ŞAİRİN GÜNLÜĞÜ 26.02.2013

• 4 Ekim 2021 Pazartesi 17:55:04

26.02.2013

Bugün sınıfta konuştuk. Toplumumuz niçin okumuyor? Dil ve Anlatım dersiydi. Konu edebi fıkra. Bir örnek okudum psikanaliz bayan bir yazardan. İlköğretimde okuma yarışmalarının okuma üzerindeki olumsuz etkilerinden, anne babanın okuma alışkanlığında iyi bir rol model olmamalarından, hızlı okuma teşviklerinin okuma zevkini olumsuz etkilemesinden bahsediyordu.

Ben konuyu bir de kendi zaviyemden ele aldım. Okuma konusunda bu yazıyla birçok yerde beraber olduğumu, ancak ona ilavelerim olduğunu anlattım.

İlave edeceklerimi sıraladım. Rol model evet hızlı okumanın olumsuz etkisi olmayacağını da iddia etmiyorum. Evet, ben de hızlı okumaya karşıyım. Ömrümde bir kez bir kitabı hızlı okudum o da Mevlana üzerineydi. Kitabın diğer ciltlerini daha çok sevdim. O cildi okumuştum amma hiç zevk almamıştım. Sıkıcı bir ödev olmuştu o okuma benim için. Bir daha bu okuma çeşidini hiç kullanmadım

Yalnızca gazete okumada, bir de öğrencilerin yazdığı acemi kompozisyon okumalarında kullanıyorum bunu.
Konu bu değil. Konu okuma zevki nasıl aşılanır? İnsanımla okumayı nasıl sevdirebiliriz?

Düşüncelerimi aktardım. Çünkü bu konuyu eskiden beri düşünüyorum. Benim anne babam bu konuda hiç de iyi bir rol model değildi. Ama Dedem âlim bir insandı ve ibadeti dışında kalan vakitlerini ya ilim yapmakla geçirir, ya Kur’an-ı Kerim okurdu. Annemin babası gezmekten kalan boş vakitlerinde masasına oturur, elmasını soyar, kitaplığındaki kitaplara bakar, karıştırır. Sonra biraz Kur’an – ı Kerim okurdu. Anneannem ise elinde eski basım Muhammedîye’ sini hiç düşürme,z onu okuduğu Kur’an-ı Kerim ile kardeş yapardı. İşte benim rol modellerim bunlar.

Bunları anlatmadım tabii öğrencilerime. Daha ötesini anlattım, yeni kuşaktan örnek verdim. Kendi çocuklarımdan örnek verdim. "Üç çocuğum var" dedim. İkisi okuma konusunda benden aşağı kalmadı, ama biri pek yanaşmadı okumaya. Oysa ona kitap okuması için sayfa başına para da verdim. Olmadı, olmadı. Ama neden? Diğer ikisinde başardığım şeyi buna niye başaramadım?

Düşünüyorum da aklıma o bebekken benim onu görme oranımın az oluşu, annesinin de okumak konusunda rol model olamamasını gerekçe gösterebilirim. Dahası da var. Onu da paylaştım öğrencilerimle. O da Peygamber Efendimiz’in (a.s.) kendisine "çocuğum konuşmaya başladı ona eğitim vermeye başlamalı mıyım?" Diye sorması üzerine ‘geç kalmışsın’ eğitim anne karnında başlar" cevabının ben de bomba etkisi yarattığını aktardım.

İki çocuğumla bu eğitimlere anne karnında başladığımı, ortanca anne rahmindeyken benim gecikmiş askerlik sorunu yüzünden onunla fazla alakadar olamadığımı anlattım. Ve ekledim: "Size bunları gelecekte bir yetişkin olacaksınız ya, emrinizde birçok insan olacak yahut anne baba olarak çocuklarınızın eğitimini sorunuyla baş başa kalacak bireyler olduğunuz için anlatıyorum.’

Ahmet Kemal