KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
İz Bırakanlar
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Babamın gönderdiği parayı çekmek için köyün tozlu yollarından geçerek, minibüse bindik. Bir kaç durak sonra inip ptt den parayı çektiğimizde halam sordu bana.
- Bir şey istiyor musun Ebrucuk.
"palmoliv sabun alalım ne olur hala" dedim adeta yalvaran gözlerle yüzüne bakarak.
Halam bu isteğime şaşırmış olsa da şehire her geldiğimizde uğrak yerimiz olan bakkaldan aldık sabunu ve ufak tefek diğer ev ihtiyaçlarını.
Köyümüze döndüğümüzde ilk işim poşetten o pembe, mis kokulu palmoliv sabunu çıkarıp koklamak oldu. Ne güzel kokuyordu.
Sonra dışarı çıktım, biraz ilerde Mehmet amcanın dermeçatma yazıhanesinin tam karşısında durdum.
Mehmet amca elli yaşlarında, beyaz saçlı, pos bıyıklı, zayıf, güler yüzlü, matlaşmış yeşil gözleriyle sevgi dolu bakan, çocukları çok seven biriydi. Çalıştığı işten dolayı simsiyah olmuş elleriyle bazen tüm mahalle çocuklarına harçlık verir, şeker çikolata dağıtırdı. Hurdacılık yaparak geçimini sağlardı Mehmet amca...
Tek başına, tek odalı evinde yaşardı. Ayrıldığı eşi Gül hanım ayda bir kere onu ziyarete gelir, nafakasını alır giderdi. Oğlu Ali, yirmi beş yaşlarında haftanın bir kaç günü kasayı boşaltmak için gelirdi ve yine Mehmet amcanın yanına gelmiş dükkandaki müşterilerle konuşuyordu.
Ali abiyi hiç sevmezdim. Hiç ilgilenmediği babasıyla çok kez tartışmalarına tanık olmuştum. Bir gün dükkandan çıkmış kabadayıvari yürüyüşüyle yokuş yukarı ellerini arkasına bağlamış ıslık çala çala çıkarken, biz üç arkadaş onun arkasında taklidini yaparak gülüşüyorduk. Ali abi bir iki kez arkasına dönüp bizi kovaladı. Ben arkadaşlara sessiz olmamız gerektiğini söyledim ve onu takibe devam ettik. Arkaya bağlanmış ellerinin arasında şaklatıp çevirdiği tesbihi düşürmek, hatta becerebilirsek alıp kaçmaktı amacımız. Sinsice yaklaşıp eline vurmuş ve Ali abinin tesbihi düşürmeyi başarmıştım. Diğer arkadaşlar tazı gibi kaçmıştı hemen, yakalanan ben olmuştum. Ali abi kulağımdan tuttuğu gibi halamın yanına götürüp şikayet etmişti beni. Halam da evimizin bahçesindeki tahta kapılı tuvalete kapatarak cezalandırmıştı. Bir kaç dakika kapıda nöbet tutup nasihat ettikten sonra "sakın buradan ben gelip seni çıkarana kadar çıkma" demiş ve söylene söylene gitmişti.
Yaramazlıklarımdan bıkmıştı halam... Haklıydı da üstelik, ama benim annesiz ve babasızlığımın acısını hırçınlaşarak, muziplik yaparak çıkardığımı bilemezdi.
Küçücük ve kapkaranlık tuvalette kalakalmıştım öylece... Gaipten sesler duymaya başlamıştım. Belki de gerçekti sesler, vıyk vıyk diye ötüşler çınlıyordu kulaklarımda... Sonra bir hareketlilik farkettim ve çığlığı bastım. Görmemiştim karanlıkta ama sanırım fare vardı tuvalette. Elimle kapıyı iteklediğim anda kapı açıldı. Meğerse halam kapıyı dışardan kilitlememiş. Korkudan nefes nefese kalmıştım... Tuvaletten çıktığımı halam görmesin istiyordum, görürse yine kapatır düşüncesiyle sokağa atmıştım kendimi .Tam da şimdi bulunduğum yere. Mehmet amcanın yazıhanesinin tam karşısına.
Müşterilerle birlikte Ali abi de çıkmıştı dükkandan. Ben cebimden son kez palmoliv sabunu çıkarıp şöyle bir kokladıktan sonra Mehmet amcanın yanına gittim. Dükkanda koca bir kantar vardı gelen hurdaları tarttıkları. Her gün olmasa da eğlencesine iki günde bir o kantar’a çıkar kilomu tarttırırdım. Kantar epey bir yüksekteydi. Hemen orada bulunan vita yağının boş tenekesini ters çevirip kantara çıktım. Mehmet amca kilomu ölçtü. 21 kilogram. Bir yıldır değişerek sürpriz yapmayan kilomla mutluydum .Elimden tutup kucaklayarak aşağı indirdi Mehmet amca .Yine yüzünün ve ellerinin kokusunu almıştım. Bu koku bana çok tanıdıktı.
