KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Ağla Diyor Gözlerim
Ağlamanın nedenini sorma bana, çünkü bilmiyorum.
Bu gözlere ne oldu, birden döker yağmur tufanı gibi
Kim bilir sevinçten belki de acıdan…
Milyonlarca sebebi var!
Yoksa yakınımda soğan doğrayan mı var?
Yoksa sevdiğim birisi acı çeker de hissederim mi?
Oysa yağmur yağsa günlerce bulut yerleşir asumana… Sonra da nazlı nazlı yağar! Ne yollarda suyu akar doğru dürüst, ne de ıslatır isyankârları! Gizlenmez ama lafından da bahsetmeye değmez. Benim sebebini bilmediğim bir iki damla gözyaşım gibi…
Oysa simsiyah karardığı zaman asuman, şimşeklerle göz gözü görmeden yağar afet olur. Selden toprak kayar, çürük binaları yıkar, insanları alır götürür sonsuz uykuya… İnsanda ki çaresizlik gibi! Beden sarsılır, gözler kan çanağına döner, baş ağrısı ve iştahsızlık perişan eder. Bir sevdiğini kaybetme, umut bağladığımız bir işimizin olmaması… Öyle derttir ki bizi aşar, dağları aşar, Marstan duyulur sızısı…
Her şeyin ortası ya… Ağla ama sel olmasın nihayeti…
Ağla ama gizli gizli… Kimse sormasın nedenini ki, onlar da ağlarlar, zoraki olur-Birden soğuyan hava gibi!
Ağla… Göster insan olduğunu!
Ağla… İnsanlar çare diye yansınlar etrafında!
Kurumasın göz çeperlerin. Çöle benzemesin ormana bakan iris ’in… Kalp atsın, nefesin hızlansın, anla ki yaşıyorsun! Hiçbir insan aldığı nefese dikkat etmez sonuçta, sen ağla ki nefesini hisset, kalp görevini yapsın.
Hani erkekler ağlamaz derler, ağlar, ağlar. Haydi sen de ağla…
Yağmur yağsın barajlar dolsun… Sen ağla kalbine aşk dolsun… Seni kim seviyor kim sevmiyor anlayasın!
İnsan istese de kış gibi kar yağdıramaz gözlerinde… Hiçbir insan son nefesine kadar, ölümü hissetmez gözlerinde. Kar gibi donmaz, dondurmaz… Sımsıcaktır! İşte biz doğadan bu tercihte ayrılırız. Öldük mü gözlerimiz artık ağlamaz, kar dökmez.
Hiç ağlayamıyorsan, haydi soğan soy… Dökülsün inci tanelerin. Ağlamak doğmaktır, sıcacık bir sevginin kollarında. Ağlayan yaşıyordur nihayetinde. Boynun bükme, hıçkırma… Bırak gözlerine o bilir de bulur da yolunu… Okyanusun sonsuzluğunda, gelecek kuşağa bırakır mirasını.
Saffet Kuramaz
YORUMLAR
Ağlamak, değerli ağabeyim ve işte beni bana sunan.
Acıdan mı mutluluktan mı ağlar insan?
Ama ben başka bir şey keşfettim en çok da inancın verdiği huzur ile ağlarken...
Acımasız çok insan var çevremde ve yaşlarım onları mutlu kılan
Ama ben zaten mutluyum çünkü neden ağladım kadar duyduğum maneviyat aslında her şeyi tüm kötülükleri örten beni bana sunan.
Yemek yapmayı bilmediğim için soğan da doğramama gerek kalmıyor.
Tek bir sözcük bile ağlatır.
Bir dua
Bir resim
Selam ve dua ile ağabeyim
