Dilê min diêşe

• 25 Nisan 2021 Pazar 21:52:47

Herkes gibi çoğul muhabbetleri sevdiğim kadar. Senin ile ana dilimce ve bir cana bir tene saatlerce konuşmaya da ihtiyacım vardı.
Ve arkamda var yokluğa ağlayanım ;gülenim bir ben olduğum içinde. şu durumda gerçekleşmeyecek ve İki gözüm bu düşünceme açık gidecek iyi biliyorum.

Her istenilen güzel şeyler gibi, yaaa! çok uzakta; yada ruhu düşüncesi ile çok da kulak çekilmez ve yüksektiler
bende yükseklik korkusu var; ani parmak ucuna basma hareketim ile yere sendeleyip, düşmeme sebep olacak
başlıca nedenlerim benimle kardeş kardeş yürür ama görünmezlikle sınıyor gecemi ve gündüzümü .
Uzakları ise sadece türkülerin yanık ezgilerinden olduğunu kabul edip, çocukluğumu loş ve tek odalı evinde bıraktığımı kime nasıl inandırabilirim.

Bu güne hangi güzel sebeplere bağlı olarak buradayım. Nasıl anlatıyım, senin can kulağın bende mi? ayakta mısın? yoksa o kırmızı ve bir o kadar renk çekiciliğini yitiren koltuğuna mı ? uzanmış /sın
hayat insanı etiği kemiğe saran bir cenin ile sınanması gibi dışlar acımdan
oysa
"Dılêmın Dêşe"...!!!kapı önüne koymuşum çocukluğumu, gençliğimi ve analığımı
tek dişili canavarlığı mı?...yer misin ?ömrümü bundan sonra sen,
de hele!...!

Yarım asırlık bir aşkın kırıntılarının arkasında hiç gözüm nasıl olsun ki satır aralarına kısmen gizlenen bizim doğrumuz idi .yazılanın sonrasına ayıbım da yok ; kaybım ise hiç yok biri gelir okur beni çözer diye de korkmuyor da
Çiçekler alı, morlu soğuk dokunuşların geride bıraktığı serçe ölülerine ne ağladığımızı ne algılandığımızın
sıkışıklığına gelemedik bozuk anlatmanın en bulanık havasındayım.
Ruhumun rüzgardan çatıları uçmuş dalları kırılmış her güzel söylemlerim geriye sayar kendi adımlarını kendine
ayak numaranı ile tanımanın diğer adıdır

O yüzden baş ve boyun arası yutkunan kara bir boğazın verdiği kuruluk o çöller ne ki onun milyon ışık ilerisi hayaller ile bırakıp geldiğime övünmüyorum.
ooy sevdalım seninde bu aşkta hakkın ödenmez bazen içindeki yalnızlığı
bazen de sevinçleri döke bileceğin sen gibi bir yürek olmalı hayatımdı hep demiyor muydum.

Ama ben bu nazik hislerimle ,yüreğime hiç çöp toplamadım ve toplanmış olsam dökecek insanı yürek yok
dizlerimin bağı çözülmüş kimsesizliğe leke sürülecek beyazlıklar hayatım boyunca en büyük yenilgiler-imden biri olmuştur
nasıl döneyim elimin ruhumun kirli düşündü o beyazları kirleteyim

Sen gidişler odamın yanan ışığına samimileşti hafif kısık seslen çalınan her hangi bir müzik kulak duvarlarımı bir tuğla daha yükselti.
O tarafı bu taraf da inan ki göremiyorum. Arada bir çaydanlıkla tuhaf sesler eşliğinde güzel söze benzer şeyler kaynatıyoruz ve kahve molası veriyoruz.

Gece gündüz aynı cadde üzerine dikilmiş apartmanın dış kapısı gibi herkesti iç kapımı çalan yoktu.
pazarlık ediyorum yatağımın sol tarafına
Çünkü sağında hep sen yatardın. Olur da bir nefes yenilirsek kalkıp biz sahip çıkam mantığını seviyordum.Ve sana çok ama çok güveniyordum ayak seslerine hep bana doğru koştukları için uyukladım inançlarımın geri durduğu yerlerde..

Tek dil tek tip oluverdik sevgimize hiçbir sevenin ayağının altında toprağını çekmedik sevmek bir tohum ise yürek biz yedi ulu derya su getirip, sulamayı ayrıca güneşi ile yön kavgasını iyi yapardık
Ayrıca kimse ölmezdi ruhumuzun derinliklerinde ses verir ses alırdık sevenlerden de.

Her şey bozuldu, yıkıntıları olan gelip gelip daha sağlam yüreklere dayadı sırtını /çok eşlilik mantığına hep gülerdik ya!
hiç gülme geldi başa; tövbe haşa!
Şimdi ,onun tamda oluştuğu yerdeyiz. Yaşımız berkemal kadınlık his taşımıyorken erkeklik savurganlık yapmıyor o dokunuşlarına fikrine hiç inanmadım; inanmıyorum

Aşk küçülüyor bir beden yüreğime ve hissiz kendini tanımaz bir haldeyim
senin ne durumda olduğunu biliyor
Ama herkes ektiğini biçer.hak ettiğini görür tıp ki biz gibi…

25-04-2021
İST