''Beyaz bir kağıdın üzerine alalade damlamış siyah bir mürekkep lekesine'' bakarken biraz daha yakın baktıkça belki insan güvertesi çürümüş gemileri bile görebilir.

Bilemiyorum bulutları okumayı sever misiniz? Ya ağaçları ?
Bu ara okulun bahçesindeki ağaçların gövdesi büyülüyor beni, hangi lisanda yazıldığını bilmediğim bir anıta benziyor her birinin yüzü. Belki bana bir şey fısıldar diye -aslında çok fazla çocukça- olanca şefkatle dokunuyor bekliyorum.

Ya yağmur uzun bir ayet değil mi ?
Gece yağan kar ...Bilhassa gece yağan...!
Neler düşünür insan, belki de sözsüz anlatıyorlar fakat ben o lisanı henüz deşifre edemiyorum.


Fotograflar ...
Çok cesursunuz inanın, ölümün yüzüne anne eteğini bırakmış kızlar bakabilir,evet onlar yapabilir , saçlarını soğuk vurmuş kızlar...
Üşümeyin lütfen çok güzel ve bol köpüklü bir kış geliyor.. :))

Sevgiyle Persepone ...

Şubat’ta doğmamdan herhalde soğuğu ve kışı ve üşümeyi severim. Pek çok kişiden farklı olarak pırıl pırıl güneşi de karlar üzerine doğduğunda... öyle ki aklım başımdan gider âdeta.
Zihin gölgeliyken kimi güneşi diler, kimi ise her şey olduğu gibi donup kalsın ister.

Hayatımız bir ırmak boyu akıyorken içindeki küçük bir balık misali, ırmakla aynıyla akmaya gayret ediyoruz. Bu akıntıda, balık hafızalı mı olmalı, emin değilim. Ama şu bir gerçek ki “Hafıza-i beşer nisyan ile malüldür." Yeri gelir unutmak, insana verilen en büyük nimet hâline de gelir. Acıyı ilk andaki hâliyle anımsadığımızı düşünsek; bu bile yeterince ürkütücü değil mi?

Bi’ fotoğraf ânı olduğu yerde bırakır. O ân için artık zaman donar kalır. Zaman ve mekân mefhumu kalmamıştır. Buna nazaran zihnimizde yer eden kimi kokular, kimi görüntüler yıllarca bizimle yaşar.

Umalım ki; uzun uzun baktığımız hep güzel olsun ve hep güzellikler kalıcı olsun.
Irmağın öte tarafında gerek; esas güzellikleri görebilmek.

Sevgi ve selamlarımla, herdem iyi niyetle...

Ozanım!

Tırnak içindeki,
"Cennette olduğuna emin misin?" sorunun bendeki cevabı evettir.
Niçin mi?
Biliyorsunuz, semavi dinlerde, cennet ve cehennem, ahiret için öngörülen
mükafat ya da ceza olarak karşımıza çıkar. Ve cennet tanımında sanki Anadolu
tarif edilir.
Bu fakire yaratan nasip etti, ilamın doğduğu topraklar gördü. Medine ve Mekke'nin
havasın soludu, suyunu içti.
Ve İnandı ki, Türkiye Cumhuriyeti dünya cennetidir. Ve bizler cennette yaşıyoruz.
Onun içindir ki yazdığım Nutuk başlıklı yazımda, Atatürk'e ve Nutuk'a dil uzatanları
eleştirmiştim.


Selam ve sevgilerimle

Türkiye coğrafya olarak gerçekten Cennet
Lakin; Bizim insanımız yani bizim içimizden birileri bu cennet vatanımızı cehenneme çevirmede çok mahirler
Kazdağlarının yüzde yetmişine maden ruhsatı verilmesinde hiç bir sakınca görmeyenle aynı yerde yaşamak zorundayız
Bu dahi cehennem değerli kalem
Keza Muğla ilinin dağlarının yüzde 65 i ne maden arama ruhsatı verilmiş
Bundan daha dehşetli bir resim olabilir mi???
Ve son olarak da o beton yığınları altında kalmaya aday milyonlarca çürük binalarımız var
Ve nice mezar taşları sahiplerini bekliyor
Tebrikler güzel bir yazı
Günümün yazısı diyorum
Nice saygılarımla

Yıllar önce vasiyeti üzre ölü, güzel bir kadına dokundum. Gül suyuna sonra, biraz çörek otuna.. Fotoğrafı var ve o katılığı hala unutamadım. Olmasa da unutamazdım.

Prozac, paxera, xanax gittikçe dozu artan bir miras olarak kaldı ondan bana.

Her şeyi denedim; "Zira, acının uzantılarını filtreleyen" bir başka şey yok.

Unutamayacaksın..