İki Nehir Arası Sevmiştik Sevişmiştik Oysa

• 31 Aralık 2020 Perşembe 13:14:06

Düştü
Kar !
Taneleri
Narın
Düştü!
Düş yıldızı kuzeyde bir gülüştü ansadığım
Kır çiçekleri gibi müjdeci bir neşeydi adım !
Dalda
Yaprak titrerken suçu kışa bulurduk
Alegarson saçlarıyla gözlerinde yıldızlar gezinirdi küçük bir kızin ,adı kış !
Saçının lülelerinde kuşlar saklanirdi
koca bir aldanıştı aşk dediğimiz
masalsı gemi uzaklarda
Içimizde cogaltirdik asil yalnızlıkta tütsüledigimiz gelincikleri
Rengi virane ,albenisi unutulmuş raylarda suskun sonsuzluk yatardı
Sonsuz suskunluk mühründe
Hayat !
Susadigimiz susku
Arinamadigimiz kan vardı ellerimizde
Ruhumuz üryan !
Flütüyle denizin mavisini muştulayan sesti sesin
dalgalar vurgun yemişti
sanki tüm kuşlar dünden daha uçarıydi
Zaman kisalirken ,umut çoğalıyor ve yakinlasiyorduk gökyüzüne
Güvercinler nedense hep gökyüzünde !
Biz de uçuyorduk berekete...
Doğuyorduk
Yüzümüzle adımız arası zamana ömür demişti birileri
Ölüyorduk
Kalbimizde zaman sarkacı
Doğuyorduk her yeni günle birlikte !
Işıkta kar sesi donuyor güneşin alnı sıcak
nasıl duyuyorsun Pan’ın çığlığını böylesine uzakken toprak
flütün yankisinda uğurlamistik birlikte kuş seslerini
Geceye kavuşuyordu seslerinde ezgi
ve güleç umudun rengi aydınlanıyordu
Güle güle denilen her hoşçakal
Veda mıydı bilinmezlik
Işte bildiğin kıştı bu !
sonbahar olamayan gök denizi !
Uçurumun kenarındayken biz
Patikalarda izi dururken çığlığımızın
Yollara gebeyken ütopik kuşların kanatları
baharın ve albenili durgun suların anısı en büyük anımızken
Yani Tanrı henüz ölmemisken
Yaşamıştık biz de en unutulmaz yazı !
Çeşmedeki su donmustu bir anlar zaman gibi
Biri anlar diye beklemistik
Aylak zamanda biriktirdiğimiz suların geçmişi kayıp bir kuyuda unutulmuş
Kar senin izlerini takip ederek !
ayak izleriyle getirmişti kışi bize
Tek yürektik kan revan bakışlı al Tanri ve biz ve yalnizligimizin adı !
Hepimize bir tutam yaşanmışlık düştü
Yalnizligimizin ayracında Tanrı suretleri
Atlar ve sunaklar
Gök büyücülerínde bulutlar
Yağmur duasindaki ellerde parmaklar kırıktı kırgınlık bir düseyazma hali
Tanrıya borçlu yazılmıştık ya hani
Sarı düştü yapraklardan
Kurusundu yapraklar
Yağmur unuttu sözlerini
Sözler seslerini unuttu
Alfabesi yitik yetimlerdik sözü yarım
Perçeminde beşikler sallayan zaman çocukları sallandigimiz
Gülüş
Boş beşik
Adına anne dediğimiz serzeniş !
Direnişin adı yok
Belki biraz umut !
Belki bekleyiş !
Percemlerine anılar asardik annelerimizin saçlarında gece
gözlerinden açılırdık denizlere
Okyanuslarda da bitmeyecekti öfke !
Maviye sarılırdık
Anilarimizin solgun yüzünden civilenirdik gölgeye
Ölgün bir su dibi kayaliginda yosunlu geçmiş dururdu
Bulanık sularda kaybolurduk sonra
bogulamazdik
Çayın demi
Peşine düştüğümüz aşktı onun adı !
Bekleyisimizin sessiz sancısı
Duanda adım yazıyordu
Ve merhamet çağrısında tanrıya adadığımız her solukta fısıltı
Soluk bir duvara dayalı süngüler keskin
Kalbim ucunda atıyordu aşk
Geri dönüşsüz yıllardaki yolculardik hepimiz !
Kalemim bitti yenildik yitik bir ülkü uğruna
Yenildik adımız silinsin istemiştik bu coğrafyada
Iki Nehir arası sevmiştik sevismistik oysa
Ayaklarimizla yalinayak bir aşkın izini bırakarak ilerliyorduk
Şimdi kum kayıp serap ve çöl kayıp
Ayaklarımız kimbilir hangi sularda

31 Aralık 2016