Diyojen, güpegündüz elinde fener, çarşıda pazarda dolaşıyor, sağa sola bakarak bir şeyler mırıldanıyordu. Ne aradığını sordular. İçini çekerek;

“Adam arıyorum adam!” dedi.

Güldüler, “Adamdan bol ne var? Her taraf adam dolu” dediler.

“Ama ben sadece kendini değil, başkalarını da düşünen, zalimlerin değil, yoksulların seslerine kulak veren, dertlerine çare arayan birini arıyorum” dedi. “Var mı içinizde böyle biri?”

Bu soru oradakileri şaşırttı, ne diyeceklerini bilemediler.

Diyojen, çevresinde toplananları süzdü:

“Sevgi ve dostluğu en yüce değer bilen, bencil değil özverili, çıkarcı değil, erdemli bir adam arıyorum ben. Anladınız mı ne demek istediğimi? Sustuğunuza göre, demek ki buralarda yok öyle bir kişi. Gölge etmeyin boşuna da gidin işinize!” diye aramasını sürdürdü.

Duyduğuma göre hâlâ arıyormuş…

Bulursanız haber verin de derdi, çilesi bitsin, umduğu dağlara yağan kar dinsin!