrıca Trabzon'dan da gelin aldık aynı şekilde onlar da öyle..Hatta gelin ne zaman gitsem tereyağından verir onların buzlukları dondurucuları hep doludur ve Karadeniz kadınları çok beceriklidir. Annelerse hep çocukları için bi şeyler yapmak ister. Kendimden biliyorum.
Ben de eli açık biri olarak ölümlü dünyada paylaşmak kadar güzel duygu yoktur diyorum.
Gün seçkinizi tebrik ediyor nicelerine diyor sevgilerimi yolluyorum şairem..
Ümmühan Yıldız
Teşekkür ederim
Rizelilerle yirmi yedi sene aynı binada oturdum. Çok misafirperver yedirmeyi içirmeyi seven insanlardır. Hala çocukları sayfamdadır. Ayrıca Trabzon'dan da gelin aldık aynı şekilde onlar da öyle..Hatta gelin ne zaman gitsem tereyağından verir onların buzlukları dondurucuları hep doludur ve Karadeniz kadınları çok beceriklidir. Annelerse hep çocukları için bi şeyler yapmak ister. Kendimden biliyorum.
Ben de eli açık biri olarak ölümlü dünyada paylaşmak kadar güzel duygu yoktur diyorum.
Gün seçkinizi tebrik ediyor nicelerine diyor sevgilerimi yolluyorum şairem..
Ümmühan Yıldız
Yorumunun sıcaklığını samimiyetini ve dostluğunu hissettim.
Çok teşekkür ederim
Sevgilerimle selamlar
Anneler, emekdarlarımız, çınarlarımızdı...
Onların ellerinden çıkan her şey kutsaldı.
Sevgiyle, itinayla hazırlamışlardır çünkü, hele hele çocuklarınaysa o yapacakları ve onlar bir de çoook uzaklardaysa...
Unutulmazlar onlar.
Kaleme düşerler kimileyin. Tıpkı sizin yaptığınız gibi anılarda yaşarlar, yaşatılırlar ve sevgiyle anılırlar.
Çok güzeldi, sevgili Ümmühan.
Sevgiyle kutluyorum kaleminizi ve sizi.
Ümmühan Yıldız
Annelerimiz onlar göğsüne nilüferi bastırıp sırtlarında ağırlığınca yükü taşıyan saygıdeğer büyüklerimiz.
Yaşam tarzları bizlerden daha güzel di.
Teşekkür ederim.
Sevgiyle selamlar
Bir daha okudum bir daha kutluyorum saygılar
Ümmühan Yıldız
Saygılarımla sevgiyle selamlar.
İyilik ve yardım sever halkımızın gurbet elinde garip gördüğü kişilere yardımcı olması yıllar geçse de unutulmaz. Anaların el emeği ürünler bir hatıra olarak imkanlar ölçüsünde saklanır. İlerleyen yıllarda insanı yaşatan bu anılar olsa gerek.
Taçlandırılan bu anı, hak ettiği değerle ödüllendirilmiş.
Kutluyorum. Saygılarımla
Ümmühan Yıldız
Çok teşekkür ederim.
Saygılarımla selamlar.
"Macide ablam, binaya taşındığımız gün bir demlik çayla ve bir tabak börekle kapımızı çalmış, hoş geldiniz, yardıma ihtiyacınız var mı çocuklar diye sormuştu."
Bu gerçekten muazzam bir güzellik, geleneksel kutlu davranış
Çocukluğumdaki benzeri bir davranışa uzandım öylece
1977 senesinin yaz günleriydi yeni bir eve taşındığımızda, kendi evimizdi bu kez
İlk gün eşyalar ortada, yerleşmeye çalışıyoruz, ne varsa her şey ayakta hani
İkindi vakti kapı çaldı, baktık ellerinde bir tepsi çay, bisküvi, bir anne kız
Alt kat komşumuzmuş meğer, oturduk sohbet ettik, ikisi de öğretmen olan o ana kızı hatırlarım hep
Karı koca ve yetişkin ve evli kızları öğretmen olan o güzel ailenin sıcaklığının izi, bende silinmez bir izi vardır
Komşularınızın ve sayfada zaten tanık olduğum sizlerin sıcaklığı bir yazıyla, kıymetli kaleminizle karşımızda
Yüreğinize, emeğinize, kaleminize, kelamınıza bereket değerli hanımefendi
Gün başarınızı tebrik ederim, mübarek ramazan ayının bereketi eksilmesin üzerinizden dilerim
Selam ve saygılarımla.
Ümmühan Yıldız
Macide ablam onlar biraz daha merkezden uzak sakin bölgeye taşındılar. Görüşüyoruz. O benim artık canım ablam oldu.
