Çocuk

• 14 Eylül 2021 Salı 11:19:16

baktı gözlerime derin derin acılarını anlattı ben hipnoz olmuş gibi takıldı gözlerim gözlerine ben dinliyordum lal halde, imdat ediyordu her bir hücresi,
Çocukluğunu insanlığa kurban etmiş

Gündüzleri bir lokma ekmek peşinde, geceleri köprü aldında , dört duvar bir tavana hasret kalmış,

Doğuştan kader vurmuş darbeyi, ne anne kucağında miniler dinlemiş ne baba görmüş ufacık kalbi

Ne korunmuş ne de sahip çıkılmış

Dünya lux savaşı düzenlerken yaşam mücadelesiyle sınavlanmış körpecik bedeniyle

Yatlarda şampanyaları rakıları çin çin
ederken güneşin altında güneşlenen sevki sefada yanarken
O kavrulmuş pişmiş güneşle kanlı ter arası 24 saat gözyaşlarını sildiği mendili dağıtmış hatırlatmak anlatmak için ahını

Ve günleri insanları izlemek olmuş,
İyilik tastaklıyan kadınlar erkekler bir dilim ekmek verdim diye önünde sallana sallana gitmişler

İmanlıyım diye dolaşanları
Camiden çıkar çıkmaz özüne dönenleri
Sıra sıra gözetlemiş

İdeallerini tartışan insanlar görmüş ,
Ak kara sarı
Fener Galatasaray Beşiktaş deyip tribünlere onu ezerek koşanların altında kalmış

Bir tanrıyla yetinmeyip putperest olan insanlığı yakından izlemiş

O çocuk

ben burdayım görün beni , zülmünüz niye diye haykıran sesiz kalbi yorulmuş
Artık yorulmuş

Bencil ve narsist hikayeler dizilmiş önlerine o eski bir kabana hasret iken , insanların marka sıralamasını Allah’ına şikayet etmiş

ah çocuk sen insanların gerçek imanını gerçek sınavı için yaratılmışsın,

Deprem olmuş sel almış bulaşıcı hastalık olmuş ölümlerden korkanlar ,
Tabutlar kaldırmışlar ,

Nefsini imtahan olurken bir damla vicdan yerleşmemiş kalplerine

Bitipi yerden kalkmışlar ve anlamamışlar

Kör ve sağır bunlar diye düşünmüş ,
Oysa
O çocuk her günü deprem her günü felaket amma bunu kimse umursamamış

Bunun gibi bir gününü onlara yaşatsa da ders almayan insanlıktan utanmış

O utanmıyor artık ellerinnin kirinden sırtındaki yırtık gömleğinden
ve delik ayakkabısından

İki dünya misali böyle yaşamışlar

Kimi yaşam peşinde kimi sefa
İşde çocuk böyle gelmiş böyle gidiyor dünya

Mazlumun ahını canı yananlar anlar
Canı yanmayan anlat anlat ne anlar

Ve çocuk bana geldi ,şimdi anladınmı beni dedi seslice

Anladım dedim

-Bende seni dinledim anladım
Dedi
-Bir şey yapabilirmiyim dedim
-Yok dedi ve
benim yuvam sokaklar
Sizin dünyanız beni aşar
Sizde kalsın
Ve dedi

“Hayy’dan gelen Huy’a gider.

-Kendine iyi bak çocuk hakkını et,dedim
-helal olsun dedi

Ve bakarak ayrıldı benden

Bende ayrıldım zavvalı insanlardan

Be sefadayım ne cefada ne isyan ederim ne zülm

Mezarda yatanlara değil ölmeden ölenlere dua ediyorum
şimden sonra

Ayşe Kavak