Yosun

• 11 Kasım 2021 Perşembe 15:28:45

-kalbimin odasından çıkıp
yoksul ama aydınlık bir beyne yerleşmesi sevindirmişti beni
kapılarımı kapadım o gün bugün-

elimi üzerine koyduğum bir organdan başka bir şey değil artık
o kalp
hayatta kaldığımın emaresi vuruşlarıyla
teklediği günler biraz yoruyordu beni,
ince bir alaycılık hali olarak görüyordum bunu
bu duruma çare bulmak da gerekmiyordu ayrıca.

deli bir sarmaşık sarmıştı son zamanlarda penceremin etrafını
arsız demek küstahça gelmiştir hep

-deliliğin kendine has bir safiyeti olduğunu düşündüğümden belki
hayatta kalması sarılmaktan geçen bir canlıya böylesi yakıştırmalar yapmanın kibir boyutunu aşıp, zavallı haline taşıdığını düşünüyordum insanı-

hafifçe araladım pencereyi
tatlı bir rüzgârla kapadım gözlerimi usulca
derince bir nefes burun deliklerimi okşayıp girdi
bahar geliyordu yavaş yavaş
hiç koşarak geldiğini görmemiştim ki
sadece bahçedeki erik ağacı
muazzam çiçekleriyle tez canlılığını sererdi göz önüne
ne büyük bir yaşama ve sunma arzusu taşıdığını görüp imrenirdim ona
bir de
gürültülü ayak sesleriyle bir odadan bir odaya
durmadan koşan küçük çocuğa
üst katta,
her adımı nota vuruşları gibi gelirdi
ezgili bir evde yaşamak güzeldi galiba

rüzgârın etkisiyle
annemden kalan perdeler yüzüme uçuşuyordu
annem binlerce oldu birden
onbinlerce kol
göz
saçları onbinlerce tel
özledim
özlüyordum çok

*

eşini kaybetmiş dul bir erkekti babam artık
annemi her gün daha çok yitiriyordu
daha hızlı yaşlanıyordu
her gün bir çizgi daha beliriyordu sanki dudaklarının etrafında
sırtı açık yatıyordu yatağın bir ucunda
annesiz bir cenindi o artık
üzülüyordum

*

onunla tanışmamız bu yitikliğe yumaklanmış anlarımda olmuştu
herkes kendi boşluğunu yaşıyordu
kendi acısını
ortak acının kişiselleştiği zamanların derinliği öyle boğucuydu ki
sağ kalmak bir yosuna sarılmaktı bazen o dipsiz sularda
ben de sarıldım
çekildim incecik karanlık kum yataklarına
yüksek sesle söyleyemediğim birisi oldu
kesen yumuşaklığı ile başka suların
dumansız
bir isi

suların çekilmesiyle gitti
atıp sırtından bu ağır yükü

*

kapılarını kapadım o gün bugün kalbimin

ahh!
işte açmış yine erkenden erik ağacı...bb