Teşekkür ederim.
Güzellik, iyilik, sevgi varken kötü olmayı neden seçelim,
Yaşam bize sonsuzluğu sunmuyor.
Okuyup yorumlama desteğinizin yanında, anılarınızı anlatmanız çok değerliydi
Hayırlı ramazanlar dilerim.
Saygılarımla, sevgiyle selamlar.
Zamanla onlara benzemek annesinin kızı olmak.
Bu söze çok inanmazdım. Ta ki anne olunca anladım.
Kalanlara güzel ömür, gidenlere rahmet olsun.
Selam ve sevgi ile
Ümmühan Yıldız
‘‘Annemim okuluma gelmesini hiç istemezdi. Arkadaşlarımın, öğretmenlerimin görmesiniç Çünkü elleri buruş buruştu. Yıllar geçtikçe ellerim anneme benzemeye başlayınca nasıl haksızlık ettiğimi anladım’’
Onlar gibi olmamız imkânsız.
Dokuz çocuğunu sobalı ahşap evde büyüterek, eğitimlerininden geri kalmasınlar diye var gücüyle çalışarak tarlasından evine, evinden tarlasına arasında geçen yaşam mücadelesi.
Kıyısından benzemek bile şereftir.
Sevgilerimle selamlar.
Amin İnşaallah İnsanlığımız ölmesin!
Peki insanlık ölüyor mu ? Maalesef!
Anneler babalar her şey onlar varken güzel. Onlar varken çok güçlüyüz.
Allah rahmet etsin annenize.
Saygılarımla...
Ümmühan Yıldız
Ben de zaman zaman umutsuzluğa düştüğün anlar oluyor. Bir bakıyorum ki önümde döğmeli, saçları uzun iki geç yürüyor, biri diğerine.
-Gece sahura kalkamadım, ama niyet ettim orucumu tutuyorum,
O an nasıl keyiflendiğimi anlatamam
Saygılarımla selamlar.
Çok güzel bir yazıydı Ümmühan abla
Emeğine yüreğine sağlık kutluyorum.
Ümmühan Yıldız
Teşekkür ederim yorumuna, senin de bir şeyler yazmanı canı gönülden arzuluyorum.
Sevgilerimle
OLMAZ
Ana gibi bir yar olmaz!
Vatan gibi diyar olmaz
Asla olmaz demeyiniz!
Baba gibi hıyar olmaz!
NAZIM TAŞTAN
Ümmühan Yıldız
Hayırlı ramazanlar diliyorum.
Saygılarımla selamlar…
NAZIM TAŞTAN Gönülden Mıs tarafından 14.4.2022 02:03:37 zamanında düzenlenmiştir.
Ümmühan Yıldız
Tüm anneler güzeldir. Bir değil iki, üç, dört, beş … on çocuğunu dokuz ay boyunca karnında taşımak güç değil sabır ister.
Çok teşekkür ederim okuyup yorumlamanıza,
Saygılarımla selamlar
Ümmühan Yıldız
Hayırlı ramazanlar dilerim.
Saygılarımla selamlar…
Güne gelen yazıyı ve yazarı kutlarım
Ümmühan Yıldız
Sevgilerimle
Daha güzelini okuduysam yine senin kaleminden okumuşumdur🙏🏻 Kalemin hep bana ışık tutmaya devam etsin. Kocaman sevgiler 💗
Ümmühan Yıldız
Yüzünü resimlerden sesini telefondan duyduğum Orhan’ımın emaneti. Belki de defterin en genç üyelerden birisin. Teyzende senden çok şeyler öğreniyor. Edebiyata olan sevgini gördükçe çok mutlu oluyorum. Ve seninle gurur duyuyorum.
Öpüyorum güzel yanaklarından.
Mekanı cennet olsun güzel annenizin ve tüm ebediyete intikal eden sevdiklerimizin.
Anne eli değdi mi tadı görünüşü her şeyi bir anda değişiyor ne ise elinin değdiği:
İnsanlığın ölmediğine inanıyorum canım Ümmühan yoksa an itibari ile bir arada olamazdık.
Bizi seven kollayan.
Bizi bize sunan.
Ailemizde gördüklerimiz ve hayata geçirdiğimiz.
İçim cız etti.
Pek çok insan pek çok şeyi de yitirdik ama bize kalan mirası hakkıyla koruyacağız.
Bu dünyanın ve güzel insanların iyi yürekli kim varsa kesinlikle birbirimize ihtiyacımız var.
O güzel yüreğin dert görmesin.
İyi ki varsın güzel arkadaşım.
