(Kim demiş güneş balçıkla sıvanmaz diye!..
Toplumun neredeyse yarısı hala lirayı milyon olarak telaffuz ederken, paramızdan sıfır atılınca değeri yükselmiş, ekonomimiz düzelmiş, Dolar ve Euro'yla aynı kulvardaymış gibi algıladık durumu. Halbuki sadece paranın adı değişti, birim yine aynı... Suriye de bizim gibi parasını revize etmediğine göre, bu çerçeveden bakıldığında paramızdan sıfırları silmemiş olsa idik, Suriye'nin şu anki durumunda bile bir Suriye lirası yaklaşık on altı bin (16000) Türk lirası ediyor olacaktı.)

Yoruma böyle bir parantezle başladığım için kusuruma bakma abim. Yazmasam eksik hissedecektim.

Topraklarımızın ayrılmasıyla sınırlarımız dışında kalan Türkmenlerin kaderi yeniden yazılmıştı. Son yıllarda Emperyalist güçlerin dünyayı, özellikle Ortadoğu'yu şekillendirme girişimine her türlü desteği vererek, bu kaderi karartan da yine bizim yöneticilerimiz(!) oldu ne yazık ki.

Durum o kadar çok yönlü ki, yaşadığın ve paylaştığın, tebessüm kaynağı sıcacık bir anı bile, oralarda yaşanan vahim gerçekliğin önüne geçemiyor dimağımızda.

İşte tam burada abimin güçlü ve mahir kalemi giriyor devreye, bir taraftan anlatım tarzıyla insanın içini ısıtıyor, diğer taraftan sınırlarımız ötesinde yaşayan bir parçamızın unutulmuşluğunu da tokat gibi çarpıyor yüzümüze adeta.

Yine çok uzattım değil mi?..
Selam ve saygılarımı bırakıyorum buraya.

Sosyal içerikli güzel, bir o kadar da ülkemiz için anlamlı bir yazı.

Bazı değerli kalem arkadaşlarımızın da bahsettiği gibi, biz cüzdanlarımızda milyonları taşıdığımızın üzerinden daha kaç sene oldu geçeli..

Mevla'm hiç bir insanı akıldan etmesin, hiç bir ülkeyi de iç ve dış düşmanlarıyla baş başa bırakmasın. Yöneticilere de akıl ve feraset nasip etsin.


1992 yılında karayoluyla hicaza giderken yolumuz Suriye'ye düştü. Şam halkı zengin görünümlüydü gördüğümüz vakit, bizi evlerine yemeğe davet ettiler. Halep'te , Türkmenler ve Kürtlerle bizzat konuşma imkanım oldu, Araplarla da tercüman aracılığı ile konuştuk. Çoğunun vatandaşlık kimlikleri yoktu. Kürtlere göre, Türkmenler daha iyi durumda sayılırdı.

Zordur... Kurtuluş Savaşı günlerinin çilesi en büyük örnektir. Babalarımızdan dinledik, yiyecek ekmek bulamamışlar kıtlık yıllarında. O gün de bir tezgah kurulmuştu, bu gün de...

Demokrasi adına, Suriye halkını darmadağın eden emeller kahrolsun.

Bu arada oğlumun adı da Alper'dir.

Saygılarımla Efendim.

Bir zamanlar bizde de öyleydi seneler önce sanırım yirmi milyonluk kağıt paralarımız bile vardı. Belki Osmanlı'dan kalma bizi seven çok insan var orada, tabi Türkmenler var bir de... Düşünsene şu an da bir kişinin elinde yirmi milyon Türk Lirası olsa yaklaşık üç milyon dolara denk geliyor... Of ki of ! Kutlarım güzel yazını...

Benimde Suriyeli yakın dostlarım savaştan önce Dünyanın dört bir yanına dağıldılar. Hepside okumuş eğitimli iyi insanlar ama ne yazık ki o da yetmedi. Şimdi oralarda bizim beş kuruş tabirimizle beş surileri kalmadı, evleri barkları yıkıldı gitti.
Kimi Kanada'da, kimi Avusturalya'da. Nerelisin dediklerinde Suriyeliyim diyorlar o kadar.

Kıymetli kardeşim.
Aslında senin bu yazını gece okudum.
"Önce bir hesap yapayımda sonra yorum yazarım" diye düşündüm.
Bu satırları yazıncaya kadar kafam hesapla meşgul.
Anlatayım:
Sen de bilirsin bundan üç beş sene önce banknot bir milyonluk vardı.
Hatıra olsun diye bende o bir milyonluklardan yedi tane saklamıştım.
Senin bu yazından sonra başladım hayal kurmaya.
O bir milyonluklardan bir tanesini sana versem.
Sen Suriye "ye gidip bozdursan aldığın suri leri
ne ile getireceksin? Kamyon mu tutacaksın?
Biz o paraları nerede saklayacağız?
Hiç yoktan dert aldım başıma.
Düşüne düşüne sabah oldu.
Aman gardaşım bana bir çare...

ÖPERİM GÖZLERİNDEN.

Dile kolay...

Elinize sağlık, saygılar

Biz, daha çok Suriye dinlemeye hazırız, siz yazın:)
Öyle akıcı anlatıyorsunuz ki, okumaktan çok dinliyor gibi hissediyorum.

Sevgi ve saygılarımla...