At arabası vardı Mehmet amcanın. Arada sırada köy köy dolaşıp eski eşyaları toplardı. Birinci sınıfa gidiyordum o zamanlar okulumuz köyümüze epey uzaktı. Sırtımda benden büyük çantam, bir omzumda suluk ve diğerinde beslenme çantası, kendimi işportacı gibi hissediyordum. Çok yoruluyordum köyün taşlıklı ve yokuş yollarında yürürken.
O sabah Mehmet amcaya rastladığımda çaktırmadan at arabasının arkasına takılmıştım. Mehmet amca beni farketmemişti "deh deh" diye arada bir atın hızını artıyordu ki at yerine ben hızlanıp uçuyordum sanki... Öylesine eğlenceli geliyordu bana. Hiç değilse yolun bir kısmını yürümemiş oluyorum diye içimden sevinirken birdenbire ayağım kaydı. Arabanın arka kısmında yuvarlak bir çıkıntıya girmişti ayağım. Ben geri çekmeye çalıştıkça ayağımı, bir girdap gibi içine çekiyordu o boşluk.. Mehmet amca arabayı sürdükçe benim ayağım git gide içeri doğru kayıyordu. Dizlerime kadar o yuvarlak çıkıntının içine gömülmüştüm çığlıklar atıyordum ama duymuyordu Mehmet amca atın nal seslerinden. Belki beş on dakika o şekilde yol aldık. Sonra durdu Mehmet amca beni farketti. Ağlıyordum çok. Ayağımı dikkatlice o delikten çıkardı. At arabasını öylece bırakıp beni kucakladı... Sımsıkı sarılmıştım Mehmet amcaya "beni bırakma" der gibi... işte o kokuyu ilk kez
yüzündeki üzgün perişan bir halle birlikte beni kucaklayıp sağlık ocağına götürürken almıştım...
Şimdi tam sırası dedim içimden. Cebimden çıkarıp tekrar koklayarak Mehmet amcaya uzattım mis kokulu sabunu.
"Bakkk sana ne aldım" dedim.
Bir hafta önce halamla konuşurken " iyi ki Mehmet amcanın gözleri kör olmuyor" demişti. O zaman anlamıştım mutfak ve banyo temizliğinde kullanılan cifin Mehmet amcanın elleri ve yüzüne zarar vereceğini... Bir kaç kez onu yüzünü cifle ve hatta krem bulaşık deterjanıyla yıkarken görmüştüm.
Mehmet amca pos bıyıklarının altından gülümseyerek saçlarımı okşadı. Yazıhanenin önünde çatlak lavabolu muslukta ellerini yüzünü yıkadı yeni sabunuyla...
Yıllar sonra gözlerinin feri sönse de, hep güzel bakan bir adam olarak kaldı Mehmet amca hatıramda. ..
EbRuAsya//
&&&
Seçici Kurul’a
Teşekkür
Selam
Saygı
Sevgilerimle...
&&&
YORUMLAR
Hepimizin hayatında iz bırakan birileri olmuştur. Bizi sarmaladıkları ve sarstıkları ölçüde olumlu ya da olumsuz yãd ederiz onları. Bazı benzetmeler çok güzeldi 'vıyk vıyk', 'deh! deh!' derken gülümsedim mesela. Küçük çocuğun 'işportacı' gibi okula gidiş-gelişi de başka güzeldi ve çok yerinde bir benzetmeydi.
Tebrikler...
Rû //
evet yazıya enerji veren kısımlardı gülümsediğimiz yerler... ben de en çok Ali abinin kulağımdan tutup halamın yanına götürdüğü bölümü gözümde canlandırınca çok gülmüştüm:)) yazı da detaya girmedim ama adam resmen bir poşetin sapından tutar gibi sıkıca yapışmıştı kulaklara :))
bir de şimdi düşünüyorum da halam tuvalete kapatmış beni ancak kilitlememiş. ne kadar söz dinleyen çocukmuşum çıkma dedi ya bir kere "vıyk vıyk " tehlikesini sezinlemesem demek, halam üç gün gelip açmasa kapıyı kalacakmışım öylece....
çok teşekkür ederim içten yoruma....
sevgiyle...
Yüreğine Sağlık,Şairimiz
İlhamın bol,Kalemin Kavi olsun.
Sevgiler.
Saygılar.
Selâmlar.
Hayatımızda bazı karakterler dipte köşede görünse de Aslında olayın başrolünde olurlar her zaman.