Rahmetle anıyorum tüm göçüp gidenleri.
Sonsuz selam ve sevgimle canım arkadaşım
Ümmühan Yıldız
Gülüm Hanım, varlığınıza, yorumunuza, sevgi dolu engin güzelliğinize yürekten teşekkür ederim
Bende sizi kocaman seviyorum.
Sağ olun
Evet dava insan davasıdır insan olanın en yüce değer olarak evrensel insanlığın olmaz ise olmazıdır bu güzel çalışmanızı kutluyorum
Ümmühan Yıldız
Toprağım varlığınız benim için çok değerli,
Teşekkür ederim.
Saylarımla selamlar.
Evet dava insan davasıdır insan olanın en yüce değer olarak evrensel insanlığın olmaz ise olmazıdır bu güzel çalışmanızı kutluyorum
Ümmühan Yıldız
Toprağıma, hayırlı ramazanlar diliyorum
Ben, bu yazınızla, anı ve söyleşinizle o annenin elleriyle yaptığı tereyağı gibi eridim, gözden akan damlaya döndüm, anacığımı hatırladım, bir kez daha yenildim yüreğime.
Ne çok şey var onlardan bize kalan. Önceleri kavrayamasak da zaman içinde anne yüreğiyle bakıyoruz demek ki hayata, her şeye...
Etkili yazınıza gönül dolusu tebriklerimle sevgiler Ümmühan Hanım.🌸
Ümmühan Yıldız
Ben de yazıyımı ağlayarak yazdım.
O gün kardeşim köyden tereyağı gönderdi. kokladım, kokladım, kokladım, annemin elleri kokuyor mu diye onun elleri tüm çiçeklerin toplandığı bahçeydi.
O berrak yüreğinize sevgilerimi gönderiyorum.
ne sıcak bir yazı böyle
annenizin mekanı cennet olsun değerli yazar kardeşim
sizin yazınızı okuyunca, İstanbul'da bir üniversitede işe girmiş ve yakınında ev tutmuş bir kızımızın evine ( kızımın üniversiteden de arkadaşıdır kendileri) evde ne var ne yok fazladan eşyaları eşimle götürüp dizmiştik. Kızın annesi çok duygusallaşmıştı
gözlerimin hala önünden gitmiyor.
dediğiniz gibi
insanlık ölmedi ölmemelidir de ve de öldürmeyeceğiz diyenlerle yaşatacağız inşallah der
nice saygılarımı tebriklerimi sunarım
Ümmühan Yıldız
Eskiden yaptığım hiçbir iyiliği anlatmazdım.
Baktım ki insanlar bazı şeyleri unutup ben merkezli olmaya başladı. Yüksek sesle etrafınızda kullanmadığınız kıyıya köşeye sonra kullanırım diye sakladıklarınız çürüyecek. İhtiyacı olanlara verin diye sesleniyorum.
Yalnız olmadığıma çok sevindim
Yorumunuza da.
Sevgilerimle selamlar
Tarhana çorbasını annemden öğrendim. Yıllarca nasıl yaptığını gördüm. Alt tarafı tarhana çorbası, ne kadar farklı olabilir ki! Ama kendi yaptıklarımda o lezzeti hiçbir zaman bulamadım.
Onların ellerinde başka bir şey var sevgili Ümmühan... Sevgi mi paylaşmak mı iyi niyet mi adını bilmiyorum ama başka bir şey var işte.
Anneleri anlat anlat bitmez, onlarca öykü çıkar onlardan:)
Ve çok haklısın şunda; “ İnsanla seviliyor taş duvarlar.”
Çok sevgilerimle...
Ümmühan Yıldız
Seni-sizi okumak beni hep heyecanlandırdığını itiraf etmeliyim.
Yer, mekân, alt üst ilişkilerine aldırmadan içimden geldiği gibi davranma özelliğim var. Ve bu özelliğimi bazı insanlar eleştirse de; her ortamı güzelliğe çeviren yönünüzü gördükçe hayranlıkla sizi seyrediyorum.
Benim için hep özelsiniz.
KOCAMAN SEVGİLERİMİ GÖNDERİYORUM.
Bir Eflatun Ölüm
Çok onurlandırdı, hem mutlu hem de mahcup etti güzel sözlerin. Sonsuz teşekkürlerlerimle...
Gün başarını da kutluyorum ayrıca.
Sevgilerimle tekrar ve hep!
-Otobüsün arka kapısının yanındaki bagajda iki koliniz var, takip edin.
Gülümsedim. Anneler hep böyle olsa gerek... Ben annemi çok küçük yaşta kaybettim... Yerleri dolmuyor derler.
