Temas/sız

• 7 Ocak 2021 Perşembe 11:19:12

Nazikçe dönüp bakıyorum bir geriye. Ayları ufak parçalara böler, çekmecelerin gözlerinde saklardım. Hangi ay hangi yılın, hangi gün hangi ayın bilirdim nerde olduğunu. Ne zaman çekmeceden çıksa, kalakalışlarım vardır benim. Kimi zaman ay uzanır pencereme, kimi zaman güneş batımında gölgeler uzanır kimliğime.

Ötesindeyim dünyanın. Suratlar duvarlara asılı gibi sarmışken etrafımı, renksiz ve mat. Sessiz ve soğuk. Ayrıntıların açtığı boşlukların içinde birer, birer tükeniyoruz. Kaplumbağa misali arada bir çıkartıp başımızı bir sağa, bir sola hiç bir şey yokmuş gibi usulca çekiliyoruz içimize. Biz ne ara bu hale geldik yada getirildik. Duyarsız duvarlar ördük dünyayla aramıza.Temassız bir devre ayak uyduran oyuncular olduk. Hikayeler hep aynı. Karanlık ve soğuk. Korku ve endişe örümcek ağı gibi sarmışken etrafımızı, sessizliğin içinde acı çekmeye gönüllü olmak, bilinmezliklerin içinde her savaşta ön saflarda olmak.

Eskimeyen eskiler içinde böylemiydi hayat. Kimin evinde aş, kimin evinde yaş var bilirdi herkes. Herkesin ruhunun sokaklarında, herkesin ayak izi vardı. Tepeden, tırnağa insan vardı. Duvarlarda gülen yüzler asılıydı. Güneş girerdi evlerimize. Aydınlıktı gökyüzü. Kuş sesleri eksik olmazdı, cıvıltıları rengarenk çiçeklere eşlik ederdi. Karıncalar sarardı toprak evlerin duvarlarını, o bile güzel gelirdi. Ağaçlar vardı dört bir yanımızda. Rüzgarın çıktığını anlardık yaprakların ahenginden. Yağmurlar yağardı. Evlerin çatıları akar, doldururduk kovalara. Kar yağar, kazma kürek çıkılırdı yol açmaya. Çatılardan uzanan buz sarkıtları o zamanın en güzel dondurmasıydı belkide. Sobanın üzerine koyduğumuz elma kabuklarının kokusu huzuru yayardı evlerimize. Varsa bir demlik çay, ısıtırdı içimizi hoş sohbetler eşliğinde. Bir yatak, karpuz tarlasına dönerdi. Eller, ayaklar birbirine karışan, sabahın aydınlığına erebilmek için dualar vardı. Umutlar vardı. Yoktan var ettiğimiz.

En arka saflardayız. Hayallerimiz zamansız yada zaman acımasız. Bilemeyiz ne zaman gideceğimizi. Gittiğimiz zamanda bizi uğurlayacak kaç kişi kaldı? Gideceğiz. Gideceğimiz zaman kapıyı çeker gideriz. Alın yazımız sürgüyü çeker ardımızdan. Bizlerde nazikçe dönüp bakarız sadece..