Kan kırmızı kaldı geriye10...Son

• 10 Aralık 2020 Perşembe 20:26:58

Ahmet rakısından bir yudum daha alıyor... Gözleri büyüyor... Şaşkınlığı büsbütün artıyor... ‘Demek o’nunla aynı yılları paylaşmışız... Ve de aynı okulda okumuş olmalıyız... Bir sigara daha yakıyor... ‘Tesadüfün böylesi de ancak filmlerde olur’... Yüzünü hatırlamaya çalışıyor adamın...

Kafasında bu cümleler tekrarlanıyordu… Evet evet bu arkadaşı hatırladı… Erol du bu… Hem aynı okulda hem de aynı sınıfta… Kendisine bir küfür salladı… Bu arkadaşı nasıl hatırlamam diye hayıflandı… Yazıda anlatılanlar ve yaşanılan olaylar gözlerinin önünde bir bir canlandı… O en sevdiği arkadaştı…

İçini bir heyecan ve telaş sardı… Yıllara beyni meydan okuyordu adeta… Hemen gidip arkadaşını hastanede ziyaret etmeliydi… Bir hışımla kendini dışarıya attı… Arabasını çalıştırdı ve hastanenin yolunu tuttu… Yol boyunca eskiyi okul yıllarını düşündü… Yazılan yazılardaki olaylar gözünde canlandı… İçinde garip duygularla birlikte bir sevinç de uyandı… O en sevdiği arkadaşa rastlamanın bir sevinciydi bu… Sonra birden korktu… Hastaydı arkadaşı ya öldüyse diye düşündü… Hayır hayır ölemez… O mücadeleci bir arkadaştı… Kolay kolay pes etmez o diye söylendi…

Gözlerinden bir damla yaş süzülüyor Ahmet’in... O gün çok sevdiği ve hiç unutamayacağı Sedat isminde arkadaşının öldüğünü hatırlıyor..Evet ya o gün ölen arkadaş ikisisinde çok sevdiği biriydi…Tam bir mücadele adamıydı…Dürüst ülkesini seven ve geleceği olan biriydı..O günler gitsin ve bir daha geri gelmesin diyebildi içinden…Şimdi arkadaşını bulmalı ve ona sarılmalıydı…

Bu heyecan ve telaşla hastaneye vardı... Arabasını uluorta bir yere bıraktı… Hızlı adımlarla hastaneye vardı… Görevli hemşireye teleşla sordu… Dün gece bir hasta getirdiğini ve kendisini görmek istediğini söyledi… Görevli hemşire hasta kayıtlarını inceledi ve hastanın yattığı odayı söyledi…

Ahmet telaşlı adımlarla yattığı kapının önüne bir çırpıda geldi…Kapı açıktı…Yavaşça içeriye girdi…Birden gözler kesişti…Derin derin bakıştılar…Erol diye birden ağzında kelimeler döküldü…Erol da hatırlamıştı onu Ahmet diyebildi sadece…Tatlı bir gülümseme ile sarıldılar birbirlerine…Sımsıkı kenetlendiler…İkisi de dostum dostum diyorlardı….O da ne …Birden Erol tatlı bir gülümsemeyle son nefesini arkadaşının kollarına verdi…Mutlu bir ölüm olmuştu…Ahmet’in gözünde iki damla yaş süzüldü…Güle güle arkadaşım ışıklar yoldaşin olsun dedi…