KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Sessizlik Karinesi; Yürüyüş
Sevmek zamanından bahseden iki uygar zavallı, bir gün bir yerde karşılaşırlar. Birisi diğerine şöyle der:
- Özür dilerim. Bu bir erdem olduğu için değil, sahiden özür dilerim. Fazla zamanım yok. Benim, içinde devindiğim fakat yalnız olmadığımı anladığım, başıboş olmadığımı anladığım bir dünyam var. Veyahut dünya artık oldukça küçüldü. Halkalar zayıf. Zihinler hasta. Işık, kör.
Bir insan düşünün ki bütün kitapları ezber etmiş. Bir insan düşünün, ömrüne şiirler sığdırmış. Bir ömre kaç şiir sığar ya da kaç pencere? Ben ömrü ziyaret ettim sandım hüzünle. Oysa o beni, hallaç eyledi.
Sevmek zamanından bahseden iki uygar zavallı, iki kola ayrılırlar ırmak misali. Fakat yürümeye devam ederler. Kalbinin öldüğünü gördüğünü söyleyince birisi, diğeri onu kuvvetle tasdik eder. Başını sallar. Dünyada her şey unutulmaya meyillidir. Fakat kaybolmaz. Yeniden, yeniden devşirir dilediğini.
Geçmişi yad ederken, onu anlamak mümkün mü? Bilgi, öyle yüceltildi ve öyle çoğaldı ki; o artık bir hendek oldu. Biz insanlar bilgi çanağında kaybolduk. Sonra bir gün bilgilerin doğruluk vasfını aradık. Doğruları ortaya koyduk. Bilgi çoğulunda, doğrular azınlıktaydı fakat doğrular yanlışları örttü. Tıpkı kainatın örtünmesi gibiydi olan.
Sevmek için, bilmek gerekti. Bilmeden sevilemezdi. İki uygar zavallı, sözleştiler bir tepede. Henüz göğe bakmadan ve göğün derinine düş uçurmadan sözleştiler. Güneş ikisinin de ellerinin içindeydi. Çünkü güneş varlığıyla müstesna idi.
…
İki uygar zavallı, zıt duygular içinde kıvrandılar. Dönüp arkalarına baktılar sırayla.
Sonra, biri diğerine şöyle söyledi:
- Henüz bitmedi. Ne arkadaşlık ne dostluk ne de sevi… Bitmedi. Dünya döndükçe onlar hep varlar ve var olmaya devam edecekler. Elbette insanlar güzel şarkılar söylüyorlar bunu anlatmak için. Fakat onlar da bir süre sonra sığ ve eksik kalıyorlar bu güzelliği anlatmaya.
Ne yapmalı öyleyse. Dönmeli insan, kendi içindeki zerreye. Onu kutlu kılan, şerefli kılan aynaya dönmeli en çok Ve ayrılmamalı hiç yüzündeki kâinat yazısından.
Çünkü her insan, bilse de bilmese de kendi kâinatını taşıyor cebinde.
31.01.2021
Munise Senem UÇAR
YORUMLAR
Yazınızın son cümleleri
Yazınızın İlk cümleleri
Çok güzel yansıtmışsınız, farklı yerden nokta atışı. İlk yazıyı okumaya başladığım da merakımı uyandırdı ve muhteşem son, güzel bağlama. Bir okuyucu olarak tebrik ederim.
