Yük

• 6 Nisan 2021 Salı 14:20:38

Gitmeyi istedim sadece gitmeyi...

Ellerim kurumuş bir demet çiçek, bedenim taştan bir tabut, gözlerim ise lanetlenmiş birer kuyudur şimdi.

Gitmek istedim sadece gitmek, kaldım ya bundandır kördüğüme dönmüş hayallerimin sebebi.

Yalnızlıktan ulur mu bir insan....

Yaşarsan görürsün ancak, işte bu yüzden soruların böylesine gereksiz. 

Yine elimde bir kadeh yalan. Özgürce uçan kuşları kıskanarak izliyorum balkonumda. 
İçimde asla kapatamadığım bir hesap, bir kadeh daha yalan dolduruyorum hatırladıkca. 

Üzgün müyüm....

Hayır.. 

O duygu bile öyle yabancı ki artık bana, ne hale düştüm sen anla.

Gölge olsam diyorum, keşke güneş batsa sonsuza kadar ve ben sadece gölgemden ibaret kalsam şu dünyada.

Hafiflemem lazım...

Üzerimden hangi ağırlığı atıp hafifletebilirim ki ruhumu. Batıyorum yerin en dibine...vaktim azalıyor ama derdim bu değil korkmuyorum ölümden bile.

Ağırım sadece ağır. 
Bu ağırlık ile giremem ki yerin dibine. 
Acır toprak, acır ölüm, acır içim...
Ölüm de dindirmez ki acısını karanlık bir ruhun, sonu gelmiş diye düşünsem de.

Hafiflemem lazım...

Ağırım hem de çok ağır, taşıyamıyorum kendimi...
Ama...
Kendi yükümdür bu, bir türlü kurtulamam ne kadar istesem de...

y...