EGOLARIMIZIN BİTTİĞİ GÜN DÜNYAYA SEVGİ HAKİM OLACAK
Ne çok yaşamlar biriktirmişiz yumruk kadar yüreğin içerisinde. Her yaşamla zamanın paradoksuna sıkışıp orada şekillenmişiz. Eğriyi bir düzlem üzerindeyken yaşamaya çalışmak gibi arada aptallıklar da yapmışız. Etten kemikten olduğumuzu unutup demirden saymışız bedeni. Segâh makamında müziklerde doğrulup, ürkek bir mum alevinde bırakmışız yürekleri. Kendimizi kırdığımız kadar kimseler kırıp üzmedi bizleri. İçimizdeki egoya yenik düşerek düşmanlar yaratmışız çapımızın içerisinde. Kırık bir aşk hikâyesinde mazlum rolünü üstlenmişiz, kendimize biçtiğimiz elbiseyi giyerken çıplak tenimize, korkularımızı aksesuar olarak takıp, mazlumluğumuzu renklendirmişiz. Bu da yetmemiş, acizliğimizin faturasını hep başkalarına ödetmişiz. Hepimiz masum, günahsız ve mazlum suçlu olan hep başkaları, davetsiz misafirleri bizler davet etmemiştik hayatımızı orta yerine. Onlar kendileri gelmişçesine yine mazlumu oynamışız. Sorgulamaktan kaçılan hayatın pergelinde aynı çapları tekrar tekrar çizip yaşamışız. Kişiler farklı roller ve replikler aynı. Varlığımızın, var oluşumuzun nedenini çözemediğimiz kadardı acılarımız, mutluluklarımız, başarılarımız ve başarısızlıklarımız. Hapis ettiğimizi yanlarımızla aynadaki yüzümüzü tanıyamaz olmuşuz. Gözlerimizdeki ifadeler mimiklerimize uyum sağlamaz olmuş. Dudaklarımız her hecede daha da ketumlaşıp kendini saklama çabası içerisinde yalan sözcüklerin arkasına saklanmış.
Ben derken ben olmayı becermeyen yanımıza yenilmişiz. Kulaklarımız bilgeliğimiz ve yüreğimiz kadarını duyup algılar olmuş. Egomuzun tanımını cehaletimizden dolayı ne olduğunu bilmeden, suçlar işlemiş, günahlarla doldurmuşuz an kadar kısa olan hayatımızı. Merhametlerimizin ve iyiliklerimizin değerini kavrayamadığımız içindir ki aksilikler karşısında erdemliymiş gibi davranıp artılarımızı eksiye geçirmek için ifade etmişiz.
İçimizde var olan diğer yanlarımızdan meydana gelen diğer insanların çıkardığı savaşlara göz yumacak kadar da ileriye gitmişiz. Suçu ve suç işleyeni içimizdeki parçalardan bizler yaratmıştık. Bizler varlığımızın kimliğini tanımlayamadığımızdan dolayıdır ki, bireysel yaşamız da, iç yaşamımızda, toplum yaşamımızda yaşanılan her acı olayın suçlularıyız…
Varoluşumuzun nedenini çözdüğümüzde, ölümsüz olmadığımızı anladığımızda, içimizdeki egolar yok olup bu dünyaya sevgi hâkim olacak…
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.