Unutmanın Sabahı

• 22 Şubat 2021 Pazartesi 16:08:58

"Unutmanın Sabahı" Hakkında

Şair Cengizhan Konuş’un "Unutmanın Sabahı" Kitabından Bize Yansıyan Şiir Anlayışı:

"Unutmanın Sabahı" Şair Cengizhan Konuş’un Aralık 2020’de Profilkitap yayınlarından okurlarla buluşturduğu ikinci şiir kitabı. Yirmi dokuz şiir ve yetmiş sekiz sayfa hacminde. Şair, babasına atfettiği kitabında, Şeyh Galip’in güzel bir sözüyle okuru karşılıyor. İlk şiir kitabı olan "Tarafsız Günler" den sonra bu kitabını da keyif alarak okudum.

Kitap okuma esnasında beğendiğim bölümleri kurşun kalemle işaretlerim. Bu bir alışkanlık oldu bende. "Unutmanın Sabahı"nı okurken öyle çok güzel ve farklı i mgelerle karşılaştım ki sayfalar çiziklerle doldu. Ayrıca okuduğum kitaplarda şairin ya da yazarın hayata bakışını, dünyayı nasıl gözlemlediğini sezmeye çalışırım.

"Hayat Bilgisi Defteri" kitabın ilk şiiri tam da bahsettiğim konunun dibacesi hüviyetinde. Dünyayı, bisiklete benzettiği "Bisiklet" şiiriyle konu bir nevi taçlandırılmış. Şiirlerde yer alan hayata ve dünyaya dair satırlarla devam edelim.

"eviçlerinde haylaz çocuklar gibi koşuşturuyor yaşamak" (sayfa 16)
"çok görülmüş hatırlamadır yaşamak" (sayfa 25 )
"hayat, annemin dizlerine hayat getiren yağmur" (sayfa 25)
"yerini yadırgayan bir avuç toprağım dünyada" (sayfa 26)
"kalbime duyurmayın, bir gün kalkıp gidecek yaşamak adlı göçmen" (sayfa 28)
"sönmüş mumlar, tutulmamış dilekler, sahi yaşamak kaç yaşında" (sayfa 32)
"dizlerim yaşamaktan ağrıyor, romatizma bahanesi" (sayfa 34)
"ömrüme verdiği süreyi hesap ediyor hayat dediğin" (sayfa 34)
"arındım yaprağı kurutan yaşamak lekesinden" (sayfa 36)
"anneyle ve gözyaşıyla başlıyor hayat" (sayfa 58)
"aşk geçti, ben düştüm, kavgayı ring dışına taşıdı dünya" (sayfa 72)

Şair, i mgeleri oluştururken az kullanımda olan ve farklı kelimelere yer vermeyi de ihmal etmemiş. "tekzip, şoşe, yalağuz, barkod, müşteki, kargı, ecza, gücenik, sıbgatullah, fundamentalist, künhü, müheyya, gamhane, morfin, mantıku’t tayr gibi sıralayabilirim.

En çok hoşuma giden bazı i mge yoğunluğu olan mısralarla devam edecek olursam;
"ölüm yaşayanların görgü tanığı" (sayfa 14)
"istediğim sorudan başlamaktan yoruldum" (sayfa 14)
"duvara sevdiğim kızın adını yazdığım eve karşı mahcubum aslında" (sayfa 15)
"kime gideyim kalbimi kırmaya" (sayfa 24)
"arkadaş, düşmanı baştan çıkaran gücü son kavgaya sakla" (sayfa 59)
"kemiğimde bu bıçakla çok yaşatmazlar beni" (sayfa 61)
"aldırdığım yaralardan bileğime sızı yaptım" (sayfa 70)

"Zerya" isimli şiir başta olmak üzere şairin şiirlerinde aşk olgusunu da görmek mümkün. Ayrıca her türden mihnete muhatap olan insanımıza moral niteliğinde sesli şiirler de var. "Ekmeğin Sınıfsız Mübarekliği" şiirindeki; "korkma! Öfkemiz iyi Müslümandır" (sayfa 20) mısrasında olduğu gibi. Başka bir taraftan acıyı duyumsatan şiirler çoğunlukta.

Yazma biraz da hayatı anlama, dünyayı gözlemleme gayretleri değil midir? Şiir, bıkmadan usanmadan aramanın, hep tecessüs halinde olmanın, yeni damarlar bulmanın, keşfe çıkmanın gayretleri değil midir? Şair, kendi özgün tarzını, şiir sesini bulmuş, özgün i mgeler yakalamış diyebilirim. Şiirler, fikir zeminine oturmuş, estetik haz veren ve hayatla bağlarını kurmuş. Sofistike imajlardan uzakta yalın ve doğal anlatımlar. Zamana karşı yenilmeyecek şiirlerden olacak inşallah. Şair Cengizhan Konuş’un bulduğu şiir damarı her dem kavi olur inşallah. Bireyselleşme dozunun gün geçtikçe arttığı günümüze bu güzel şiirler renk, sıcaklık ve gölgelik olacaktır.

İlkay Coşkun
20.02.2021