Geçmişin cenderesinden geçerken ömür varlığın değişik anektodlarını o kadar güzel kareler üretir ki .Mehmet amca misal.Yandan yöreden bir pencere açılsa Kendi halinde bir adam. Ama bu insan ebrucuğun o küçücük yüreğinde o kadar yer etmiş ki kendi babasıymış gibi benimsemiş ve o zamanlardaki çocukluğun verdiği iç güdüyle bilinçli ya da bilinçsiz mehmet amcanın gerçek oğlu olan ilgisiz Ali abiye karşı tavrını ortaya koymuş. Görünürde Ali abinin arkasından taklidini yapmak onun eline gerçek delikanlılığına bir türlü yakıştıramadığı tesbihini yere düşürmek gibi.
Aslında halasının dahi farkında olupta müdahale etmediği Mehmet amcanın elini yüzünü yıkadığı cilt için özellikle gözlere zararlı maddeler içeren temizlik ürününden bir şekilde kurtulmasını sağlamış.Onu hurdaların arasında daha sağlıklı ve güzel bir kokuya kavuşturmuş.
O kadar sıcak
O kadar bizi içine alan bir öykü ki
Sanki yaşıyorsun bu karakterlerle.
Güne çok çok yakışmış.
Yazan yüreğine bin sağlık Ebrucum.
Sonsuz tebriğim ve sevgimle
Rû //
çok teşekkür ve sınırı olmayan sevgilerimle. ..
Yazıların edebi yönü çok önemlidir, bir de ahlaklısı olanı; güzel ve yetenekli insanlara benzetirim, herkese faydası dokunan kişiler var ya... işte onlara.
Bu güzel ve anlamlı yazı gibi.
Ellili yaşlarda olan Mehmet amca betimlemesi ancak bu kadar yapılabilir.
Dar gelirli köy çocuğu olarak yetiştiğimizden olsa gerek, çok şeylerin özlemini duyduk zamanlar yüklenip gidene dek, Ebrucuğun palmoliv sabununa olan özlemi misali...
Eskilerin ceza usulleri bir acayip olsa da, şu anda yine o geçmişin özlemini duymamak mümkün mü? Komşu çocuğunu dövdüm diye, anamın ahır direğine dana ipiyle bağladığı gibi.... her şey ne kadar birbirine benziyor... ne hoş bir hikayedir okuduğum.
Saygılarımla Efendim.
Ebrucuklar hiç bitmesin inşaallah.Dünya iyi yüreklilerin sayesinde dönmeye devam ediyor.Ebrucukların sayısı zaten çok.Zira bütün çocuklar merhametlidir.Ebru Hanımların sayısı arttıkça Mehmet Amcaların sırtı yere gelmeyecektir.
Kaleminize sağlık.
Çocukluk yıllarının o tatlı anıları hep taptazedir. Silinmez.
Maziye derin bir yolculuk yaptırdı satırlarınız...
Kutlarım, saygıyla...
Beyaz bir gül gibi seni sen yapan güzel kalp atışların,
Ve Ali abinin zayıf yaşamına ders veren kötülüğüne isyan ederken, insanlığın aslında çocuk yaşta başladığını haykırıyorsun
İnsan yedisinde neyse yetmişinde de odur derler…
Güzeller güzeli Ebru,
İnsanlar gözyaşlarıyla daha çabuk büyür ve herkesin yüreğine dokunan sevgiyi daha çabuk öğrenir
Sevgiyle selamlar
Rû //
çok teşekkür ederim okuyan değerlendiren o güzel yüreğine...
sevgimle hep...
Dünya iyi kalpli insanların varlığıyla güzel, yaşam daha anlamlı. Kaleminize sağlık.
Herkesin hayatında ama acı, ama tatlı mutlaka biri yada birileri var. Kimi zaman bir bakış, kimi zaman bir koku yada bir kaç cümle bizleri o izlere götürmeye yetiyor. Çok içsel yazınızı kutluyorum.
Saygılarımla
Anılar, anılaar, anılar bu gece beni ağlattılar.
Mervan Tan tarafından 15.3.2022 02:15:23 zamanında düzenlenmiştir.
Çocukluk anıları. Siz halanızı anlatırsınız, ben anneannemi ve dedemi.
Ne kadar tanıdık benim için. Tekrardan o günleri hatırlamak içimde acayip bir duygu yaşattı.
Tebrikler ve sevgilerimle
Rû //
güzel geçsin gününüz....
🌹🌼🌹
Ruhen hassas çocukların çok yaramaz olması bile rahatsız etmez insanı.
Hoş bir anı okudum, sevgilerimle Ru.
Yüreğine sağlık beni çok duygulandırdız Anlatımın ötesinde yaşayan sözcükler vardı karşımda...
O sabun çok farklıydı evet, onun kağıdı da kokusu da çok güzeldi.
Sanki burnuma geldi kokusu.
Ne güzeldi ya, çok güzeldi. Yaramaz ebrucuk. :)
Rû //
teşekkür ve sevgiyle güzel isabella...
Ellerine sağlık, konu insanı içine alıyor,harika anlatım.sevgilerimle
Rû //
saygı ve selam ile....