Çok güzel kaleme alınmış. Duru, zarif anlatım...
Tebrik ve saygılarımla
ersinbaşeğmez tarafından 13.4.2022 17:59:25 zamanında düzenlenmiştir.
Ümmühan Yıldız
O terminallerde yarı uykulu çok bekledim otobüsün gelmesini. Bugün olsa, annemin ellerinin kokusu gelecek diye daha erkenden giderdim.
Teşekkür ederim.
Sevgilerimle selamlar…
Anne
Annem
Anneler
Anneciğim
Onların herşeyi güzel Di
Ellerinin lezzeti her annenin bir başkadır
Yine böyle anneli anlara gidiş yaptım bende yazıyı okuyunca🥺
Sizin gibi güzel bir evlat yetiştirmiş
O eller, dahası ötesi varmıdır
Tabi ki tereyağı da ayrı lezzetli olucaktır...
Mekanı cennet olsun inşallah
Efendimize komşu olsun inşallah
Kocaman sevgiler 🤍🥰
Ümmühan Yıldız
Binlerce kez âmin diyerek,
Senin annene olan sevgini hissetmemek mümkün değil..
Senin muhteşem anne oluşunu hissetmemek mümkün değil.
Çocuklara sevgi, anne ve babadan miras kalır.
Bağrına bastığın yağmurunla hep mutlu ol…
Beyaz zambaklardan kokular gönderiyorum sana
Sevgilerimle
hüzünlükent
Güzel sözler için de teşekkür ederim ❤️🤍
Değer verdiklerimiz..Kıyamadıklarımız..Unutamadıklarımız..Bazı anlarda hasretine yanarken kokusunu hissettiklerimiz...Anne...Kokusu en güzel olanı..Cennet kokusu..Mekanı cennet olsun..Yine bir klasik..Muhteşem bir yazı..Sosyal içerikli yazılar yazan kalemler kendisiyle ve toplumla barışık insanlardır..Severek okuyorum eserlerinizi.Hiç yabancı değil sanki ..Hep kendimden bir parça buluyorum ve okurken yaşıyorum adeta..Kaleminiz daim olsun..Sağlıcakla..Saygıyla..
neneh. tarafından 13.4.2022 16:52:01 zamanında düzenlenmiştir.
Ümmühan Yıldız
O kadar içten yazıyorsun ki, sanki kardeşlerimle birlikte yaptığımız sohbetlerimde buluyorum kendimi. İçindeki sevgi dolu zenginliği görmek bana hep mutluluk veriyor.
Çok teşekkür ederim.
Sevgilerimle selamlarımı gönderiyorum.
Sağ ol.
Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun inşaAllah Annenizin ve tüm ölmüşlerimizin...Annelerimizin her yaptığının tadına doyum olmaz...İkram konusundada Peygamber efendimiz bir hadisinde... Allah’a ve âhiret gününe iman eden kimse misafirine ikram etsin... Allah’a ve âhiret gününe iman eden kimse akrabasına iyilik etsin... Allah’a ve âhiret gününe iman eden kimse ya faydalı söz söylesin veya sussun...
Komşuluk kadar güzel birşey yoktur bu dünyada önemli olan hayırlı insanlarla karşılaşmak...
Peygamber Efendimiz bir hadis-i şeriflerinde Allah katında arkadaşların en hayırlısı, arkadaşı için en hayırlı olanıdır. Allah katında komşuların en hayırlısı da komşusu için en hayırlı olanıdır...buyurmuştur...
Rabbimiz huzurunuzu daim eylesin...Emeğinize yüreğinize kaleminize sağlık üstadem Güzel ve çok manidar bir yazı Tebrik ederim...Bir kusurum var ise af ola Saygılarımla...
Ümmühan Yıldız
Gör dünyası, kör dünyası değil derdi annem.
Gördüklerimiz bizlere de miras kaldı.
Âmin diyerek, yorumunuza gönülden teşekkürler.
Saygılarımla selamlar.
Hayırlı ramazanlar diliyorum.
İnsanların gözleri açık olması bir işe yaramıyor. Herkeste ben merkezli bencillik oluştu. Güzel bir şey yapıldığında görmemezliği huy edinir olduk. Sürekli eleştiri yapmak yaşam tarzımız oldu.
Güzel kardeşim, şefkatini, emeğini bırakan annenin ellerinden öpülür.
Ümmühan Yıldız
Seni sayfamda her gördüğümde, tükenmek bilmeyen desteğine hayranlıkla seyrediyorum.
Belki de beni en iyi tanıyan sensin, günün on saati ofiste aynı havayı soluyoruz.
Varlığına müteşekkirim
Seviyorum seniii.
